I'm The Assassin Princess

Chapter 43: The Pretender

Kyoko...

"Ano na ang balita!?" Tanong ng lalaki na nasa aking harapan.

Pretend!... Pretend!... Pretend!...

Yan ang nga katagang, maririnig sa isip ko ngayon. Habang nakikita ang mukhang anghel na si Akira, habang binibigkas ang mga salitang iyon.

'Kaya ko ba?'

While ranting that in my head. There is something that I realized all of a sudden. Flashback came through.

Ang Death Devil Kazū, ang mga kaibigan ko, si Eomma, Appa, si Teacher si Akira at si... Akeiichi. Lahat sila, naging mabuti sa akin. Lahat sila parte na ng buhay ko.

This person in-front of me is one of a manipulative entity the Earth has.

God!

'Akira! Patayin mo na lang ako! Malabo to!'

"Anton! They have the lead who might be the heir." I announced proudly.

'Kaya mo yan Kyoko. Kaya mo yan!'

Kailangang maging matatag ako. One of my ways for them to accept me again.

Ni Akeiichi!

As I remember him, nakakaramdam ako ng pagkamuhi sa aking sarili at pagka-awa.

I should better know, walang nakakaisa kay Akira. Nakaka-isang hakbang pa lang ako, siya naka-lima na.

"What do you mean by that?" Aniya.

"Narinig ko, narinig ko na nasa loob lang ng nasasakupan ng Yoshino Empire ang tagapagmana and that was from her." Pahayag ko.

Pina-ikot niya ang swivel chair paharap sa akin mula sa pagkakaharap niya sa glass window na kita ang buong siyudad.

Masamang tingin ang ipinukol niya sa akin, habang dahan-dahang tumayo at naglakad papunta sa kinaroroonan ko.

'Now what!?'

"Paano niya nalaman ang tungkol sa tagapagmana?! Ha?!" Angil niya.

Kahit nakakaramdam ako ng habag na baka ano mang oras ay patayin niya ako, tinapangan ko ang sarili ko, ni minsan hindi ako nagtiwala sa kanila. Dahil alam ko, wala din silang tiwala sa akin.

They knew my stories after all and that is why I am here for.

Now, that Akira, no, now that the Death Devil Kazū discovered my identity, atleast, may kakampi ako. I know Akira, she still value me as her friend, though not her comrade. Dahil iniisip niya na anumang oras babaliktad ako.

"Anton, baka nakakalimutan mo, matalino si Akira. Aminin man natin o hindi, mas tuso siya kesa sayo." Buwelta ko. I have this invisible evil grin plastered on my face. Gusto kong tawanan ang katangahan o ano mang kabobohan na meron siya.

'Papunta ka pa lang Anton, pabalik na si Akira at sinusundan ka na.'

Anton seems thinking deeply. Pacing vise-versa. Hindi mapalagay.

Huminto siya sa harap ko sabay tingin, while me gave him a boring look.