Ruthless Men Series 3:Lorenzo's Redemption

Chapter 18

Heronisa awoke frustrated and irritated. She desired to sleep and snuggle with Lorenzo.. Sanay na sanay ang dalaga sa presensiya ng binata kahit palagi niyang sinusubukan na ipaliwanag dito na nais niyang umalis dahil baka nagiging pabigat na siya dito ngunit mas matigas yata ang ulo ng binata kaysa sa kanya kaya heto siya at sinusubuan nitong kumain.

Lorenzo insisted on her listening to whatever the man said. Ito lang dapat ang sundin niya dahil ang makakabuti lang sa kanya ang nais nito. She wanted to know why she wasn't allowed to leave, but Lorenzo only refused to say anything and told her that this was her own house. 

"Ako nayang," asar na kuha ni Heronisa sa kutsara at tinidor ngunit ayaw itong ibigay ni Lorenzo.

Ang dahilan ng binata ay para mas makakain daw ang dalaga nang mabuti kung siya ang magpapakain pero si Heronisa naman ay nahihiya dahil ay mga taong nakatingin sa kanila dito sa dining table.

While they are here, some of Lorenzo's men are eating at the table and staring at the lovely couple.

Kung couple bang matatawag ang dalawa gayong hindi pa umaamin si Lorenzo sa nararamdaman niya. Ayaw niyang madaliin ang dalaga nais niya munang mahulog din ang loob nito sa kanya.

Ang hindi niya alam ay unti-unti na nitong sinasakop ang puso ng dalaga. "Baby doll, it's Ako nalang, okay? And for the nth time baby, ako ang magpapakain sa'yo. Understand?" Lorenzo sternly said at Heronisa. 

Napanguso nalang ang dalaga at napasiksik sa dibdib ng binata. Ginagawa yata siyang imbalido nito, kaninang bumaba sila ay binuhat siya ng binata pati sa pagpapakain ay sinusubuan pa siya nito. Nais lamang ng binata na ibigay ang lahat sa dalaga nang hindi humihingi o nagtatanong. He wanted her to be happy.

Gusto niyang siya ang maging dahilan ng dalaga para mabuhay. Ang katulad ni Heronisa ay may pinagdaanan na malupit sa buhay ay kaakibat ng mga isipan nila ang salitang pagkakamatay dahil na rin sa kalagayan nila at sa mga taong nagpapalala nito.

Napakahirap ng buhay nila at sadyang hindi napakaganda nito lalo pa at ang mga tao sa paligid nito ay mapanghusga. Kaya pala noong unang makita ito ni Lorenzo ay may hindi inaasahang emosyong namutawi sa binata.

He wanted to grab Heronisa and hug her the first time he saw her. He wanted to say something like, "Everything will be fine."

"B -but." Before Heronisa could protest. Sinalubong ng labi niya ang labi ni Lorenzo. In that way, Heronisa shut up and blushed.

Namumula ang mukha ng dalaga at yumuko. Nahihiya siya at kinikilig sa ginawa ng binata. Kahit kailan ay hindi naramdaman ni Heronisa ang ganitong pakiramdam. She felt loved and cared. Dasal niya ay hindi na matapos ito at sana ay panghabang-buhay na.

She prayed for this and now it's happening. Ang pagtakas niya at ang pagkakaligtas sa binata ay isang 'blessing in disguise' dahil ito at may taong bukal sa loob ang alagaan at mamahalin siya.

She knows Lorenzo told her that he's falling for her. Ganoon din naman ang dalaga sa kaunting panahon na nagkasama sila ay hindi ipinaramdam sa kanya ng binata na iba siya. Sa kaunting panahon ay naranasan niyang maging normal sa tulong ng binata.

Naging normal siya nang hindi kinukutya at pinagtatawanan. She expected the man to laugh at her the first time she spoke, but Lorenzo smiled and understood her.

Heronisa was grateful; she would never meet another Lorenzo in this world full of judgmental and pitiful people. Nag-iisa lang si Lorenzo para sa kanya at ganoon din ang lalaki sa kanya.

"Baby doll, ubusin mo na ito at pupunta tayo ng Mall para bilhan ka ng mga damit," Lorenzo said it as if it is normal to buy dresses for his woman. Nanlaki ang mga mata ng dalaga at umiling lang sa binata.  Ayaw niyang gumagastos ito sa kanya lalo pa at malaki na ang naitulong nito sa kanya.