ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Κεφάλαιο 23

     ΣΚΙΕΣ. ΦΩΣ. ΑΛΗΘΕΙΕΣ. ΨΕΜΜΑΤΑ. Απ΄όλα έχει η ζωή ενός ανθρώπου. Όλοι έχουμε τα μυστικά μας, καλά φυλαγμένα στα σεντούκια του μυαλού μας. Όλοι έχουμε όνειρα κι ευχές θαμμένα κάτω απ΄την άμμο της καθημερινότητας και της πραγματικότητας που ζούμε. Η ζωή χορεύει μαζί μας άλλοτε ένα απαλό βαλς, άλλοτε ένα παθιασμένο ταγκό, άλλοτε πάλι μας μπερδεύει τα βήματα και μας οδηγεί σε δρόμους λανθασμένους, σκοτεινούς, σε δρόμους χωρίς διέξοδο. Όταν ορθωθούν γύρω μας οι τοίχοι που χτίζουμε με τα λάθη μας, γίνονται ένα στενάχωρο και σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς παράθυρα, χωρίς φως. Τότε το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να ψάξουμε μέσα μας αν έχουμε τη δύναμη να γκρεμίσουμε αυτούς τους τοίχους, αν έχουμε τις αντοχές να κοιτάξουμε τον άλλον στα μάτια και να ζητήσουμε μια απλή...ΣΥΓΝΏΜΗ.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙΝΟ μετά το πάρτυ η Κριστίν σηκώθηκε απ΄το κρεβάτι με τα χίλια ζόρια. Σχεδόν σέρνοντας τα πόδια της, μπήκε στο μπάνιο για ένα ντους κι ύστερα προσπάθησε να φάει πρωινό. Όμως το στομάχι της βρισκόταν σε χειρότερη κατάσταση απ΄ότι το προηγούμενο βράδυ.

Όταν μπήκε στην γκαλερί, η Κλαιρ δεν μπόρεσε να μην παρατηρήσει πόσο χλωμή ήταν.

-Τι έχεις εσύ; τη ρώτησε. Φαίνεσαι χάλια.

-Χθες βράδυ ήταν το πάρτυ της Σαμπρίν και μάλλον ήπια λίγο παραπάνω.

- Πόσο παραπάνω δηλαδή; Ολόκληρο μπουκάλι; έκανε έκπληκτη η Κλαιρ, ενώ ξεφύλλιζε τον καινούριο κατάλογο της έκθεσης που θα ξεκινούσε σε λίγες μέρες.

- Όχι δα. Δυο, τρία ποτήρια ήπια, δεν περίμενα να με πειράξει τόσο. Η Κλαιρ την κοίταξε σκεφτική, πριν περάσει όμως λίγη ώρα, την είδε να πετάγεται απ΄την καρέκλα της και να τρέχει στην τουαλέτα. Όταν επέστρεψε, την άφησε να καθίσει, της έδωσε ένα ποτήρι νερό και κάθισε πάνω στο γραφείο της Κριστίν, σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος της. Η Κριστίν την κοίταξε με απορία.

- Αφού κάτι θες να πεις, γιατί δεν το λες; τη ρώτησε. Η Κλαιρ χαμογέλασε πονηρά, και με τη συνηθισμένη ευθύτητά της, είπε:

- Το ποτό σε πείραξε ή...είσαι έγκυος;

Στο άκουσμα αυτής της λέξης η Κριστίν άνοιξε το στόμα και τα μάτια διάπλατα κι έμεινε να κοιτά το αφεντικό της σαν αποχαυνωμένη. Αυτό πραγματικά δεν το είχε σκεφτεί! Με όλα αυτά που της είχαν συμβεί το τελευταίο διάστημα, είχε ξεχάσει ότι είχε πάψει να παίρνει αντισυλληπτικά από το ταξίδι στη Γαλλία και μετά κι ούτε καν θυμόταν πότε είχε την τελευταία της περίοδο. Ξαφνικά κοκκίνισε κάνοντας την Κλαιρ να γελάσει.