Stella drake en de steen van wederkeer

Kamp halfbloed/ de droom

Toen ik naar boven was gezwommen en me zelf had schoon gemaakt vroeg ik aan Percy wat de updates waren. Ik hoorde Percy zuchten er zijn problemen in kamp halfbloed. Wat voor een vroeg James. De dieren door raar in het bos sommige staters en nimfen doen ook anders ze lijken niet zich zelf antwoordde Percy. Sorry Stella maar ik denk dat je moeder hun in haar macht wilt zei Percy zacht. Ik snap wat je bedoeld antwoordde ik. Ik denk dat je ook gelijk hebt. Ik hoorde James en Nico nog wat dingen met elkaar bespreken terwijl Percy al ging slapen. Ik en Laura waren gezellig aan het praten het was een lang tijd geleden dat we een goed gesprek samen hadden gehad. We hebben nu al een stukje van een spreuk, dus nog 3 te gaan. Ik zag dat James ging slapen en Laura wilde ook al gaan slapen. Ik en Nico waren de enige die nog wakker waren. Ik zei tegen Nico dat hij ook moest slapen. Ik wilde zelf niet slapen ik wilde niet gaan dromen. Ik keek naar de sterren. Ik zag Nico langzaam naar me toe komen. Hij ging naast me zitten en gaf me een knuffel. Ik kon het niet mee houden en begon te huilen. Ik moeste me tranen laten lopen ik kon het niet meer voor me houden al die gevoelens over mijn moeder en vaders. Naar een tijdje stopte ik met huilen. Nico stopte met knuffelen en zei ik zag dat je het moeilijk had. Dankjewel Nico dat had ik echt nodig in probeerde me stem normaal te houden, maar dat lukte niet. Ga, maar slapen antwoordde ik. Ik zag dat Nico er tegen in wilde gaan, maar wist dat het niet ging helpen. Ik pakte me oortjes en ging luisteren naar The Score. Een van mij favoriete bands. Ik keek in mijn tas en pakte me schetsboek er ook uit begon te teken. Voor dat ik het wist was ik weer ergens anders. Ik was weer op die magische plek waar ik paar dagen geleden ook was. Dit keer waren er geen herten ik zag wel een mooie steen. Het had de kleuren van de regenboog. Het was verblinden mooi. Opeens voelde ik iets echter me spannen. Ik draaide me om ik keek in de ogen van een jongen. Hij keek me raar aan wie ben jij. Ik antwoordde ik ben Stella. En haal die pijl uit me gezicht. De jongen deed het en keek me nog steeds strak aan. Weet je wel wie ik ben antwoordde hij met een kalme stem. Nee hoe zou ik dat moeten weten als je je zelf niet eens hebt geïntroduceerd hebt zei ik tegen hem. Goed mij naam is Nick. Oké waarom ben je hier dit is de tweede keer dat je hier bent zei terug. Ik keek hem aan en zei ik heb geen idee onze wereld word soort van aan gevallen door een godin alleen de steen van wee der keer kan dit stoppen. Je bent niet echt hier zei hij. Ja dit is een soort van geest hier antwoordde ik. We zijn de spreuk aan het maken om naar jullie wereld te kunnen zei ik. Hij knikte, maar ik voelde dat ik verdween. Sorry mijn tijd voor nu zit er op en ik was weg. Ik zat weer om de plaatst waar ik was.

Boven is een plaatje van Nick

Hallo
Ik ga vanaf vandaag met Pov doen dit stukje was allemaal door Stella vertelt zijn blijft ook de hoofdpersoon in het hele verhaal