Vechtersbaas

11. Alles contant

.-~*~-.

V      A      N      E      S      S      A

Voorzichtig sluit ik de deur van mijn kamer achter me. Alex gaat op mijn bed zitten en kijkt me afwachtend aan. Vanavond ging voor mijn gevoel beter dan ik had verwacht.

Ondanks het wat stroeve begin heeft Alex toch een goede indruk achter gelaten. Het scheelt dat het om een eenmalig iets ging en dat hij dus alles kon liegen. Mijn moeder was gelijk al verkocht door zijn uiterlijk en charmes.

Ik moet eerlijk toegeven Alex is nog aantrekkelijker als hij aardig doet. Ook mijn vader die later vanavond aanschoof was volgens mij wel onder de indruk. Ze hebben een gesprek gevoerd over MMA gevecht van afgelopen week. Waar ze beide blijkbaar enthousiast over konden praten. Ik zelf ben niet zo van het vechten en geweld zonder reden.

"Nogmaals sorry van mijn familie, met die vragen over je moeder enzo" Ik neem voorzichtig plaats op mijn bureau stoel en draai deze naar hem toe.

"Schept je moeder altijd zo erg op over hoe perfect haar leven is?"

"Ze doet niet anders. Alles draait bij haar om perfectie." Zeg ik zuchtend.

"Lijkt me moeilijk om dan in haar ogen perfect te zijn."

Ik sla mijn ogen neer en haal mijn schouders op. "Hoe zit het met jouw familie?"

"Gewoon niks bijzonders" antwoord hij afstandig. Dit is duidelijk geen onderwerp waar hij over wilt praten.

"Oh." Ongemakkelijk haal ik een hand door mijn haar.

"Ik denk dat ik maar weet eens moet gaan. Heb je het geld voor me?" Hij staat op van mijn bed en loopt naar me toe.

"Ik weet niet of ik je goed genoeg vond hoor. Ik bedoel ik verwachtte wel top prestaties" Zeg ik speels, terwijl een kleine grijns op mijn lippen ontstaat.

"Ach hou je mond. Je moeder hing aan mijn lippen letterlijk. En je vader heeft volgens mij de ideale schoonzoon gevonden." Zegt hij uitdagend.

Ik lach en sta op om mijn bankpasje te pakken. Langzaam ontstaat er een tintelend gevoel in mijn buik. Ik wil niet dat hij gaat.

"Oke vooruit dan moet ik een tikkie sturen?" Zeg ik als ik mijn telefoon ontgrendel.

"Uhm nee doe maar contant als het kan." Mompelt hij vaag.

Verbaasd draai ik me naar hem om. "Waarom?"

"Omdat ik niet aan ze kan verklaren hoe ik aan het geld komt, als het opeens op mijn rekening verschijnt."

"Wie is ze? Je vader?" Ik haal mijn wenkbrauw naar hem op.

"Dat gaat je niks aan." Antwoord hij bot. Een zucht verlaat mijn mond.

"Dus je blijft zo bot en afstandelijk tegen me doen? Ik dacht dat je me wel mocht."

"Krijg ik mijn geld nog dan kan ik weg."

Ik rol mijn ogen en ga weer zitten op mijn bureau stoel. Ik snap niet dat deze jongen altijd zo afstandelijk doet. Ik bedoel toen ik hem vanmiddag zag met die jongens voor de supermarkt. Hij leek zo'n ander persoon. Zo openlijk en toegankelijk iemand waarmee je echt lol kan maken. Maar zodra je maar een beetje doorvraagt over zijn leven klapt hij letterlijk dicht.