Ms. Chubby Nerd meet Mr. Mysterious Possessive (UNDER REVISION)

Chapter 44: Luxianne Luvaine

After 3 years

Her POV

"Lulu, let's go." sambit ni Trexx sakin

"Yah! Stop calling me Lulu" naiinis na sambit ko

"Why? Si Rionder yun ang tawag sayo bakit ako hindi?" nagtatampong sambit ni Trexx. Napailin na lamang ako. May pagka-siraulo talaga ito. Parang baliw.

"Are you out of your mind, Trexx?" sambit ko. It's been 3 years simula ng malaman ko ang lahat. Tinulungang ako ni Trexx para maka-recover.

*Flashback* (3 years ago)

Andito na kami sa airport ni Trexx. Sabi niya sa akin na sa isang private plane kami sasakay. Mugto pa rin ang mga mata ko dahil sa pag-iyak.

"Sino bang iniintay natin dito?" tanong ko kay Trexx

"Someone likes to meet you." nagtaka naman ako sa sinabi niya

"Ha? Kala ko ba walang ibang nakakaalam ng pag-alis natin?" takang tanong ko.

"Of course no one knows, except us." sambit ng isang malamig na boses

Lumingon ako at nakita ang isang babae at lalaking mukhang nasa edad 30's na. Biglang nag-unahang tumulo ang mga luha sa mga mata ko.

Bakit ako umiiyak?

"Luxianne Luvaine." sambit ng babae

Biglang sumakit ang ulo ko. Bumabalik ang mga ala-alang matagal ko nang nalimutan. Simula bata pa ako hanggang nangyari ang hindi inaasahan. Nahimatay ako pagkatapos noon. Nagising ako na nasa isang kwarto na. Agad kong hinanap si Trexx at nakita kong kasama niya yung isang babae at lalaki.

Nakita ko namang lumingon sa akin si Trexx.

"Your awake. Ok ka na ba?" tanong ni Trexx

"Ok na ako salamat"

"Sit down, were going to tell you something/" seryosong sambit ni Trexx. Naupo ako katabi ni Trexx at kaharap ko ngayon sila. Wala akong maramdamang kaba. Siguro ay dahil alam ko na kung anong sasabihin nila.

"Aze this is your parents, Jellaine Terria and Xippier Terria" sambit ni Trexx. Naaalala ko na sila. Miss na miss ko na sila.

"I know that you don't remember everything but we are your parents" malumanay na sambit ni Mrs. Terria. I know kasi naaalala ko and alam ko na ang tunay kong pangalan ay Luxianne Luvaine.

Bakit 'di nila ako hinanap.

"We are so sorry for leaving you princess. We know that you are wondering why we don't find you." Sambit ni Mr. Terria. Siguro 'di pa ako handa na tawagin silang mom and dad.

"We did that to protect you from danger. Maalala mo rin sa tamang oras." Sambit ni Mrs. Terria

"Bakit kilala mo sila?" tanong ko

"They adopted me, Aze. Yung sinabi ko sayo ay half noon tama. Totoong namatay ang dad ko, after ilang months hindi na rin nakaya ni mom. She committed suicide. I was left alone that time. Naglayas ako sa bahay na iyon dahil wala na rin namang saysay na manatili doon. " sambit ni Trexx.

What?

"Ilang oras akong naglalakad noon. Sa sobrang pagod ko at gutom ay nahimatay ako. Nagising ako sa isang kwarto. Doon ko nakilala si Mr. at Mrs. Terria. Ikinuwento ko sa kanila ang nangyari at nagdecide na ampunin ako. Matapos ang ilang buwan ay nabanggit ko sa kanila na may kaibigan ako na nasa orphanage. At nalaman ko na anak ka nila. " sambit ni Trexx

"Hinanap ka namin ngunit agad iyong na-delay dahil sa kinailangan ni Mr. and Mrs. Terria na lumayo muna at isinama nila ako at official na inampun. Nang matapos ang mission ay hinanap ka naming muli ngunit hindi ka namin nilapitan dahil nasa panganib ka kapag nalaman mo agad ang lahat at saka doon namin nalaman ang tungkol kay Haven at sa kasama niya." sambit muli ni Trexx.

Ngayon naiintindihan ko na. Hindi ako nagalit sa kanila. Hindi ko man naalala lahat alam kong ginawa lang nila ito para sa akin, at kay Trexx naman? Marami na kaming napagdaanan at lalo na siya noong magkalayo kami kaya wala akong galit sa kanya.

Then after that, unti-unting sinasabi sa akin ng parents ko ang mga nangyari. They helped me to remember everything that I forget.

*End Of Flashback*

Yeah you read it right. Trexx is my brother now. He help me to recover and be strong too. He taught me how to fight and protect myself. We became closer too. He once confess that he likes me. I was shocked pero sinabi niya na nagmove-on na siya dahil nga magkapatid na kami.

"Mama Lulu" sambit ng isang boses

"Oh, hi Rionder" sambit ko at hinalikan siya sa pisngi

"Mama Lulu, Let's go" sambit ni Rionder at hinila ako pababa. Sumunod si Trexx sa amin. Mamamasyal kami ngayon sa park. Nagtataka ba kayo kung sino si Rionder?

He's Trexx's son. He married to a beautiful and kind woman named Rendar 2 years ago, but the sad part is after Rionder was born, his mother died. Lumaki si Rionder na walang ina. And he treated me as his mother. Matalino si Rionder. Ipinaliwanag namin sa kanya na wala na si Rendar. Hindi namin alam kung tanggap niya o alam na talaga niya pero alam kong alam niya. Nang minsang bumisita kami sa puntod ni Rendar ay tinawag niya itong mommy.

Nakasanayan na kasi ni Rionder na tawagin akong mommy. Nang makarating sa park ay agad kaming umupo.

"Mom and dad said that were going home to Philippines pero babalik din tayo dito kapag natapos na ang gagawin natin doon." seryosong sambit ni Trexx

Nung time na narinig ko noon na tawagin ni Trexx ang parents ko ng mom and dad ay natuwa ako at the same time medyo nagulat. Hindi naman ako nailang dahil tinuturing ko na talaga siyang kapatid noon pa man.

"I know. " sambit ko

"You can stay here if you're not ready." sambit ni Trexx. Tiningnan ko ang naglalarong si Rionder.

"No, Trexx. 3 years is enough. I have to stop running away. Hindi sa lahat ng oras matatakasan ko sila. At saka isa pa I can't leave my parents to finish the mission. I know they are strong but damay na rin ako dito." I bravely said. Nakita ko ang pagsilay ng ngiti ni Trexx

"You're brave now." sambit ni Trexx

"Thank you for everything Trexx. " seryosong sambit ko

"Your welcome, Lulu" nakangising sambit ni Trexx at agad na tumakbo palayo. Lagi niya akong tinatawag na Lulu ng malaman ko kung ano tunay kong pangalan.

"Yahh! you idiot. I SAID STOP CALLING ME LULU!"nakangiting sigaw ko at agad siyang hinabol.

You really help me Trexx. Thank you.