Chapter 1

94.1K 1.8K 180
                                    

Dyslexia. Dyslexia is a learning disability that affects language. It refers to a group of symptoms that cause people to struggle with specific language skills, particularly speaking and reading.They have difficulty spelling, writing, and pronouncing words. Dyslexia is incurable. It affects people throughout their lives, but the impact varies depending on where they are in their lives.


Dyslexia is a learning disability that makes academic success extremely difficult. And the girl staring at the broken mirror has this handicap. Heronisa Blythe Sakal wiped her tears away in front of the mirror.


She then applies pressure to her bruises and scars. She's shivering from the cold and hunger, but she's still alive and well. She's hiding in her small attic room.Ito ang binigay ng anak ng mga umampon sa kanya bilang silid.

Magmula ng mamatay ang mga kinagisnang mga magulang halos araw-araw ay nagsimula na naman ang bangungot niya.

At the orphanage, she was bullied and abused by the older children when she was five years old. And when she was eight years old, someone took her in as their adopted child, she was overjoyed. Nakaalis siya sa impyernong pinag-iwanan sa kanya ng mga walang kuwentang magulang naging masaya siya nang panandalian.

After nine years of being happy, her foster parents died protecting her from a rapist-thief. Hindi niya aakalain na isisi sa kanya ng Kuya niya ang lahat. Nag-iisang anak ito ng mga umampon sa kanya at siyang naiwang legal guardian niya sa loob nang mahigit na limang taon magmula ng mamatay ang kinagisnang magulang wala siyang ibang natanggap mula sa kapatid kundi insulto at pang-aabuso.

She was also beaten repeatedly by his foster brother, and when she tried to flee, she was beaten to death. She was now nineteen years old and imprisoned in her own home. She is completely alone. She was by herself. Nobody cares. Nobody likes her. "Hoy bobo! Ipagluto mo na ako!" Her foster brother, who was thirty-six years old, yelled.

Sa tuwing naririnig niya ang salitang yon ay napapayakap siya sa kanyang sarili at napapatingin sa itaas. She's asking the Creator why does she deserve this kind of life? 

Kailan ba siya makakahanap ng sariling kaligayahan at magmamahal sa kanya ng lubusan nang walang pag-iimbot, walang hinihinging kapalit at walang iwanan.

Lahat ng kanya noon ay ibinigay lamang sa kanya nang panandalian, lahat ay ipinahiram lang sa kanya sandali. Matagal na siyang sumuko sa mga bagay na kanyang hinihingi at dinadasal, wala din namang patutunguhan at hindi din naman yon magiging pernamente. 

What is most heartbreaking is that when she departs from this world, no one will notice, no one will cry for her, and no one will mourn for her. She anticipated what would happen to her when that time came. She serves no purpose in this world. She's everyone's plaything. She's their source of amusement.Kailangan lang siya ng mga taong naririto upang maymapaglaruan sila at upang may mapagtawanan sila. 


"Bwis*t kang bobo ka! Ipagluto mo na ako! Makakatikim ka talaga sa akin!" Nanlaki ang mata ng dalaga nang makarinig siya ng lagabog sa labas nitong pintuan kung nasaan siya.

Ilang sandali pa ay nasira ang pintuan nang pumasok ang kanyang nakagisnang Kuya. Lango ito sa alak at mukhang kagagaling lang sa pagdudruga dahil sa pulang-pula nitong mata minsan natatakot siya na baka gahasain siya nito pero wala itong interes na kunin ang puri niya. He told her that she's disgusting and ugly.

Walang taong nais na makuha ang puri niya dahil wala din naman siyang kuwenta. "You piece of sh*t!" Nanginginig sa takot ang dalaga. Napakapayat nito at napakaputla pero walang habas itong pinagsisipa ng binatang high na high sa drugs. Iyak lamang ang sagot ng dalaga habang pilit na pinoprotektahan ang sarili mula sa kung anong sakit na matatanggap niya.

"Hu -wag! Tamaha na!" Nauutal niyang sabi at halos nais nang lumuhod sa harapan ng kapatid. But, whatever she's saying. Kailanman hindi ito makikinig sa kanya bagkus tinawanan niya ang dalaga.

"Bobo ka nga! Sabi ko na nga ba, dapat hindi ka nalang inampon ng mga magulang ko! Ang malas-malas mo na nga. Ang taba-taba mo. Ang bobo mo pa!" Hindi siya bobo. Hindi bobo ang dalaga. Talaga lang makikitid ang utak ng mga taong nakapaligid sa kanya. Talaga lang sadyang mapanghusga ang kinabibilangang lipunan ng mga katulad niya.

Heronisa Blythe is one of a kind. Regardless, everyone turns their back on this lovely one. She is still unique. Dyslexia. The girl suffers from dyslexia. Her foster parents are aware of her disorder and understand her, but those who are unaware will never understand who she is.

Kailanman hindi nila maiintidihan yon lalo pa at hindi nila pinapansin ang pagiging iba ng dalaga kung patuloy silang magbubulag-bulagan at magbibingihan walang makakaintindi sa kanya. They may simply bury their conscience deep within their stone heart and allow the girl to suffer abuse and bullying. Her soul and heart are shattered.

Kailan kaya siya makakahanap ng taong iintindi sa kanya?

Taong magiging sandalan at makakaintindi sa pagiging espesyal niya. Nagtalsikan ang mga lumang gamit ng dalaga sa kung saan-saan, napakagat ng labi si Heronisa nakita niyang naglabas ng kutsilyo ang kapatid at itinusok iyon sa kanyang tuhod. Ginagawa ito ng binata upang hindi siya tuluyang makaalis sa pamamahay nito.

Heron shouted in pain but no one heard her pleads. "Ta -ma na! Tigil!" Pagpapatigil niya sa kapatid pero bingi ito sa panaghoy niya. 

When she realized no one would help her, which was not unusual for her. She no longer requests assistance. She looked at her foster brother, hoping that this torment would end soon.

Inisip niya nalang ang mga bagay na nagpapasaya sa kanya kahit hindi niya naman magawa ng tuluyan. Heron is lying on the cold floor, her eyes dead. She reflected on the things she had done when her foster parents were still alive. She enjoys ballet. She's really good at it. 

Kahit man lang papano kapag iniisip niya ang pagbaballet nagiging masaya siya at kontento nang panandalian.

Hinila ng kapatid niya ang kanyang buhok at ibinunggo ang kanyang mukha sa pader. "Siguro naman magtatanda kana ngayon walang utak!" 

The terrified girl whimpered. While her foster brother was beating her up like a punching bag, she sobbed and let her tears fall on the cold floor...

Ruthless Men Series 3:Lorenzo's RedemptionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon