The Bad Boy's Queen (R-18 Vikings Series)

Chapter 43

It's already past twelve. Happy Wednesday, loves
❤️

🥀

Zarena

This time, I'm not going to give him up.

I have been a coward. Kasi inisip ko ang kapakanan niya. Ang kinabukasan niya kapag ako ang kasama niya. Inisip ko ang mga bagay na mararanasan niya kapag hindi niya sinunod ang papa niya.

I injected it in my mind that if I hold on to him and on our relationship, it only means that I want to repress his dreams and crush it... bit by bit until he is destroyed.

Ibang usapan kapag pipiliin kong huwag siyang sukuan. But this choice is what he wants. The both of us fighting for what we have? That's what is needed in our relationship.

Yes. Fighting for love is never easy. Kailan ba naging madali ang magmahal? Kailan ba hindi nasaktan ang isang tao kapag nagmahal? Sino ang makakapagsabi na hindi sila kailanman nagkaroon ng problema habang nagmamahal?

I don't think there are any.

Love is a powerful weapon. But it is also the greatest downfall of mankind.

Tipid kong nginitihan si Luke nang tingalain ko siya para salubungin ang titig niyang kanina ko pa dama. Mas pinahigpitan niya ang pagkakasaklop ng mga kamay namin.

"Well don't give me that look. It is your father's word that you have to answer. Consent from me is not necessary" Mahinang bulong ko sa kanya. Natantya ko kasi na tinititigan niya ako na para bang hinihintay niya kung papayagan ko ba siya o hinde.

Rumiin ang tingin ng mga mata niya sa akin. "Your word is more important. Whoever has the right to summon me... that's you" Malamig na sambit niya.

Palihim akong ngumiwi. Kanina lang ang lambing ng boses niya. Ngayon naman parang tinurukan ng yelo.

Binalingan ko si Tita Stela ng tingkn nang maglakad siya palapit sa amin. I felt her hug me. Dahil sa paghigit niya sa akin payakap sa kanya, nakalas ang katawan ko mula sa hawak ni Luke.

"Pasensya na dito sa abala hija" rinig ko ang malamyos na boses niya.

I smiled and hugged her back. Sa gilid ng mga mata ko, kita ko ang pagsunod ng mga mata ni Diane sa mga kamay ni Tita Stela na nakayakap sa akin. Pati ang mga Vikings at ang mga kaibigan ko ay tahimik na nakatingin sa amin. Yung iba pilit iniintindi kung anong nagaganap.

"Sasama po si Luke tita" Mahinang sabi ko matapos siyang lumayo konti. She smiled softly. Her eyes held that cautious but sad emotion that struck through my chest.

Pagtingin ko kay Luke. Wala siyang ibang ginawa kundi titigan kami ng mommy niya. There was no emotion in his face.

Nginitihan ko siya. Yung tipong ngiti na gusto kong mapanatag ang loob niya.

If we decide to fight, we should start with this. No more cowardness. No fear. No pretention of being okay. It will be me and him against the odds.

Lumambot ang tingin ko nang ibalik niya ang pagkakapulupot ng kamay niya sa baywang ko. "Sabi mo may karapatan akong utusan ka diba? I have the right to summon you?" Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko nang tumango lang siya.