Mafia lover

Explosion

(μα... Μα... Αυτό είναι... Άδικο)
(άδικο είναι, να μην αποδέχονται την αγάπη μας)
Αποκρίνομαι σιγανά ενώ τρίβω τους ώμους της και προσπαθώ να την φέρω όλο και πιο κοντά μου
(σε παρακαλώ Christina. Σκέψου πόσο καλά θα είμαστε, μόνο εγώ και εσύ. Θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε μόνοι μας, μακριά από τις οικογένειες μας. Εξάλλου...)
Κάνω μια παύση καθώς θυμάμαι τα λόγια της μητέρας μου... Με αποκλήρωσε και αυτό... Δεν θα της το συγχωρέσω ποτέ
(εξάλλου, τι;)
Ρωτάει ενώ με κοιτάζει απορία αλλά και τρυφερότητα μαζί και αφήνω μια μεγάλη ανάσα να ξεφύγει από μέσα μου
(η μητέρα μου με αποκλήρωσε, εξαιτίας της αγάπης μας)
Λέω και παρακολουθώ τα μάτια της να γουρλώνουν από το σοκ
(ω Damon)
(δεν είναι τίποτα το σημαντικό, Christina. Καταβάθος... Ίσως και να το περίμενα αυτό...)
Μουρμουρίζω και ξαφνικά, τυλίγει τα χέρια της γύρω μου, κρατώντας με σφιχτά, λες και είμαι κάτι υπερβολικά πολύτιμο για αυτήν... Ω Christina μου. Της χαϊδεύω τα μαλλιά και την πλάτη ενώ την φιλάω στο μέτωπο και μυρίζω το υπέροχο άρωμα της
(το μόνο που θέλω, είναι να είμαστε μαζί)
Ψελλίζει και σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει κατάματα... Αυτό είναι το κορίτσι μου.

Alexander's POV

Εδώ και αρκετές ώρες, κόβω βόλτες μπροστά από το μεγάλο παράθυρο του σαλονιού ενώ παράλληλα περιμένω το ένα τηλεφώνημα της, κάτι, έστω να με ειδοποιήσει που βρίσκεται. Φέρνω το γυάλινο ποτήρι στα χείλη μου και κατεβάζω μια γερή δόση από το ουίσκι μου
(σταμάτα να πίνεις τόσο πολύ)
Με ικετεύει η Elena, καθώς βρίσκεται δίπλα μου και ακουμπάει το χέρι της στο δικό μου
(δεν έχω όρεξη για γλύκες, Elena)
Αποκρίνομαι με ψυχρό τόνο ενώ την προσπερνάω για να πάω προς το τραπέζι ώστε να ξανά γεμίσω το ποτήρι μου

(σταμάτα να ανησυχείς τόσο πολύ. Είμαι σίγουρη πως είναι καλά, όπου και αν είναι)
(και εγώ είμαι σίγουρος πως πήγε να βρει εκείνο το κάθαρμα τον Grey)
Γρυλίζω και πίνω σχεδόν όλο το ουίσκι που μόλις έχω βάλει στο ποτήρι μου
(σταμάτα να σκέφτεσαι έτσι. Θα δεις, σε λίγο η πόρτα θα ανοίξει και η Christina θα μπει μέσα στο σπίτι)
Το εύχομαι αυτό. Γαμώτο, αν την ξανά χάσω... Δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί
(είναι άδικο όλο αυτό, Elena)
Μουρμουρίζω ενώ μετά από τόσο καιρό νιώθω κάτι να σπάει μέσα στην ψυχή μου... Κάτι που με κάνει να πονάω
(μπες και λίγο στην θέση της, Alexander. Εκείνη νιώθει πιο αδικημένη από όλους, επειδή ο έρωτας της είναι απαγορευμένος και επειδή ο αδερφός της είναι εναντίον της)
(πως να στηρίξω κάτι απαγορευμένο, Elena; πως μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια και να αποδεχτώ την σχέση με τον Grey; Εκείνη πως μπορεί να το αποδέχεται όλο αυτό;)
(εκείνη είναι ερωτευμένη και δεν βλέπει καθαρά αλλά είναι σίγουρη για την αγάπη της. Έχει μπει ανάμεσα σε ένα τεράστιο δίλημμα αυτή την στιγμή, Alexander. Από την μία είναι η οικογένεια της και από την άλλη ο έρωτας της)

(ελπίζω τουλάχιστον... Να κάνει την σωστή επιλογή)
Λέω σιγανά ενώ γυρίζω για να την κοιτάξω κατάματα... Αυτή η γυναίκα, είναι η μοναδική πηγή ηρεμίας μου. Σηκώνω αργά το χέρι και χαϊδεύω τρυφερά το μάγουλο της ενώ παρακολουθώ τα μάτια της να κλείνουν και το κεφάλι της να γέρνει προς το άγγιγμα μου... Ω Elena... Elena μου
(αφεντικό!)
Η αγωνιώδης φωνή του Max, διακόπτει την προσωπική μας στιγμή και γυρίζω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(την βρήκες;)
Τον ρωτάω και παρακολουθώ το ύφος να σαστίζει... Μοιάζει να έχει κολλήσει
(εμ... Βασικά... Εμ...)
Μασάει τα λόγια του... Δεν είναι καλό αυτό
(λέγε Max)
Γρυλίζω καθώς νιώθω την υπομονή μου να χάνεται σιγά σιγά
(βρέθηκε μόνο το αυτοκίνητο της και... Απο ότι φαίνεται... Είχε έναν εκρηκτικό μηχανισμό μέσα ο οποίος... Έσκασε και... Εκείνη... Πρέπει να ήταν μέσα και...)
Τι;;;; Νιώθω την ψυχή μου να καίγεται και την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια... Την έχασα... Όχι... Όχι, δεν μπορεί. Όχι!