I love you, Good bye

Kabanata 5

Mali

Hindi ko alam kung bakit may mga taong pinipilit na may magustuhan ibang tao kahit na may mahal silang iba. I don't understand those people keep saying that they okay even it's not. Pilit na sinasabi nakamove na sila kahit hindi parin.. Well, I would accept if you tell me that you're not yet ready to enter in the relationship. Mas maganda iyon kaysa pumasok ka nga pero di mo naman kayang mahal iyon tao. In the end makakasakit ka lang.

Don't make someone as rebound.

Di mo alam yung feeling na nagmamahal ka pero ginagawa kang panakit butas. Ewan ko ba at kung ano pumasok sa isip ko at eto kasama ko si Coyoka at ganito ang nararamdaman ko. Hindi ko man aminin pero alam ko at ramdam ko ginagawa lang akong past time ni Coyoka dahil kay Alice.

I can feel that he loves her but he chose to be with me. Ang sakit lang dahil sa pangawalang pagkakataon masasaktan na naman ako.

Sana nga matapos na ito para matapos ang kahibangan ko na gusto niya talaga ako.

" Coyoka." sambit ko at hindi ko mapigilan ang sarili ko mapangiti lalo ng mag-angat siya ng tingin.

Actually I love calling him on his second name. Pang-anime eh.

" Hmm?" habang may supalpal na isaw sa bunganga niya.

Nalaman ko rin na paborito niya ang mga  street foods. Kaya eto kami ngayon kumakain ng barbeque. Great.

" G-gusto ko ng umuwi." sambit ko. Tapos na ako kumain at sa totoo lang pumayag lang ako sumama sa kanya dahil wala daw siya kumain mamayang gabi.

" Talaga bang di mo kayang masikmura na kasama mo ko?" nawalan ang emosyon ang mukha niya habang nakatitig sa'kin. Bumigat ang dibdib ko sa di malaman dahilan. Mabilis ako umiwas ng tingin sa kanya at napaisip ng mabuti.

Huminga ako ng malalim tsaka pumikit ng mariin. " Kasi--"

Pinutol niya ako. " Fine. Umuwi ka nga. " pagtataboy siya sa'kin. " Mas lalo ka nakakasira ng araw. Napakachoosy." bulong niya pero hindi nakaligtas sa'kin iyon.

Kumunot ang noo ko kasabay ng pagkirot ng dibdib ko. Di na bago sa'kin ang pakiramdama na ito. I know that I was hurt. Nasaktan ako pero mabilis ko tinago iyon.

" O-okay." nanginig ang labi ko tsaka walang sabing tumayo at umalis sa harapan niya. Halos nanginginig ang tuhod ko dahil sa matinding sakit na nararamdaman ko mula sa dibdib ko. Nanghihina ako pero tulad na nangyari noon. Nangyari na nasaktan ako kay Matthew. Pinilit kong maging matatag at ipakitang okay lang ako.

Sabagay doon naman tayo magaling eh. Magpanggap na hindi masakit. Kahit sobrang hapdi na at matinding kirot mula sa dibdib. We changed our emotion. We still choosing wearing mask rather than to show our real emotion. Minsan naiinis ako sa sarili ko kapag sinasabi kong okay lang ako kahit na wasak na wasak na ako.

" Lillie." narinig ko ang boses niya mula sa likod ko. Tumindig ang mabilis na tibok ng puso ko ng pumasok sa isip ko sinundan niya ako. Natigilan ako at dahan-dahan na lumingon sa kanya.

Here he is. Standing of few step away from me. He's holding cellophane on his right hand while looking at me. May pakikiusap ang kanyang mga mata. Matatalim nakatingin ang itim na itim niyang mga sa'kin.

What now?

" Sorry. " he said without blinking his eyes.  Huminga ako ng malalim at pinilit na ngumiti sa harapan niya. " Apology accepted." sagot ko.  Mabilis naman nagbago ang ekspresyon sa mukha niya at sumilay ang ngiti sa labi.

"Tara." nagulat ako ng mabilis niya sinakop ang pagitan namin dalawa at hinawakan ang kamay ko. Hinila niya ako at wala naman ako nagawa kundi ang sumunod sa kanya. Kagat labi ako nagpatangay sa kanya samantalang grabe ang bilis ng tibok ng puso ko. Para akong mababaliw. Di ko alam kung dapat ko ba itong maramdaman ko. Mali ito pero eto ako sumusugal parin kahit na masasaktan ako sa bandang huli.