♠️S A R M A Ş I K /2 ♠️

#30

Berfu'ya uğrayacağımı söylediğim için ertesi gün öğleden sonra onların evine gitmiştim.

Bebek bakmak konusunda gerçekten hiçbir bilgim yoktu. Bu yüzden Berfu ile konuştuktan sonra bütün gece bununla ilgili makaleler okumuş ve videolar izlemiştim. Elbette bir tecrübenin yerini tutmazlardı ama en azından kafamda bazı şeyler oturmuştu. Evlerine geldikten sonra etrafa biraz bakınıp Ares'inde burada olup olmadığını anlamaya çalıştım. Arabası burada değildi.
Evin kapısını çalıp bekledim.
Kapı küçük bir cızırtıyla kendiliğinden açıldı.
"İçeri gel Kumsal."
Athena'nın sesini duyunca içeriye girip kapıyı örttüm.
Elizan'ın sesi içeriye girince daha net duyulmaya başlamıştı, ağlıyordu. Hemde hiç durmadan.
Alt değiştirme operasyonu üzerine gelmiştim. Kan ter içinde kalmıştı Athena. Bu kadar sıkıntıya düştüğüne göre bu konuda yeterince tecrübesi olmamıştı demek ki.
"Kızımla başım dertte Kumsal. Hiç susmuyor habire ağlıyor. Sabahtan beri 5.kez değiştiriyorum bezini. Karnı da aç değil. Neden ağlıyor anlamıyorum."
Athena kalktıktan sonra elindeki bezi çöpe attı ve ellerini yıkadı. Elizan ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Onu yattığı yerden kaldırıp kucağıma aldım.
Öğrendiğim kadarıyla pışpışlamaya çalışıyordum onu ama hala çok küçüktü ve ben onu incitmekten korkuyordum.
"Biliyorum kızım anneni özledin, inan onu bende özlüyorum ama ben senin gibi ağlamıyorum. Bu sorunu ağlamadan da çözebiliriz inan bana."
Athena Elizan'ın elini tutmuş onunla yetişkin gibi konuşmaya çalışıyordu.
"Gazı mı var acaba..."
"Denedim, çıkarmıyor. Utanıyor mudur ki?"
"Kesin utanıyordur. Sen çıkartamamış olabilir misin?"
"Bilmiyorum, Berfu her şeyle o kadar iyi ilgileniyordu ki, bana yalnızca kızımı sevmek kalıyordu."
"İnanılmazsın Athena. Berfu'ya yardım etmemenin zararları. Gördün mü ne oldu?"
"Bir kızım, bir sen üstüme gelmeyin canım. Elimden geleni yapıyorum işte."
Elizan'ı omzuma yatırıp sırtına hafifçe vurmaya başladım. Ağlaması sonlanmamıştı ama en azından şiddeti azalmıştı.
"Şurada gaz için damlası olacaktı."
"Dursun şimdi çıkmazsa verirsin."
"Elizan, kızım sende adam seçiyorsun vallahi. Sabahtan beri canıma okudun."
"Naz yapmış sana babası."
"Size yapsın biraz da nazı, sevip sevip kaçması değil."
"Bir fırsatını bulup gelemedim. Başımda ne dertler vardı bir bilsen..."
"Tahmin edebiliyorum. Eğer bizden birazcık bir şeyler bulaştıysa sana, belayı sürekli üstüne çekeceksindir."
"İşte bu harika."
"Değil mi? Yoksa hayatın ne anlamı kalır? Bana baksana, bütün gün uğraştığım tek şey mama yapma ve gaz çıkartma."
"Umarım Elizanınkinden bahsediyoruzdur."
Athena kaşlarını çatarak kahkaha attı. O gülünce benimde yüzümde tebessüm oluşmuştu.
"Aç mısın?"
"Hayır ama... Kahve içebilirim."
"Sade."
"Sade."
Birdenbire gözümün önüne Ares'in gülüşü geldiğinden kalbim gümbürdemişti. Athena'ya bir şey belli etmek istemiyordum ama yeniden ayrılma kararı aldığımızı bilirlerse eğer, eminim bizi bir araya getirmeye çalışacaklardır.
"Ares nerde, birkaç gündür görmüyorum onu?"
İşte korktuğum yerden bir soru.
Athena'yı duymazdan gelerek, omzumda uyuyakalan Elizan'ı yatağına yatırdım.
"Uyudu mu?"
"Evet, gazı falan yokmuş."
"Uykusu varmış demek ki."
"Herhalde."
Athena kahve fincanını bana uzattı.
"Ares gelmiyor birkaç gündür, nerelerde?"
Ahhh Tanrımm 🤦🏼‍♀️
Bu sorudan kaçamayacağım belli ki.
"Bilmem, telefon kullanmıyor biliyorsun."
"Doğru."
"Hep uğruyor muydu buraya?"
"Her gün gelirdi normalde. Saati bile şaşmaz 10.02 ama son birkaç gündür yok."
Gözlerimi devirdim.
"Tam saatlere karşı bir antipatisi var."
"Kesinlikle."
Telefonumdaki bildirimlere bakarmış gibi yaparken saate baktım. 10'u geçmişti.
Demek bugün de gelmeyecek.
"Bir gelse Elizan'ı ona satacağım. Biraz da o uğraşsın yeğeniyle."
"Sende satacak yer arıyormuşsun herhalde."
"Yok canım, şaka yapıyorum. Kimselere vermem ben kızımı. Can özüm o benim."
Gülümsedim, baba olduktan sonra Athena'da ki değişim kalbimi pamuk gibi yapıyordu. Sanki bu dünyaya baba olmak için gelmişti.
Odada sessizlik hakim olurken kapı çaldı. Ve kapının ziliyle beraber uyanan Elizan yeniden ağlamaya başladı.