Even When I Can't Be Remembered

Kabanata 30: You say your faith is shaken

Kabanata 30| Mina

Napalabi ako nang makita ko si Andrius. Hindi muna ako umuwi at napag-isipang silipin si Andrius sa kaniyang trabaho. Nung nakaraang araw ay pumasok din siya bilang trabahante dito sa Hacienda ng mga Demetios. He is taking care of the horses.

Hindi ko alam, pero I can't calm down. That's why I decided to stay here at the hacienda even though Aling Ising already ordered me to go home and take some rest. I don't think I can rest. Not with my mind full of questions. And for some unknown reason, there's part of me that didn't want to see Señorito Zeus.

Muli kong hinilot ang sentido ko at kapag kuwan ay binati si Andrius.

"Andrius, Hi!" Andrius was shocked at first but then he smiled.

"Mina."

"Anong ginagawa mo?"

"Eto inaalagaan ang mga kabayo. Hindi muna ako sumama kay Papang na pumalaot."

I nodded at him and walk carefully to the direction of the horses.

"Ikaw, Mina, bakit ka nandito? Hindi ba abala ka sa iyong trabaho?"

"Hm, hindi naman. Maaga akong pinapauwi ni Aling Ising."

Andrius brow furrows, "Bakit daw? May nangyari ba, Mina? Sumasakit na naman ba ang ulo mo?"

Mabilis kong iniling ang ulo ko at saka siya sinuklian ng mumunting ngiti.

"Hindi. Ang sabi ni Aling Ising kaya na nila yun. Masyado kasi akong abala nitong mga nakaraan kaya gusto nilang pagpahingahin ako."

"Sang-ayon ako sa kanila. Masyado kang pumapayat. May problema ka ba, Mina?"

"Wala naman."

Pinakatitigan niya muna ako at saka muling hinaplos ang kulay kayumangging kabayo na nasa loob ng kwadra.

Andrius was half naked, kitang-kita ang mga mumunting butil ng pawis na namumuo sa kaniyang katawan.

"Si Hasmin ba?"

"Mamaya pa ang labas ni Hasmin. Baka sumabay siya sayo."

Andrius face distorted, "Hm. Baka asarin lang ako nung babaeng yun. Alam mo namang galit na galit sa akin yun e."

Natatawang umiling ako at saka tinabunan ng tingin si Andrius.

"Intindihin mo na lamang si Hasmin, Dri."

"Lagi ko naman siyang iniintidi e."

"Papasok ka ba ulit dito bukas?"

Andrius put his black shirt at saka ginulo ang buhok.

"Baka hindi muna, Mina. Tutulong muna ako kay Papang. Noong nakaraang araw ay inaatake na naman siya ng kanyang rayuma. Mahirap na, lalo na't mag-isa siyang pumapalaot."

Andrius is really sweet. He is good in taking care of his loved ones.

"Ikaw ba, Mina?"

"Papasok ako bukas. Baka kailanganin ako."

Tahimik kong pinagmasdan ang labas ng kwadra at nag-isip. Lumipas ang ilang minuto ay naisipan ko ng umuwi.

"Dri, mauna na ako. Kita na lang tayo bukas."

"Sige, Mina. Mag-ingat ka sa byahe."

I nodded at tuluyang nilisan ang kwadra. Nagderetso na lamang ako ng lakad nang marinig ko ang isang maliit na boses, "A horse! I want to ride a horse. Dy said he will teach me. Do you know how to ride a horse, kuya?"

Hindi ko pinakinggan pa ang tugon ni Andrius at tuluyan nang nilisan ang Hacienda.

Mabilis akong nakasakay ng tricycle dahil paglabas ko lamang ng hacienda ay may naka-abang na agad na nagpapasadang tricycle.

Huminga ako ng mamalim at saka nagpasalamat sa driver bago inabot ang bayad.

"Salamat ho."

"Walang anuman."

I smirk when I saw that there's a car parked beside our house. It's so out of place, masyadong magarbo kumapara sa mumunting bahay namin.

Kunot noong tumuloy ako sa bahay at kapag kuwan ay hinanap kaagad si Inang.

"Inang, nakauwi na po ako."

Magmamano sana ako ng bigla kong nakita ang isang bulto ng lalaki na nakaupo sa kawayang sofa namin.

"Mina, may bisita tayo, si Señorito Zeus."

My breathing became ragged at sa hindi inaasahang pagkakataon napahawak ako sa aking ulo.

It hurts.

Napadaing ako sa sakit at saka umupo sa upuan.

"Mina! Mina! Jusko. Maupo ka muna diyan at kukuha lang ako ng tubig."

Hindi na ako nagsalita, as if I can.

What is happening? Why does his green eyes looks so familiar?

"Hera" I stopped breathing when he spoke.

I stopped breathing.

"Hera, I finally found you."

"Hindi ako si Hera, ako si Mina."

Agaran kong tugon. Hera? Is that me? O baka nagkakamali lang siya. I want to deny what he's saying because me being with a Demetios would be impossible! But there's this nagging feeling inside of me.

Fuck! I want to scream! I want to shout and beat my self. Please, remember who you are. Remember your name. Please.

Umigting ang mga panga ni Zeus, parang nagpipigil. He clenched his fist at saka nilingon si Itang at Itay. They both looked worried, puno ng pag-aalinlangan ang mga mata. It looks like Itang wants to say something but he couldn't. Hens holding back.

Zeus nodded at them at muli akong pinakatitigan. This time, his eyes are pleading. Puno ito ng pagsusumamo.

Bigla akong napahawak sa aking dibdib. My heart is beating so fast. And when he spoke once again, there, I lost it.

"No. You're Hera, my wife."

That's the last thing I remembered when suddenly everything went blank.