Stella drake en de steen van wederkeer

Het stukje spreuk en de mega schorpioenen

Terwijl we waren aan het wachten hoorde ik wat gevloek naast me. Ik fluisterde Laura als oké ja mompelde Laura op het feit na dat ik nu vast zit in de wc. Ik probeerde me lach in te houden. Wacht ik kom helpen. Net toen ik me hokje wilde open maken hoorde ik paar meisjes komen dus Laura moest blijven zitten. Naar paar uur was het sluitingstijd. Ik sprong de
wc-hokje uit en hielp Laura. Ik maakte haar kleren droog. En zei dat ik het tegen niemand zou zeggen. Thnx mompelde terug. Er was niemand ik hoorde de jongens ook de wc uit komen. Er waren alleen mensen aan het werken. James maakte licht bolletjes die voor de camera's zweefde zo dat ze ons niet zagen. Goed idee James zei ik. De mensen hadden het niet door Laura had een pijl en boog gepakt en schoot naar de mensen met mini pijltjes waardoor ze verdoofd raakte. We renden naar het beeld en keken er naar Laura zei dat ze naar boven vloog zodat ze het kon bekijken. Opeens had ze er iets van afgepakt we juichte. Opeens hoorden we radertjes werken. Wegwezen schreeuwde ik maar helaas we zatten vast in een kooi er liepen de bodem begon af te brokkelen. We waren keihard aan het schreeuwen. Uit het beeld kwamen schorpioenen uit. Ojaa voor dat ik het vergeet het zijn niet van die baby schorpioenen. Deze waren ongeveer 4/5 meter. Er waren er drie. Laura begon te vliegen ze had de spreuk naar Nico gegooid. Hij was het smalste en kon schaduwreizen. Toen hij dat wilde lukt het niet. Nico riep uhmmm jongens ik denk dat we een probleem hebben. Wat zei Laura ze was pijlen in de lucht aan het afschieten. Ik kan niet schaduwreizen zei Nico. Ik begon in paniek te raken. Ik dacht aan Lucy. Ik heb je nodig Lucy zei ik in mijn hoofd. De witte mooie draak verscheen. Hoe moet ik helpen antwoordde ze. Kan je deze kooien smelten. Ze schudde haar hoofd nee. Dit zijn magie kooien je moet denken dat je dit overleefd. Ik deed me ogen dicht en dacht dat ik het overleefde en ik meende het. Voordat ik het wist zat ik buiten de kooi. James was aan het schreeuwen de grond onder de kooi was aan het afbreken. Nico zei hoe ben je er uit gekomen. Iedereen keek naar mij. Denk dat je het overleefd en dat je het kan. Er was niet meer veel grond over en 2 schorpioenen waren al naar beneden gevallen de laatste was aan het aanvallen naar Percy en James. Ik zag dat Nico zich aan het concentreren was en opeens stond hij naast me. Laura had mijn gesprek ook gehoord met Nico en verscheen ook naast me. Ik schreeuwde naar Percy en James. James was heel bang dus hij had moeite met concerteren. Opeens hoorde ik een gil. De schorpioen en Percy waren gevallen. Ik zag dat Percy nog hing aan een klein stukje van de grond. De schorpioen was de afgrond al in gevallen. Percy ik schreeuwde ik moest iets doen. Ik zag dat James hem had vast gepakt. Hij trok hem omhoog. Ze stonden nog op een klein stukje. Ik zei concentreer en denk dat je het overleef. Op het moment dat James het niet meer hield en Percy liet vallen. Verdween Percy en viel hij op Nico die naast me stond. James verdween ook. Ik was zo blij dat ik kom janken. We hadden het overleefd en het beste van ze allemaal we hadden de spreuk. Ik hoorde dat James op Laura was gevallen. Die ging gewoon netjes van haar af, maar Percy en Nico waren daar anders in. Ga van me af hoorde ik Nico boos schreeuwen. Ja ja sorry hoor zei Percy. Kan je niet even goed ma denken waar je wilt staan beet Nico Percy toe. Ja ik ben toch en een zoon van Athene die eff weet hoeveel afstand precies goed is beet Percy Nico toe. Oké nu is het genoeg zei ik. Ja we hebben een stukje van de spreuk. Opeens hoorde we dat de werknemers wakker waren geworden. Ojee er stond een werknemer voor ons aan het aan gappen en een andere had op den knop voor inbrekers gedrukt. Ik kreeg van het alarm kop pijn. De werknemers deden oortjes in zodat ze het geluid niet hoorde. Ik voelde me boos. Opeens gilde ik om me heen kwam een tornado van zielen. Ik ik vloog de lucht in en de zielen ging naar de mensen toe die aan het schreeuwen waren en weg rende. De zielen gingen door de mensen heen en leken bezetten ze worden en draaide ze om naar me en knielde. Ik beval dat ze knop werd los gelaten alarm werd uit geschakeld. Het was een alarm waar de inbrekers dan van de hoofdpijn flauwvallen en de werknemers hadden dan speciale oortjes waardoor je het niet hoorde. Daardoor was het makkelijk om de alarm makkelijk uit te schakelen. Ik liet de zielen verdwijnen en kwam weer op de grond. Het kwam me nu pas binnen wat er was gebeurd. Ik durfde de rest niet eens aan ze kijken. Kom we gaan zei ik. Ik rende naar de rest de andere volgde me. Ik knipte in mijn vinger. De zielen kwamen uit de mensen en ze keken verstrooide om ze heen. De zielen had ik weer laten verdwijnen. Toen we buiten stonden keek ik de rest niet eens aan en zei waar gaan we naar toe.