Lovely || Donny van de Beek || VOLTOOID

-18-

POV Emily

Ik sta angstig in een hoek. Hugo komt steeds dichterbij met een mes. ''Laat.. Dat.. Mes.. Vallen..'' hoor  ik Donny boos met een tikkeltje rust zeggen. Maar Hugo negeert het, en beweegt weer richting mij. Dan loopt Donny onze richting op, en slaat mij Hugo op zijn kaak. Nu draait Hugo zich om richting Donny. Ik slik, ''Je gaat hier spijt van krijgen..'' zegt hij en dan steekt Hugo, Donny neer. Nadat hij gestoken is, zakt hij inelkaar. En er klinken sirenes. Zodra Hugo weg probeert te rennen houdt de politie hem tegen. En Mikky en ik knielen bij Donny neer. ''Dit is allemaal mijn fout..'' zeg ik dan huilend, kijkend naar Donny die zijn ogen gesloten heeft. ''Geloof me Em.. Dit was niet jouw fout..'' zegt Mikky dan troostend. Dan knielen er ambulancebroeders naast ons neer. ''We nemen hem zo snel mogelijk mee naar het ziekenhuis'' zegt een van de 2. Ik knik begrijpend, ''Is een van jullie familie?'' we schudden beide onze hoofd. ''Mik.. Ga met de ambulance mee.. Zorg goed voor hem'' zeg ik als de ambulance broeders het appartement uit lopen met Donny op de brancard. Het schuld gevoel komt in me op.. Waarom.. Donny verdient dit niet.. En ik zak huilend tegen de muur aan.

De volgende ochtend word ik wakker op de bank. En ik zie allemaal politie agenten in het appartement. ''Wat is er hier?..'' vraag ik wanhopig aan Carel en Kim. ''Ze zijn de plek aan het onderzoeken..'' zegt Kim dan zacht. Na een klein half uurtje zijn de politieagenten weer weg. ''Donny is wakker!'' zegt Carel als hij van zijn telefoon opkijkt. ''Gaan jullie maar bij Donny kijken..''  zeg ik, ''Nee jij'' ''Dit van gisteravond is mijn schuld geweest.. En als ik hem zie.. Breek ik.. Ik weet gewoon dat dit mijn f*cking schuld was..'' schreeuw ik dan huilend uit. ''Nee Emily.. Het was niet jouw schuld..'' zegt Kim dan, en trekt me in een knuffel. ''Ga maar bij Donny kijken..'' mompel ik, ''Weet je het zeker?'' vraagt Kim dan bezorgd, ik knik. En ze lopen het appartement uit.

POV Donny

Ik word wakker door allerlei piepjes. Ik open mijn ogen, en het felle licht schijnt in mijn ogen. ''Waar ben ik..'' mompel ik zacht als ik Carel naast mijn bed zie. ''Gisteravond..'' terwijl Carel het verhaal vertelt, vliegt gisteravond voor mijn ogen voorbij. Ik kwam het huis binnen, Emily riep.. En daar gebeurde het, ze stond in een hoek. Met haar stiefvader bewegend richting haar. Ik trek hem weg, hij loopt weer terug.. Dan gebeurd het ineens heel snel, ik sla hem op zijn kaak en toen werd het zwart. ''Don?..'' zegt Carel als hij merkt dat ik wat afwezig ben. "Waar is Emily?!" Zeg ik dan, "die is thuis dacht ik?.." "Ik moet naar haar toe" en ik probeer op te staan, maar er gaat een steek door me heen. "Don.. Blij maar liggen.." en Carel duwt me weer terug. "Ik moet weten of ze veilig is oke" mompel ik dan. "Hier gebruik mijn telefoon dan maar." En hij reikt me zijn telefoon, die ik aanpak.
————————
Whatsapp
U: Emily ben je veilig?! X Don
————————
Ik slik als ik na een tijdje geen antwoord krijg, "en?" Vraagt Carel dan als hij zijn telefoon weer pakt. "Nope geen reactie.." "Don maak je niet zoveel zorgen.. Ik denk dat ze gewoon thuis is.." "Vorige keer toen ze alleen thuis was, gebeurde dit.." en ik slik. "Don niet zoveel zorgen maken.."

5 dagen later
Ik word wakker gemaakt door de dokter, "Donny je mag weer naar huis vandaag!" "Nou das mooi, bedankt voor alle hulp hier" en ik geef hem een dankbaar lachje. "Geen probleem Donny, ik doe gewoon mijn werk" ik pak de spullen van me in, die ik meehad. Dan bel ik Carel om me op te halen.

Ik steek de sleutel in het slot, en het is heel stil. "Emily?.." vraag ik dan geen antwoord. "Kom maar binnen Carel" en ik doe de deur wat breder open. Ik loop door naar Emily haar kamer, alles ziet er het zelfde uit als eerst, "Uhm Don..?" Hoor ik Carel dan zeggen vanuit de woonkamer. Ik loop richting Carel "Emily is alleen even naar de sportschool." Zegt Carel dan, ik haal opgelucht adem. Ze is veilig, dat is het enige wat geldt.

Ondertussen is Carel weer naar huis, en ben ik alleen thuis. Ik besluit maar om lasagna te maken. "Hallo?" Hoor ik Emily dan wat angstig zeggen, "Keuken" ze loopt door richting de keuken en schrikt een beetje als ze me weer ziet, ze trekt me in een knuffel. "Sorry.. Dit is allemaal mijn fout geweest.." mompelt ze, "Dit was niet jouw fout oke, jij kunt niks doen aan het gedrag van je stiefvader.." en ik druk een kus op haar voorhoofd. Dan merk ik krassen op haar arm, "Emily.. wat is dat?" Vraag ik als ik naar haar arm wijs, "Gewoon gevallen buiten, tijdens het hardlopen.." mompelt ze, ik besluit het maar te laten gaan.

"Emily, eten?" Vraag ik als ik 2 borden met lasagna op tafel zet. "Mhh ruikt wel lekker" complimenteert ze me. Na een tijdje heb ik mijn lasagna al op, en heeft Emily haar eten nog niet op, "ik ga even douchen" Emily knikt, ik loop maar mijn kamer, en pak wat schone dingen. Daarna ik loop naar haar badkamer, waar ik allemaal medicijnen aantref. Zijn al deze medicijnen van haar?