Even When I Can't Be Remembered

Kabanata 31: And you may be mistaken

Kabanata 31| Mina

Napabalikwas ako ng bangon ng maalala ko ang mga pangyayari kanina. Pagmulat ko pa lamang ng aking mga mata unang bumungad sa akin ay ang chandelier na nakasabit sa kisame. I gasped when I realised that I'm not in our house. This isn't my room. It's too grand and luxurious. There's a light coming from the lamp but it's a small light, I can't see clearly. I think it's already evening.

Where am I?

What the hell I am doing here?

Where's Inang and Itang?

I bit my lower lip when I felt that pain in my head once again. I muttered some curses at saka humawak sa comforter.

"Hera."

I heaved a deep sigh when I heard that voice again.

"Oh, fuck! Are you okay? Wait, I'm going to call a doctor."

Hindi ko alam pero pakiramdam ko lalo lang sasakit ang ulo ko kapag nakakita ako ng doktor ngayon. Kaya bago pa man makaalis si Señorito Zeus agaran ko siyang pinigilan.

"Huwag na po. Okay lang po ako, Señorito Zeus."

Kapag kuwan ay tumahimik siya. Nang bumuti ang aking pakiramdam bigla akong tumingin sa direksyon niya. He's sitting beside the bed, his lips are in grim line at umiigting ang kaniyang panga. Para siyang nagpipigil ng galit. His eyes are full of worries, regrets, and frustration. Pilit kong tinatabi ang mga hindi maipaliwanag na pakiramdam na pilit gustong kumawala sa aking puso.

"Nasaan po ako? Kailangan ko na pong umuwi baka hanapin ako ni Inang at Itang."

He remain in silent. Naninimbang at madiin ang pagkakatitig sa akin. It feels like he's controlling that urge to go in my direction and hug me.

Nang akmang tatayo ako napuno ang kanyang mata ng pagkataranta.

"Stay, Hera." I stopped when I heard his desperate plea. It feels like he's a beast begging to a god. "Please, stay."

Stay? Bakit? For what reason?

"Señorito Zeus."

Ngumuso siya, "Just call me Zeus."

Nagaalangang tumango ako at saka inayos ang bestidang suot ko. Feeling ko napakahaba ng araw na ito.

"Bakit po ako nandito?"

"You belong here, Hera."

"Ako po si Mina. Hindi po si Hera."

"No. You're Hera." Namamaos na sabi niya.

Pinili kong manahimik. Hindi alam ang sasabihin. I hate this feeling. I hate being kept in the dark.

"K-kung ako po si H-hera, kaano-ano po kita?"

Zeus' eyes becomes gentle. He wrapped his hands with mine and stare directly into my eyes.

"You're my wife." Marahang sabi niya.

Ilang minutong katahimikan ang pumagitna sa aming dalawa. Asawa? Wife? What the fuck?

I gasped at saka sunod-sunod na umiling.

"Ha? B-baka po nagkakamali kayo. B-baka po k-kamukha ko lang ang a-asawa niyo."

Imposible! Napaka-imposible!

Umigting ang mga panga niya at saka hinaplos ang aking mukha. Literal na tumigil ako sa paghinga nang maramdaman ako ang elektrisidad na nagmula sa kaniyang paghaplos.

"No. Hindi ako pwedeng magkamali. You're my wife."

At that time, I feel so sad. For Zeus. Kitang kita ko sa kaniyang mga mata ang lungkot at takot.

"Hindi mo alam kung gaano ako kasaya ng makita kang muli. I never prayed, but every day of my life I am praying to see you once again, to hear your voice once again. Nang mga panahong wala ka, hindi ako nawalan ng pag-asa na babalik kang muli. Babalikan mo ako. Fuck destiny. We are meant for each other."

Nanginginig na kinalas ko ang pagkakahawak ng kaniyang kamay. Ang mga mumunting pakiramdam na pilit kong isinasantabi kanina ay unti-unting kumakawala. Hindi ko alam, pero napahawak ako sa sinapupunan ko. I feel so empty. Parang may kulang.

Zeus sighed And for no reason, I found myself crying. Iyak lang ako ng iyak sa bawat haplos ni Zeus. I can feel it. Iyong bigat na nararamdaman niya. Yung bigat na dala-dala niya.

"I never stop. Kailan man hindi ako huminto sa paghahanap sa'yo. And so I promised to God, that when the day that I will saw you again, I won't let you go. I made a mistake in the past. I cannot change that, but I can create a new future. Please, Hera."

I didn't speak. I just cried. I feel so empty. I don't like this. I don't want this.

"People around me didn't believe me. They think I'm delusional, they think I am going crazy. But I didn't give up. Hindi ako sumuko."

Tumayo siya at lumuhod sa aking harapan. He hugged my legs at muling nagsalita, "I want to kill myself. Ilang beses kong inisip na sana ako na lang iyong nasa sitwasyon mo. But, I fought. For our son. Lumaban ako."

Napahagugol ako ng iyak ng maramdaman ko ang pagkabasa ng suot kong bistida. Marahang inabot ang buhok ni Zeus at hinaplos ito. Pilit kong pinipigal ang aking pag-iyak nang maramdaman ko ang impit na pag-iyak ni Zeus.

He's crying like a child.

I am out of words. I don't know what to say to him. Kaya imbis na magsalita, I just caress his back.

"Please, stay. Don't leave me, Hera. Hindi ko na alam ang gagawin ko kapag wala ka."

Pagkaraan nang ilang minutong katahamikan, I didn't move. Zeus get up and wipe his tears.

"Señori— Ah, Z-Zeus. Hindi ko po alam." Nagaalinlangang kong sagot.

He smiled and sat in front of me.

"I know. We will do this together. I won't leave you. I'll help you to remember."

Wala sa sariling tumango ako.

"Si-sila Itang?"

He nodded, "They are downstairs."

"Ah, okay."

"Are you hungry? You want to eat?"

Imibis na sagutin siya, lumabas ang mga tanong na gustong-gusto kong malaman ang kasagutan.

"B-buhay pa ba ang mga magulang ko?"

Pinakatitigan niya ako bago muling magsalita. "Yes, they are. They're on their way."

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya.

"But the doctor said we shouldn't force you to remember. Baka makasama lalo."

But I want to remember.

I want to know.

"Okay lang. Gusto kong maalala ang lahat."

His jaw was clenched at labag sa loob na tumango. "You will. But still, we need to follow the doctor's order. Please, Hera."

I nodded.

"Hmm. You want to eat?"

"U-uwi muna ako. G-gusto kong maglinis ng katawan."

"You can take a bath here. I'll ask Aling Ising to ready your clothes."

I nodded.

I want to do this. Not for Zeus but for myself.