Vechtersbaas

12. Drugsdealers in de supermarkt

.-~*~-.

A     L     E      X      A     N     D     E     R

Langzaam blaas ik de rook van mijn sigaret uit. Het is nu momenteel woensdag middag en de lunch pauze is net begonnen. Ik zit zoals altijd op mijn vaste picknick tafel buiten. Sakina is vandaag ziek en Mo is op excursie, dus ik zit alleen.

Wat ik om eerlijk te zijn echt geen probleem vind. Al deze mensen op school laten mijn nekharen overeind staan. Allemaal meelopers en schijnheilige mensen. 'Behalve Vanessa'  hoor ik een stemmetje in mijn achterhoofd zeggen.

Gefrustreerd haal ik een hand door mijn haar. Ik snap niet waarom ik Vanessa niet uit mijn hoofd kan krijgen. Het voelt alsof elke cel van mijn lichaam zich aangetrokken tot haar voelt. Ondanks dat ik haar al sinds afgelopen vrijdag niet meer heb gezien.

Fuck ik krijg zelfs nog 100 euro van haar.

Mijn ogen gaan over het schoolplein waar bijna niemand te vinden is. Het heeft zojuist hard geregend en de enige mensen die buiten zitten zijn de rokers. Ik neem nog een hijs van mijn sigaret. Als Victor me zo zou zien ben ik er geweest. Ik heb het misschien 2 dagen volgehouden om niet te roken.

Sinds het gesprek van afgelopen zondag heb ik zoveel stress dat roken het enige is wat dit verminderd. Mijn vader heeft het zoals altijd weer eens verkloot. Dat is namelijk het enige wat hij kan naast snuiven. Vlak voor het gesprek heeft hij toch drugs genomen, waardoor hij high tegenover de gezinsvoogd zat. Wie door mijn vaders drugs verleden dit gelijk door had.

Toen ze begon over uit huis plaatsing van mij, flipte mijn vader hem helemaal. Hij werd agressief en heeft de hele woonkamer vernield. Vervolgens heeft hij Farah onze gezinsvoogd bedreigd en van van alles uitgemaakt. Farah heeft toen de politie gebeld en die hebben mijn vader opgepakt en laten afkoelen.

Nu ben ik binnenkort weer welkom bij de kinderrechter wie gaat bepalen of ik uit huis geplaatst word of niet. Echter, denk ik na dat mijn vader compleet geflipt is. Ik weinig kans maak hoe zelfstandig ik ook mag zijn. Tot de uitspraak van de rechter woon ik tijdelijk bij mijn opa en oma.

Mijn leven is zoals altijd weer één grote puinhoop.

"Hey Alex." Haalt een prachtige stem me uit mijn gedachten. Ik kijk op en zie dat Vanessa naast me komt zitten. Ik had haar niet eens aan zien komen.

"Hoi." Mompel ik stug terug.

"Hoe gaat het?"

"Goed. Met jou?" Zeg ik bijna automatisch.

"Ja ook prima." Ze kijkt me glimlachend aan en ik voel hoe mijn hart smelt.

"Hier deze was ik je nog schuldig." Ze haalt een enveloppe uit haar tas en geeft deze aan mij. Ik pak hem aan en zie dat er twee briefjes van 50 in zitten.

"Hou ze maar." Zeg ik zonder dat ik het doorheb. Ze schud haar hoofd en blijft me aankijken.

"Ik heb je ze beloofd en een belofte breek je niet." Ik voel hoe haar woorden letterlijk in mijn hart snijden. Mijn vaders talloze beloftes herhalen zich weer in mijn hoofd. Geen één is hij nagekomen.

Ik zet een neppe glimlach op mijn gezicht en pak dan toch de enveloppe aan.

"Dankje."

"Dus waar was je afgelopen ochtenden bij het nablijven? Ik heb je niet gezien."

"Ik mag niet meer bij jullie in het lokaal zitten na dat gevecht met Chris." Lieg ik. De waarheid is dat Chris na ons 'gevecht' van vrijdag de schuld op zich heeft genomen. Waardoor ik een vrijstelling heb gekregen.