Taken By The Beast || Yoonmin

Κεφάλαιο 21

"ΑΝΗΣΥΧΕΊΣ, ΑΝΗΣΥΧΕΊΣ, ΑΝΗΣΥΧΕΊΣ, ΑΝΗΣΥΧΕΊΣ, ΑΝΗΣΥΧΕΊΣ." Ο Seokjin του έλεγε συνεχώς.

"Το καλό που σου θέλω να το βουλώσεις πριν σε πετάξω έξω με τις κλοτσιές." Ο Yoongi παραπονέθηκε.

"Που πήγε ο σεβασμός σου, νεαρέ?"

"Το ότι είσαι μεγαλύτερος δεν έχει να κάνει κάτι με αυτό." Απάντησε με αυτοπεποίθηση.

"Δεν με αποκαλείς ποτέ hyung." Ο Seokjin είπε και σκούπισε τα ψεύτικα δάκρυα του.

Ο Yoongi στριφογύρισε τα μάτια του "Ότι πεις--.. Τι σκαρώνουν αυτοί οι δύο?" Ξαφνικά ρώτησε, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και βλέποντας τον Taehyung και τον Jungkook να φοράνε αδιάβροχα.

"Χα? Ποιούς?"

"Αυτοί." Ειπε και τους έδειξε.

"Τι στο-- Είναι επικίνδυνα! Δεν πρέπει να βρίσκονται έξω!" Ο Seokjin είπε και έφυγε τρέχοντας από το γραφείο ανήσυχος.

Αλλά δεν είχε νόημα, καθώς οι άλλοι δύο είχαν είδη να τρέχουν στην πίσω αυλή. "Αα..Taehyung μάλλον θα έπεισε τον Jungkook να παίξουν σε καμία λάσπη ή κάτι τέτοιο." Ο Yoongi είπε αδιάφορα. Αλλά αυτό ήταν μέχρι να δει τα δύο παιδιά να πηδάνε πάνω από τον φράκτη και να τρέχουν προς το δάσος. " Τι στο καλό?"

● ● ● ● ● ● ●

"JIMIN? ΠΟΥ ΕΙΙΙΙΣΑΙ? ΗΡΘΑΜΕ ΝΑ ΣΕ ΣΏΣΟΥΜΕ!!" Ο Taehyung φώναζε.

"JIIIIIIIIIIIIMMMMMMMMIIIIIIIIIINNNNNN!" Ούρλιαξε αλλά δεν πήρε απάντηση.

Ο Jungkook προχώρησε μπροστά και άφησε τον Taehyung πιο πίσω  σε περίπτωση που ο Jimin δεν ήταν μακρυά. Μπορούσε να ακούσει τον Taehyung που φώναζε τόσο δυνατά που είχε αρχίσει να τον ενοχλεί, αλλά πρέπει να συγκεντρωθεί.

"Αν είμουν ο Jimin Και είμουνσε αυτό το δάσος... Που θα πήγαινα?" Μουρμούρισε στον εαυτό του, κοιτάζοντας παντού γύρω του. Τίποτα. Μόνο ψηλά δέντρα που τον περικύκλωναν.

Καθώς περπατούσε, οι μπότες του ήταν βρεγμένες και βρώμικες από την λάσπη. Είχε γλιστρήσει και μερικές φορές, χτυπώντας τα χέρια του και τα γόνατα του, άλλο αυτή δεν τον σταμάτησε.

Πρέπει να βρει τον Jimin.

"JIMIN! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ? ΑΠΑΝΤΑ ΜΟΥ!" Φώναξε, αλλά κανείς δεν απάντησε για άλλη μια φορά. Κούνησε το κεφάλι του και συνέχισε να περπατάει. Συνειδητοποίησε πως τα δέντρα είχαν αρχίσει να μειώνονται. Τότε ήταν που είχε τον Jimin, ξαπλωμένο πάνω στο γρασίδι, τα ρούχα του μούσκεμα, το ίδιο και τα μαλλιά του. Ήταν λες και κάποιος τον είχε πετάξει μέσα στη θάλασσα. Είχε ασπρίσει και έτρεμε από το κρύο.