Stella drake en de steen van wederkeer

De plaats van de steen

We waren allemaal wakker geworden door de meeuwen. Ik had de kaart uit mijn tas gehaald en zat op een rots weg van de andere. De steen ligt op een Magische plaats zie ik, terwijl ik met mijn vinger langs mijn kettinkje ging. Ik maakte er een boek van en ging er in bladeren. Mijn moeder was er allang mee bezig. Er stonden dingen in om mensen zelf goden te kunnen controle over mee te nemen. Er viel een blaadje uit mijn boek er stond een foto van een magische plaats waar veel bloemen waren en een grote boom waar een mooie regenboog kleurige steen. Dat moest de steen zijn, want die stond ook in het boek van Hades. Ik ging met mijn hand er over heen. Ik wilde een soort van spreuk proberen. Als ik goed consenteer dan kan ik als een geest die plek in gaan. Helaas lukte me het nog niet. Ik bladerde door ik zag veel dingen die ik nog niet gezien had spreuken en plaatsen. Zwaktes van bepaalde wezens. Ik stopte het boek weg. En ging muziek luisteren en tekenen. Ik dacht aan allerlei dingen voordat ik het wist leek ik te verdwijnen. Ik stond op een plaats waar ook de foto was genomen. Het was mooi en krachtige. Ik voelde een stem in mijn hoofd. Zeg het tegen je moeder zie geeft je als. Wat hebben je vaders ooit voor jou gedaan. Zie gaf het boek. Ik liet de stem op houden door te denken aan de ring. Mijn moeder was er ook niet voor me geweest. Ik ging verder met het rond kijken bij de plaats er waren herten met grote mooie gewei ik rende er naar toe ze transformeerde van herten naar elven. Ze handen hun pijl en boog op me gericht. Opeens zat ik weer terug op de rots ik keek om me heen wat is er gebeurd ik vond het,maar raar. Ik begon te denken wat ik had gezien. Elven die herten waren. WoW dit stond niet in het kamp boekje dat ik had gekregen. Ik stond op en liep terug. Nico en James waren en het discussiëren. Percy was als aan het op ruimen, terwijl Laura aan het kijken was hoeveel geld we hadden om eten te kopen. Ik kwam terug. Ik ging naast Laura zitten. Laura bestaan elven. Laura keek nog steeds naar het geldt en zei: ja je hebt veel verschillende soorten. Ik vroeg ook een soort van elf die veranderd in een hert en anders om. Laura stond op en keek me aan: ja die heb je ook ik had er ooit over gelezen het is een moeilijke plaats om te vinden. Het is een goede verstop plaats. Opeens werden de ogen van Laura mega groot omg daar ligt de steen. De plaats die moeilijk is maar niet onmogelijk is. Ik en Laura begonnen te hysterische te gillen. De rest keek ons raar aan. Ik en Laura zeide op de zelfde moment: we weten waar de steen ligt