Η Boxer

29.

#Νικος
Τι θελω ποια σε αυτη την ζωη; Το κοριτσι μου το εχω, την κορουλα μου την έχω, θα εχω μια ευτυχισμενη ζωή στην Γερμανια απο εδω και περα, θα έχω μια δουλεια απο εδω και περα. Θα δουλεψω στον αδερφο της μανας μου, διοικηση επιχειρήσεων. Μια χαρα ειμαι, βεβαια πρεπει να ξανακερδισω την εμπιστοσύνη της Ευας ξανά και θα την κερδισω, το έχω βαλει πεισμα.

Τελικα τα κοριτσια μου καθισαν και για Πρωτοχρονια. Σε λίγες μερες που θα φύγουν, θα φυγω και εγω μαζί τους, δηλαδή τι αλλο θελω; Μετα απο τοσο καιρό η ζωή εφτιαξε επιτελους. Με την Ευα μόνο στον πολυελαιο δεν το έχουμε και δεν εχουμε και πολυελαιο.

Flashback
"Αντε αντε φυγετε, εμεις έχουμε να κανουμε καποια πραγματα επειγον." Λεει η Ευα σπρωχνοντας τον Μιχαλη συγκεκριμενα.

"Μα δεν θελουμε να φυγουμε ακομα, ειναι νωρις."

Βλακας ειναι ή το κανει επείτηδες;

"Ρε μαλακα θα φυγετε επιτελους;"

"Εεεε λεξιλόγιο έχουμε και μικρο παιδί." Με "μαλωνει" η Ευα.

"Σορρυ."

"Δεν πειραζει να μάθω να βρίζω τα αγορακια, που θα με πειράζουν. Θα τους δινω και ξύλο." Λεει η μικρή και χτυπαει τα χερια της σαν να περιμενει γλυκακι.

"Καλα εε ιδια εγω." Περιφανευεται η Έυα.

"Αυτο ειναι που με φοβίζει."

"Ξεφυγαμε απο το θεμα μας."

"Ναι. Αντε θα φύγετε;"

"Αντε θειε παμε η μαμα και ο μπαμπας θελουν να δουλεψουν."

Μεχρι και η μικρη το καταλαβε. Ευτυχως η μητερα της δουλευει και θα αργίσει και η Νινα πηγε για ψώνια.

Αφου η Ευα τους αποχεραιτάει και κλείνει την πόρτα αμεσως παω γρηγορα και την κολλάω στον τοίχο. Ξερω πόσο της αρεσει αυτο. Χωρις καν να μιλήσουμε ενώνουμε τα χειλια μας.

"Πήδα." Της λεω πανω στο φιλι μας, εκείνη πηδαει και τυλίγει τα πόδια της γύρω μου. Πλησιαζω προς την τραπέζαρια, σπρώχνω οτι υπήρχε πάνω του νε αποτελεσμα να πεσουν στο πάτωμα ευθραστα και μη και την εβαλα πανω στο τραπεζι και εγω ημουν αναμεσα της.

"Θα φωνάζει η μανα μου."

"Αυτη την στιγμη δεν με ενδιαφερει. Με ενδιαφερει μόνο να φωναζεις εσυ απο ηδονη." Της λεω μεσα απο τα φιλια που της αφήνω στο λαιμο. Της αφησα και μερικα σημαδια, αλλα δεν πειραζει.

Εε και ετσι ξερετε τι προεκυψε.

End of flashback
Ειλικρινα μεσα σε αυτες τις 2 εβδομαδες περιπου, σίγουρα καλυψαμε και τα 5 χρονια χωρις ο ενας τον αλλον δεν υπαρχει περίπτωση.

Οσον αφορα τους αλλους τωρα. Ο Κωστας και η Μαρια τελικα τα εφτιαξαν και πανε για γαμο, αλλα θα γινει του χρονου. Η Νινα μαλλον γουσταρει τον Μιχαλη και ο Μιχαλης την Νινα, αλλα δεν ξερουν πως να το αντιμετωπίσουν. Η μητερα της Ευας δουλευει. Τι να κανει και εκείνη. Η μικρούλα μου η Αγγελικουλα, η Νενα μου αθωα οπως παντα. Καλα αυτο το οπως παντα παιζεται γιατι μην ξεχναμε εμοιασε και στην μανα της.

Θα αναριωτιεστε που ειναι ο Λουκας και ο Μαριος. Αυτοι εφυγαν οταν ειμασταν ακόμα Λυκειο Αμερική με τους γονεις τους. Μιλαμε ακομα και αν ερθουν Ελλαδα βγαινουνε για ποτακι. Κολληταρια μου απο το Δημοτικο ειναι. Δεν ξεχνιουνται τοσο ευκολα. Επισης και ο Αχιλλεας έφυγε για Ρωσια, δεν θυμαμαι καλα και δεν με ενδιάφερει κιολας.

"Νικο;" Η Ευα με ξυπναει απο τις σκεψεις μου.

"Τι σκεφτεσαι;"

"Ολα αυτα;"

"Ποια ολα αυτα;"

"Την ζωη μου. Ολα αυτα που ζησαμε..."

Με διακοπτει κανοντας νοημα με τον δείχτη του χεριου της. "Και που θα ζήσουμε." και μετα μου δινει ενα πεταχτό και συνεχίζουμε να βλεπουμε ταινια και εκείνη να κοιματε στα πόδια μου.

Την παιρνω σε στυλ νύφης και την πηγαινω στο δωματιο της, αλλα κοιμόμαστε μαζι εκει, και την σκεπαζω με το παπλωμα.

Κατεβαινω κατω και βγαζω την μπλούζα μου. Δεν μπορω έχω σκασει. Βαζω ενα ποτακι και βγαίνω στο μπαλκόνι. Δεν έχω ύπνο καθολου.

Πραγματικα σημερα ειναι μια πολλη ωραια βραδια. Ειναι απο τις λιγες μερςς του χειμωνα που έχει ξαστερια.

Καθομαι και σκεφτομαι απο που ξεκίνησα και μέχρι που εφτασα. Οτι κόντεψα να χασω οτι πιο πολυτιμοτερο είχα, εξαιτιας μιας βλακειας και τωρα πλεον ειμαι μαζι της και πλεον ειναι και ενα τριτο μελος.

Οσες δυακολιες και οσα χρονια και να περασουν, παντα μα παντα τον αλλον θα τον αγαπας σαν την ζωή σου. Αυτο θα πει αγαπη.