De Spion Buiten Dienst.

52

Pov Tess.
'Tessa?' Hoor ik Blake vragen.

'Ja' zeg ik.

'Kom is'

Ik loop naar hem toe in de keuken.

'Wat is er?'

'Ik wil je wat laten zien alleen je moet wel even geblinddoekt worden' antwoord hij.

'En wat als ik dat niet wil?' Vraag ik hem lief.

'Dan kan je de verassing ook niet zien' zegt hij lachend.

Ik zucht en draai me om zodat hij de blinddoek om kan doen. Als hij dat heeft gedaan voel ik dat hij voor me komt staan. Hij pakt mijn handen vast en drukt een kleine kus op mijn lippen wat me laat glimlachen.

'Oké vertrouw me, we moeten wel naar mijn auto'

'Ik vertrouw je dat hoef je niet te zeggen, ik vertrouw je blindelings' zeg ik lachend.

Hij moet ook lachen en voel dat we door de deur gaan.

'Oké blijf even zo staan dan doe ik de deur op slot'

Ik doe wat hij zegt en voel al snel dat we weer lopen.

'We zijn in de lift'

'Kan ik niet gewoon bij je op de rug?' Vraag ik.

Ik voel dat hij zich omdraait. Ik pak hem bij zijn schouders vast om vervolgens op zijn rug te springen. We lopen weer en dan moet ik gaan staan.

'We zijn bij de auto' zegt hij.

'Waarom moet ik eigenlijk nu al een blinddoek om? Ik ken deze weg zelf'

'Ik vind het leuk hoe je klungelt' zegt hij lachend.

Ik draai met mijn ogen ookal ziet hij dat niet.

'Niet met je ogen draaien' zegt hij.

Ik moet blozen en hij laat me instappen. Dan stapt hij zelf in en rijd weg van het internaat.

We zijn al weer een paar maand verder dus beide zijn we geslaagd voor onze examens en hoefden niks over te doen. Dit is dan de 2x dat Ray en ik zijn geslaagd. Zou gek zijn als we nu beide zouden zakken.

Ik ben nu bezig met een politie opleiding zoeken. Ik wil wel gewoon een beetje doorgaan met spion zijn en dat kan daarmee wel. Blake is een opleiding aan het zoeken voor automonteur maar wil later auto's verkopen.

Onze vrienden zijn ook allemaal in 1x geslaagd en nu zijn we allemaal opzoek gegaan naar een huisje. Wel dicht bij elkaar zodat we elkaar vaak kunnen zien, maar we hadden nog niks gevonden, wel hebben we gekeken maar er was niet iets wat we mooi vonden.

Ik voel dat de auto stopt en dan een deur dicht slaan. Even later gaat mijn deur open en klemt er een hand om de mijne. Blake helpt me met uitstappen en al snel sta ik op vaste grond.

'Oké ik draai je een beetje en dan mag de blinddoek af' zegt Blake.

Hij draait me en maakt dan de blinddoek los. Ik knipper een paar keer tegen het licht. Als ik er aan gewend ben staan we voor een groot huis en staat Blake naast me met sleutels.

'Is dit voor ons?' Vraag ik in ongeloof.

'Ja' zegt hij 'Vind je het wat? De verste van onze vrienden wonen hopelijk 15 min van ons vandaan, en er is hier in de buurt een politie buereau' ratelt hij maar ik stop hem door hem te zoenen waar hij meteen mee in gaat.

'Het is prachtig' zeg ik met tranen in mijn ogen als ik hem heb losgelaten.

'Maar hebben de rest ook een huis?'