Pipiliin ko ulit ang sarili ko. Wala na akong pakialam. Parang sinampal ulit sa akin ang katotohanan. Sinampal sa akin na hindi talaga kami puwede ni Zachary. Sobrang sakit. Hindi ko alam kung bakit. Ano ba ang kasalanan ko kung bakit patuloy pa rin akong pinarurusahan? Wala na akong paki kung ano ang gagawin ni Zachary sa islang ito. Konsensya na niya iyon at hindi sa akin. Napakasama niyang tao. Wala siyang iniisip kundi ang sarili niya. Bakit ko nga ba siya minahal? At nagkaanak pala sila? Pero sinabi niya sa akin na hindi nila ginagawa ang bagay na iyon sa asawa niya. Nagsisinungaling ba siya sa akin?
Hindi ko na kaya. I am going to back out. Bangungot na sa akin ang makita ang asawa niya. Totoong natakot ako at mas lalong na-guilty nang nakita siya ulit. Ayoko na. Titigilan ko na itong katangahan ko. Kailangan pa yata iharap sa akin ang katotohanan bago ako matauhan.
“Hija, bakit naman biglaan?” malungkot na tanong sa akin ni Tiya Merna. “May nangyari ba? May problema ka ba?”
Umiling ako at naiiyak na. “Tiya, salamat talaga sa pag-aalaga sa anak ko. Pero kailangan ko na pong umalis. Na-realize ko na hindi para sa amin ang lugar na ito. Sobrang saya ko po na itinuring niyo po ako na pamilya niyo, pero may problema po ako na hindi masabi-sabi sa inyo. Pasensya na po talaga, Tiya Merna.”
Nagmamadali kong inilagay sa bag ang mga damit namin at iba pang mga gamit. Tinawagan ko rin si Sarah kahit ilang taon ko na siyang hindi kinausap. Sinalubong niya ako ng mahabang litanya at sobrang tampo niya dahil hindi ko raw siya kinontak. Nakiusap ako na makitira muna sa apartment nila since wala naman siyang kasama. Pumayag agad siya sa gusto ko.
“Hija…” Umupo si Tiya Merna sa kama at tiningnan ako. “Titigil ka na ba talaga sa trabaho? Sayang lang talaga, hija! Kung may problema ka naman sa pera, puwede ka namang umutang sa akin.”
Umiling ako at nagpatuloy sa paglalagay. “Hindi po pera ang problema ko, Tiya Merna.” Sinara ko ang zipper sabay baling sa kanya. “Kailangan ko lang po talagang umalis. Pasensya na po talaga.”
Mabuti at tulog pa ang anak ko kaya malaya akong nakagalaw. Hindi ito ang totoong plano ko. Pero mas mabuting umalis na lang ako sa islang ito para hindi na ako guguluhin ni Zachary ulit. Ayoko na siyang makita pa. Sana naman ay may puso pa siya kung talagang may pakialam pa siya sa akin. Sana hindi niya paalisin ang mga tao rito kung may konsensya pa siya.
“Sige, hija, naiintindihan ko ang desisyon mo. Kapag may kailangan ka, tawagan mo lang ako. Napamahal na rin sa akin ang anak mo at mami-miss ko siya.”
Umupo ako sa kama at hinawakan ang kamay ni Tiya Merna. Ramdam na ramdam ko ang lungkot niya at nakita ko na nanubig na ang kanyang mga mata.
“Tiya Merna, hindi naman po ako lalayo. Puwede niyo pong bisitahin si Zellor kapag may oras po kayo.” Nginitian ko siya at saka niyakap.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kinaumagahan ay nagtungo ako sa opisina ni Ma’am Emma dala-dala ang resignation letter. Nakita ko pa na napatingin sa damit ko ang ibang kasamahan ko. Si Jamaica naman ay nagtaas ng kilay sa akin sabay pasada ng tingin sa akin.
