Vechtersbaas

20. Onverwachts bezoek

.-~*~-.

A      L     E     X     A      N      D     E     R

'Ik kan jou ook nooit alleen laten he." Zegt Victor hoofdschuddend. Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond. Na dat kleine akkefietje met Xavier, heeft Alfa me bij hem weg moeten halen. Victor was niet zo blij dat ik mijn sponsor kwijt ben geraakt.

"Het was niet eens mijn schuld. Ik kwam alleen om te vragen hoe het met Fenix ging." Zeg ik verdedigend. Victor trekt zijn wenkbrauwen op.

"Victor hij bedoelde het goed. Je kan niet altijd boos op die jongen zijn." Zegt Alfa vanachter het stuur. "Die hele wereld zit vol met arrogante kakkers. Die Xavier is daar een goed voorbeeld van, die is rijk geboren en heeft nog nooit wat moeten doen voor geld."

"Ik vond het ook vies ventje eigenlijk, misschien is het maar beter dat je van hem af bent." Victor zijn woorden laten een grote grijns op mijn gezicht verschijnen.

"En we zijn weer in Nederland." Zegt Alfa, waarna ik uit het raam kijk en inderdaad het grensbord voorbij zie schieten.

"Lex hoe zit het nu met je vader. Ga je hem nog bezoeken?" Vraagt Victor, waardoor ik met mijn ogen rol. Het is zo irritant als er zoveel mensen zijn die zich met jouw leven willen bemoeien.

"Ik wil er niet over praten. Hij komt voorlopig nog niet vrij." Mijn humeur is volledig omgeslagen.

"Ga je hem vergeven?" Ik haal nors mijn schouders op. Ik heb geen zin om na te denken over mijn vader. Ik weet dat hij binnen de kortste keren weer aan mijn voeten ligt te smeken voor een tweede kans, de honderdste tweede kans.

Mijn vader heeft zoveel spijt van zijn daden, maar toch flikt hij het weer opnieuw. Ik snap niet hoe je je bloedeigen zoon die alles voor je doet, elke keer weer laat zitten. Ik doe alles voor hem, ik betaal zijn rekeningen, kook, doe boodschappen, regel het huishouden en toch heeft hij het lef om alles weer kapot te maken.

Hij weet dat ik aan het eind van de dag het hem toch wel vergeef.

"Als ik jou was zou ik nooit meer bij die klootzak in de buurt komen." Zegt Alfa.

"Of je getuigd in de rechtzaak naar de waarheid, dan komt hij vast te zitten en dan hoef je hem lang niet meer te zien." Geïrriteerd kijk ik naar Victor. Ik weet niet eens of ik mag getuigen.

"Of je stopt met het betalen van zijn rekeningen, dan is hij binnen de kortste keren dakloos."

"Of jullie stoppen allebei met het bemoeien van mijn zaken." Zeg ik geïrriteerd.

"Lex je bent veel te goed voor je vader. Je moet hem een keer een klap in het gezicht teruggeven. Vergeet niet dat je door hem in jeugdzorg kwam he."

Ik stop mijn oortjes weer terug in mijn oor en zet mijn volume hoger. Ik heb geen eens zin meer om dit onnodige gesprek over mijn vader te voeren. Ik voel hoe mijn ogen langzaam zwaarder worden en voor ik weet val ik langzaam in slaap.

"He, wakker worden." Haalt een harde stem me uit mijn slaap. Verward kijk ik op en ik zie dat we al voor de rode flat van mijn opa en oma staan. Ik rek mezelf uit en zie Victor ongeduldig op me wachten.

"Kom op Alex we hebben niet alle tijd. Ik wil ook graag slapen." Victor zijn woord laten me wat actiever worden en ik klik mijn gordel los, waarna ik uitstap.

"Wacht was het eigenlijk nog gelukt?" Vraag ik aan hem.

"Wat gelukt?"

"Die deal in de haven." Verduidelijk ik.