The Bad Boy's Queen (R-18 Vikings Series)

Chapter 45

Mas lalo akong kinabahan nang matapos ang tawag nila. Umigting ang panga niya.

Kapag ganito siya umakto, alam kong galit siya. Pero bakit siya galit?

Lumunok ako.

"Wala ka bang sasabihin sa akin, Za" walang kabuhay buhay niyang sabi sa akin.

Natuyo ang lalamunan ko. "A-ano ang ibig mong sabihin?" Kinakabahan usisa ko kahit sa kaloob looban ko ay parang may hinala na ako. Ayaw ko lang aminin na iyon nga ang tinutukoy niya dahil natatakot ako.

Di ko alam kung paano sasabihin sa kanya.

Muling umigting ang panga niya. He is mad. I know that.

"Tell me everything. Lahat sabihin mo sa akin" kalmado man ang boses niya, ang mga mata naman niya ay kabaliktaran ang ipinapahiwatig.

I bit my lip.

Naglakas loob akong humugot ng boses. "W-wala naman akong sasa-"

"Bullshit" putol niya sa akin.

His dangerous eyes threw daggers on me. Umurong ang dila ko sa sama ng tingin niya sa akin. "Don't fucking hide it from me, Za. I know so damn well what the fuck is bugging you as of this moment. Bakit hindi mo sabihin sa akin?" Muli siyang nagmura. "Wala ka man lang bang balak sabihin sa akin ang problema mo?" May hinanakit na tanong niya.

Natahimik ako dahil tama siya. Hindi ko magawa-gawang sabihin sa kanya ang mga narinig ko mula kay Mama.

He laughed humorlessly. "Fuck. My father is quick" he is laughing. Pero galit na galit naman ang mga mata niya. "Kanina lang nakausap ko siya. And now, he managed to go that fucking far" there's venom in his voice.

His eyes are spitting fire too.

"I still haven't introduced myself properly to your parents but shits happening" mapaklang sabi niya.

Tikom ang bibig ko. Ang rason ay dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Kasi takot na ako. His father managed to do this with only a few minutes after he talked with Luke. How much when this goes on? Hindi ko alam kung anong kaya niyang gawin sa mga magulang ko.

I am afraid of the possiblities. I am scared of what that man can do next. And I am so afraid that if this continues, I am not sure if my parents will still
breathe. Even the people close to me.

Gulat akong napatingin kay Luke nang tumayo siya. His orbs settled as dark as midnight. "Stay here. Sleep. Don't wait for me because I don't know what time I'll be back" Napaawang ang labi ko.

"Bakit? Gabing gabi na Luke. Huwag ka nang lumabas" kinakabahang sabi ko at napatayo na rin.

Para akong tangang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.

"May kailangan akong asikasuhin" matabang na sabi niya kaya umiling ako. "Saan ka pupunta?" I began to panick. Pero sinubukan ko pa rin na dalhin ang sarili ko.

Anong aasikasuhin niya? Kakausapin ba niya ang papa niya? No please. "Luke" mahinang tawag ko sa kanya nang hindi siya sumagot. Nilapitan niya lang ako at hinalikan sa noo. "You need to trust me. I have to finish something. Babalik ako kapag natapos na" malamig pa rin ang boses niya at nakaukit pa rin sa mga mata niya ang sobrang galit.