just a boy | boyxboy

17. Jason

Jason P.o.v

Waneer ik wakker word ben ik verward. Er ligt iemand naast mij. Het is vast een meisje. Gisteren ben ik wezen bowlen met wat jongens, de drugs jongens. Nu lig ik in eens in bed met een meisje.

Nu ik helemaal wakker ben kijk ik pas op. Eerst ga ik recht op zitten.

Mijn ogen worden groot. Enorm groot. Ik ben een beetje heel erg geschrokken. Snel loop ik dan ook weg het huis uit, het is pas 6 uur, maar dat boeit me niet.

*die ochtend er voor*

Ik word wakker. Ik heb enorme hoofdpijn. "mm.." ik kijk opzij en zie Jonathan op de bank liggen. Hij is mijn beste vriend uit Spanje. Gisteren is hij verhuist naar Nederland. Naja, hij is terug verhuist. Voor zijn vaders werk was hij in spanje. 2 jaar geleden ben ik er geweest, toen leerde ik hem dus kennen. Hij is eergisteren terug gekomen. Hij verraste me. Ik ben erg blij dat hij terug is. Hij is best wel een softy. Hij kent mijn slechte kant niet. Bijna niemand kent die. De jongens waar bij ik drugs gebruik zitten niet op school. Ze zijn dus niet bekend hier in look city. Iedereen kent eelkaar wel in look city. Je moet er dus goed uitzien en geen drugs gebruiken. Als mensen dat weten dan kan je niet normaal hier lopen. Toch kunnen die jongens zich schuil houden. Hoe ze geld hebben voor de drugs, geen idee. Ik heb echt geen idee.

"vandaag is het de dag" zegt Marshal "vandaag zullen we een nieuwe drugs gebruiken.." gaat Doriën verder. Er is even stilte, maar erna gaat Marshal weer verder. "Jij mag hem uittesten, Jason." ik kijk, schrik, op. "Meen je die?" ik ben er een beetje bang voor. Liever heb ik de normale drugs. Zometeen doet dit iets met je.

Toch heb ik het genomen. De rest heeft gewoon cocaïne enzo.

Ik voel me duizelig, erger dan normaal.

Alles is gekleurd.

En het ergste, mijn hoofd denkt niet na.

"Ik ga."

Ik loop de straat op. Ik neem ondertussen nog wat cocaïne en nog meer. Deze combinatie is fout. Hier gaat het mis. Ik heb geen controle, geen contact, met mijn lichaam en hoofd.
Ik loop richting een huis. Ik weet zelf niet waar. Tenminste, de drugs mij wel, maar m'n eigen mij niet.

Ik bel aan. Een lieve vrouw doet open. "oh hey Jason!" "uhm.." "hij is boven, ik denk dat hij slaapt. Waarom ben je hier?" ondanks de drugs kan ik normaal praten. "Ik moest hem nog wat vragen. Vanwegen school." slim. Durgs mij is slim.

En zo ben ik ergens terecht gekomen.

~
Niet normaal! Gewoon 2000x gelezen.
Erg trots dat ik hier al ben gekomen.

Vanaf nu ga ik een update schema maken. Elke zaterdag een deel xx