The Love of Thorns |Completed|

Chapter 31: Revelation I

*Bogsh

Napalingon ako sa likuran ng may bumangga sa sasakyan na minamaneho ko.

Namilog ang aking mga mata ng makita kong si Jon iyon.

Shit! How did he get here?

Si Kate?

Anong nangyari sa kaniya?

Mas binilisan ko na ang aking pagpapatakbo saka kumaliwa. Sumiksik ako sa isang daang pinaliligiran ng mga gusali.

Nagpasikot-sikot ako roon para mailigaw siya.  I look at my back. Nakahinga ako ng maluwag ng wala akong makitang nakasunod sa akin.

Pagtingin ko sa harap ay bigla kong natapakan ang preno ng may makitang tao sa daan.

Nakatutok sa'kin ang hawak niyang baril.

"Get out!" Sigaw niya. I sigh before getting out of the car. I raise my both hand for surrender.

I need to be away from here!

Lumapit siya sa'kin and that's his mistake. I take the opportunity to grab his arm and twist it. Kaya naman nabitawan niya ang hawak niyang baril.

I give him a big punch on his stomach and on his face. Napaupo siya sa sahig dahil doon.

Aalis na sana ako ng hablutin niya ang buhok ko.

Shit!

Binalibag niya ako sa hood ng kotse ko.

Tumayo pa rin ako kahit sumasakit ang braso at likod ko.

My blood continues to flow and that didn't help. I'm fighting myself not to faint.

Sinangga ko lahat ng sipa at suntok niya.

Fuck! I'm starting to lose my consciousness.

I wanted to cry. Sa nakikita ko ngayon kung paano niya ako kinamumuhian nasasaktan ako.

"This is for killing her!" He punch me on my stomach. Napaigik naman ako dahil sa malakas na pagkakasuntok nito sa'kin. Nanghihina na ako physically and emotionally.

"And this for keeping my happiness away from me" sabi niya saka ako sinipa ng malakas. Tuluyan na akong napahiga sa sahig.

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Nanghihinang umupo ako habang nakayuko. I can taste my blood in my mouth.

"Any last words?" Sabi niya habang nakaluhod sa harap ko.

"I didn't kill her" sambit ko sa mahinang boses.

"What?" Marahas niya akong hinawakan sa baba at pinaharap sa kaniya.

"I didn't kill her" lakas loob kong sabi. Kumunot naman ang kaniyang noo.

"I don't believe you!"

Napahiyaw ako sa sakit ng isaksak niya sa binti ko ang isang dagger.

Wala na akong magawa kundi umiyak.

Ang sakit!

Masakit ang katawan ko pati na ang puso ko.

"Suffer!!" Diing sabi niya habang titig na titig pa rin siya sa'kin.

Kahit masakit na nangangalay ang braso ko naglakas loob pa rin akong hawakan ko ang kaniyang pisnge habang lumuluha pa rin. Nagulat naman siya sa ginawa ko, pero hindi niya pinalis ang kamay ko.

"I love you, but it hurts. Maling mahalin ka pero di ko mapigilan. You hate me but I love you more. I didn't kill her, Jon. I can never hurt my best friend" sabi ko. Tulala pa rin siya. Maraming emosyon ang nakikita ko ngayon sa kaniya. Hindi ko alam kung anong iniisip niya.

I slowly remove my mask without breaking our eye contact.

Kung nagulat siya kanina mas lalo na ngayong nakikita na niya ang buong mukha ko.

Napalayo siya sa'kin at napaupo paatras.

"No! M-Maddy?" Puno ng kalituhan na sabi niya. "No! Y-you can't be h-her. No!!" Sigaw niya.

"But...I am her" puno ng lungkot na sabi ko.

"You fool me! Pinagmukha mo akong tanga!" Galit na sigaw niya. I can see tears in his cheeks yet his eyes were like shooting daggers as he look at me.

"Hindi! Mali ka ng intindi" sabi ko.

"Plinano mo 'tong lahat non?! Ang paibigin ako!? Fuck! I can't believe I love a monster like you" puno ng pagkadigustong sabi niya na mas nagpasakit ng puso ko.

Tumayo siya at umalis leaving me with bruises, wounds and a broken heart.

I cried and I cried until my body felt heavy then loses my consciousness completely.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Longest chapter I ever make!! Yuhoo!!!

Kawawa naman ni Maddy, ang dami na nga niyang sugat pati ba naman puso ganoon rin.

Hopefully nagustuhan niyo ang chapter na'to.

Don't forget to vote and comment 😘