I'm The Assassin Princess

Chapter 11: Intense Morning

*Akeiichi

KRRRIIIIIIINNNGGGGGGGGGGG!

That was my alarm clock! Tsk!

I glanced my clock in the bedside table and it's already 4:00 am.

Spell early! N.A.K.A.K.A.A.N.T.O.K!  yun yun.

"Aish!" inaantok pa ako, bushet na Tatsuke yan.

Bago pa ako makatulog ulit ay pumunta na akong banyo and set the shower to cold para magising ng tuluyan ang diwa ko.

~After 20 minutes

Nandito na ako sa dining area to grab my breakfast ayokong mag-training ng walang laman ang tiyan. As well as the others ay nandito na rin, pati sina Tatsuke at Jhiro, si Akira nalang ang kulang!

Habang kumakain kami, ay dumating si Akira, Kanchie greeted her.

"Ohayo Akira-chan... *smile*" pero si Akira ay hindi pinansin si Kanchie o ni isa man sa amin, bagkus (a/:ang lalim, nakakalunod,haha, ^^V) ay dumeretso ito sa upuan niya.

That's bad, she's getting serious and cold. She silently eating her breakfast, while them, were staring at her. Ganyan siya kapag hindi niya gusto ang nangyayari, especially if it's forcing her!

-------

*Akira

Hindi ako nakatulog, pero hindi ako inaantok. I'm still thinking kung tama ang ginagawa namin, killing people!

But, according to my research, assassins were intentionally killing people who ruined the society, who associated by those who wants them gone, may mga kasalanan kaya gustong ipapatay, kalaban sa pulitika, corrupt at iba pa.

Kahit ang mga taong iyon ay masasama, we still don't have the rights to kill people, dahil lang sa inutos. We are not GOD!

4:00 am na, but i'm still awake! Maaga pala kami dapat, i didn't even have time to rest. Bumangon na ako at nagtungo sa cr, ang daming gumugulong mga bagay sa isip ko ngayon.

After 30 minutes of fixing myself, i give a final glance at my whole body mirror on the wall.

Perfect!

Nag-suot lang naman ako ng skinny jeans na black na soft cotton texture para madaling makakilos, a white t-shirt and a black hoody jacket, a rubber shoes too. Five pa lang kasi kaya it's still cold outside.

Pagpunta ko ng dining, andun na sila lahat ako nalag pala ang kulang. I Just wear my greatest facial expression, serious and cold equals, poker face.

"Ohayo, Akira-chan...*smile*" gusto kong pansinin si Kanchie, kaso, ng makita ko ang pagmumukha ni Jhiro at Tatsuke ay nawalan ako ng gana.

Nakaka-BV!

Umupo nalang ako sa upuan ko at kumain ng tahimik at hindi sila pinapansin. I know they're staring at me, maliban sa isa, he really knows me well.

-------

*Kanchie

Nandito na kami sa dining hall, we need to eat para mamaya.

Nakita ko namang papalapit na si Akeiichi sa amin, parang antok-na-antok, ako din, i'm still sleepy. Hmmn, si Akira nalang ang wala pa, ang kupad talaga nun.

Habang kumakain kami ay bumaba na din si Akira habang naka-poker face.

"Ohayo, Akira-chan...*smile*" bati ko sa kanya, tumingin siya sa gawi ko, pero ng maligaw ang tingin niya kina Jhiro at Tatsuke, ay lalong naging intense ang cold-serious face niya.

Hindi na niya ako pinansin pati ang iba pa, tahimik lang siyang kumakain, habang kami ay nakatingin sa kanya.

She's changing!

I felt sad... :(

------

*Tatsuke

Hindi ko siya masisisi, i've been there. Pero siya, ay niloko ng napakahabang panahon.

She's back!

Pero natatakot ako na magtuloy-tuloy ang pagkakaganyan niya. It's not healthy for her and for us.

Gusto ko siyang kausapin kagabi, after sa Secret Room, pero wala akong lakas ng loob. Natatakot ako sa pwedeng maging reaksyon niya, baka hindi ko kayanin.

I was drag in this position. I need to keep my standard!

Maya-maya ay nauna na siyang lumabas ng dining hall, sinundan naman siya ni Akeiichi.

I know it's hard to accept this kind of life, pero this is who we are, an assassins.

------------------------------------------------

Diba? I told you readers, bibilisan ko,hehe, mamaya ulit...

EDITED!

10/10/14

_DARKFAE