Çocukluk Hislerim

ÇH -14-

Bölüm: 14

Multimedia: Barkın Samyeli.

Her zamanki gibi başımda dikilen anneme söylenmeye başladım. "Gitmiyorum işte gitmiyorum neyini anlamıyorsun? Bugün okula gitmeyeceğim kendime izin verdim ben." Yorganı üzerimden atmıştım, bacak bacak üstüne atmış bir vaziyette yatıyordum. Can da başımda dikiliyor bir anneme bir bana bakıyordu. "İyi de abla bugün zaten cumartesi." Annem ve ben şaşkınlıkla birbirimize baktık, kafam öyle doluydu ki cumartesi olduğunu bile unutmuştum! 

Yataktan doğruldum. "Anne hadi ben unuttum sen nasıl unutursun ya, uykum kaçtı al işte." Banyoya doğru giderken annem ve Can'ın kıkırdamalarını duydum.

***

Üzerimi giyinmiştim, odanın içini turluyordum ve elimde telefon vardı. Çok sıkılıyordum, birinin aramasını beklesem de bu olmadı. Bu yüzden ilk hamleyi benim yapmam en iyisi olacaktı. Rehbere girip Burcu'nun numarasını tuşladım. 3. çalışta açtı. "Burcuu günaydın, napıyorsun?"

"Giyiniyorum Rüzgar'la buluşacaktık da." Gözlerimi kapadım. "Of Burcu bilmiyor musun biz bugün Rüzgar'la pes atacaktık. Boşa hazırlanma, o unutmuştur o yüzden senle plan yapmıştır. Hadi görüşürüz." diyip telefonu yüzüne kapadım ve hemen Rüzgar'ın numarasını tuşladım. Şu an resmen başkasının planını bozup kendi kendime plan yapıyordum, oysa Rüzgar'ın pes oynayacağımızdan bile haberi yoktu. "Alo Rüzgar geliyorum size dimi, 10 dakika içinde orda olurum sen hazırla cips kola falan." Tek nefeste söylediklerimi idrak etmeye çalışan Rüzgar, çok geçmeden konuştu. "Mal mısın Miray Burcu ile plan yaptık biz." Dudağımı ısırdım. "Ay tüh canım ya, Burcu da az önce beni aradı çok hastaymış gelemiyormuş, sana haber vermemi söyledi. Biz de pes oynarız diye düşündüm." Rüzgar'ın nefes alış-verişlerini her duyuşumda içimdeki halay çekmeye çalışan filler uyanıyordu. 

"Tamam gel bakalım Miray Dinçer." dedi, sesli bir şekilde gülüp telefonu kapadı. Yalanım ve onların planlarını bozuşum elbet ortaya çıkacaktı, ama mutlu bir şekilde evden çıkıp Rüzgar'ın evine doğru yürümeye başladım. Nefes nefese kaldığımda evine ulaşmıştım, zili çaldığımda hemen açması bir oldu ve ben de öküz gibi hemen içeri daldım. "Naber Rüzgar." dedim salona doğru giderken. "Ee hazırlamamışsın yiyecekleri oyunu falan." 

"Hazırlıyordum şimdi sen geç otur, geliyorum iki dakikaya." Rüzgar içeri geçtikten sonra ben de rahat koltuklardan birine oturdum. Kapı çaldığında Rüzgar'ın işi varmış gibi görünüyordu, bu yüzden kalkıp ben açtım. Karşımda bulduğum kişiyle şaşkınlığımı gizleyemedim, aynı zamanda gözlerimin nemlenmesine de engel olamadım. "Barkın sen?.."

"Miray burda ne işin var?" Rüzgar içerden gelirken Barkın da şaşkınlıkla konuştu. Rüzgar yanımıza ulaştığında ona baktım. "Onu neden çağırdın?"

"Beraber takılırız işte fena mı? Burcu hasta olmasaydı keşke onu da çağırsaydık." Barkın şaşkınca içeri girdi. Rüzgar ikimize bakıp duruyordu. "Siz yine mi küssünüz?" 

"Hayır." dedim heyecanla. Benimle aynı anda Barkın'da, "Evet." diye cevap vermişti. Gözlerimi devirdim. 

"Noluyor size? Yiyecekler hazır hadi geçin siz salona." Rüzgar abur cuburları almak üzere tekrar ortadan kaybolduğunda salondaki koltuklara oturduk. "Bir dakika, Burcu hasta mıydı?" İşaret parmağımı ağzıma götürerek, 'Sus' işareti yaptım. "Değil ama sonra anlatırım." diye fısıldadım. Bugün Rüzgar'la tek kalıp eğlenmek istemiştim ama Barkın olduğu için çok gerilecektim. Ama kim bilir, belki de aramız tekrar düzelecekti. Önceki gibi aniden ve mutlu bir şekilde.

***

''Rüzgar, bir kıza yenilmek nasıl bir duygu?'' deyip keyifle olduğum koltuğa daha da yayıldım. Her zaman yenilirdi işte. ''Miray, kaşınma,'' deyip sırıttı ve olduğum koltuğa yaklaşarak ''Kaşırım.'' deyip üstüme atladı ve karnımdan -en çok gıdıklandığım yer- gıdıklamaya başladı. Kahkahalarım ve çığlıklarım karışırken gözümden akan bir damla yaşı yok sayarak delicesine hönkürdüm. ''Valla seni geberteceğim.'' deyip bir kahkaha daha patlattım. Rüzgarın yüzüme yakın olan suratına bakarak derin bir nefes aldım. Gıdıklamayı kesmişti ve suratıma öyle bir bakıyorduki, canımdan can gidiyordu resmen.