ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Kεφάλαιο 15

Η Κριστίν άπλωσε το χέρι της και έκλεισε το ξυπνητήρι. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και ξαφνικά θυμήθηκε τον Κάρλος στον καναπέ. Δεν εξεπλάγη όταν αντίκρισε άδειο το σαλόνι .Έφαγε στα γρήγορα πρωινό κι ετοιμάστηκε. Καθώς άνοιγε την πόρτα άκουσε το κινητό της να χτυπάει μέσα στην τσάντα της.

-Καλημέρα! Η βραχνή φωνή του Κάρλος αντήχησε στα αυτιά της.

- Καλημέρα. Έφυγες πολύ νωρίς.

- Ήταν αξημέρωτα, δεν ήθελα να σε ξυπνήσω. Συγνώμη...δε μου έχει ξανατύχει να αποκοιμηθώ σε ξένο καναπέ.

Η Κριστίν γέλασε, κάνοντάς τον να χαμογελάσει κι αυτός.

- Ο καναπές μου πάντα στη διάθεσή σου! τον πείραξε.

- Θα είμαι εκτός πόλης μέχρι αύριο, οπότε μάλλον θα τα πούμε το Σάββατο.

- Στις 8 θα είμαι έτοιμη. Καλημέρα.

- Καλημέρα και σε σένα Κριστίν. Να προσέχεις.

Φτάνοντας στην γκαλερί, η Κριστίν δεν ξαφνιάστηκε καθόλου που βρήκε άλλη μια ανθοδέσμη κόκκινα τριαντάφυλλα να την περιμένει.

- Έγινε ρουτίνα πια, ε; σχολίασε η Κλαιρ, κοιτώντας τα λουλούδια. Η Κριστίν χαμογέλασε.

- Έτσι φαίνεται, απάντησε.

- Τελικά θα φύγεις το σαββατοκύριακο;

-Ναι, το αποφάσισα, απάντησε η Κριστίν αποφεύγοντας να κοιτάξει την Κλαιρ στα μάτια. Εκείνη την κοίταξε φανερά προβληματισμένη.

- Ελπίζω να ξέρεις τι κάνεις. Η Κριστίν σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε τη φίλη και αφεντικό της, επίσης προβληματισμένη.

-Κι εγώ το ελπίζω...

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΠΡΩΙ το μαύρο πολυτελές αυτοκίνητο του Κάρλος σταμάτησε μπροστά στην πόρτα της Κριστίν. Η κοπέλα ήταν από ώρα έτοιμη. Ο Κάρλος βγήκε και της άνοιξε την πόρτα. Για πρώτη φορά τον έβλεπε ντυμένο σπορ και παραδέχτηκε στον εαυτό της πως ό,τι κι αν φορούσε ήταν πάντα το ίδιο ακαταμάχητα γοητευτικός. Την υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο, ενώ το βλέμμα του πλανήθηκε πάνω της επιδοκιμαστικά. Φορούσε τζην παντελόνι, λευκή στενή μπλούζα και χαμηλά παπούτσια. Είχε μαζεμένα τα μαλλιά της αλογοουρά και ήταν απίστευτα κομψή, ενώ παράλληλα του θύμιζε κοριτσάκι. Μπήκαν στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκαν προς το αεροδρόμιο.

-Τι ώρα πετάμε; ρώτησε η Κριστίν. Ο Κάρλος απάντησε αινιγματικά.

- Ό,τι ώρα φτάσουμε στο αεροδρόμιο. Ο πιλότος μας περιμένει.