Vechtersbaas

13. "De rode flat"

.-~*~-.

V      A      N      E      S      S       A

Met een klap sla ik na het avondeten mijn kamerdeur achter mij dicht. Nog steeds in shock van wat er net gebeurt is. Ik heb net bijna gezoend met de jongen waar ik bijna niks van weet, die misschien in de drugshandel zit, die uit huis wordt gezet en die ik pas anderhalve week ken. En dat alles zonder ook maar één druppel alcohol.

Er is echt wat mis met me.

Ondanks dat mijn hart om hem lijkt te schreeuwen. Is mijn hoofd zich zeker bewust van het feit dat hij niet deugt. De rode vlaggen wapperen overal waar hij ook is. Het feit dat hij overal blauwe plekken en wondjes heeft. Dat hij om de kleinste dingen een gevecht kan beginnen. Er klopt gewoon iets niet aan hem. Als dingen voor hem te persoonlijk worden zet hij een stalen masker op. Ik weet dat zijn thuissituatie is niet ideaal is, maar in hoeverre maakt dat goed wat hij doet?

Ik laat mezelf hopeloos op mijn bed vallen. Misschien moet ik mijn gedachte van hem verzetten. Ik ontgrendel mijn iphone en open facetime. Ik klik op Chrissie en wacht tot hij opneemt. Hopelijk is hij niet meer boos over het feit dat ik hem heb laten stikken vanmiddag. Ik fix mijn haar een beetje en ga goed zitten.

Nadat hij een paar keer is overgegaan verschijnt het gezicht van Chris in beeld. Samen met keiharde muziek. Waar is deze gast?

"Hey Nes. Eindelijk besloten om contact te zoeken." Zegt hij bijna onverstaanbaar door de harde muziek. Op de achtergrond hoor ik nog meer stemmen en langzaam wordt zijn beeld vaag.

"Waar ben je?"

"Ik ben in de kleedkamer van voetbal." Ik hoor hoe hij zijn telefoon tegen zijn mond houd, waardoor ik een vaag plafond zie.

"Je hebt toch geen training op woensdag?"

"Nee klopt maar we hadden net toernooitje. Dus nu zijn we aan het douchen." Legt hij uit. Vandaar die muziek en de damp op de camera.

"Vanessa schatje, wil je ook met mij onder de douche komen?" Hoor ik de stem van James schreeuwen, waarna zijn naakte bovenlichaam vaag in beeld verschijnt. Ik hoor wat gejoel op de achtergrond, waardoor ik mijn ogen rol.

"Nee dankje, Chris kan je als je klaar bent naar mijn huis komen?" Ik zie hoe Chris zijn gezicht weer in beeld verschijnt. "Nee sorry, de kantine is open en we blijven nog even hangen.

"Hoelang blijven jullie 'nog even hangen'?"

"Te lang om daarna nog naar jou te gaan. Dag Vanessa." Met die woorden hangt Chris op, fuck.

Chris is duidelijk nog boos op me. Hij moet zich niet zo aanstellen. Het is duidelijk dat hij en Alex elkaar niet liggen, maar het is niet mijn schuld dat hij slap is. Hij had daarbij zelf gezegd dat ik maar met Alex moest meegaan, maar ondanks dat voel ik me toch schuldig.

Als hij niet naar mij wilt komen ga ik wel naar hem toe. Vol goede moed sta ik op en loop ik mijn kamer uit. Ik kan nu naar de voetbal kantine gaan, of ik kan naar zijn huis toe. Ik denk dat zijn huis verstandiger is, want dat is zonder puberale jongens.

Ik wil net de trap naar beneden aflopen als ik zie dat Xavier de trap komt opgelopen. Sinds dat hij me bijna met Alex heeft zien zoenen ontwijk ik hem al. We maken oogcontact en ik zie dat hij zijn pas versneld. Snel draai ik me weer om. Ik heb nu geen zin in deze confrontatie. Ik zet het op het rennen en ren de trap naar de tweede verdieping op.

"Vanessa kom hier." Ik hoor hoe mijn broer achter me aan komt rennen. Als hij me te pakken krijgt dan krijg ik eeuwen lange preken, misschien gaat hij zelfs wel mijn telefoon afpakken. Wat in zijn ogen straf is voor mijn gedrag. Hij denkt soms echt dat hij mijn vader is.