Owned And Treasured ✔︎

Chapter 13

INSANITY

“Hey, how are you?” I asked on the phone.

I was really worried with her.

Kakarating ko lang sa Pangasinan kung saan nakalocate ang Hudsonʼs Resort. Iyon ang pangalan ng resort ng pamilya namin na si mom ang mismong nag-isip sa lahat. Including the pool designs, cottages, rooms to stay in and other stuffs. My mom used to bring me with my brothers here. We spend most of our time in the shore while watching how the sun will set. Pretty cool... but Dad and Mom became busy eventually. The usual things we do disappeared like a bubble pops in thin air. I always ask my parents if they have a time to spend but they always say they have no time. They focused more on their businesses. Itʼs not a bad thing because theyʼre doing that not only for the wealth but of course for our sake.

Kahit hindi na namin magawa ang mga kalimitan ay nagagawa naman kaming isama minsan ng magulang namin sa mga kompanya ng aming pamilya. Sinasanay nila kami sa mundo ng pagnegosyo. They didnʼt failed to be our parents that time.

But as time passes by—like spending time usually—it disappeared like a bubble in a thin air.

I was reminiscing in the blue while on the phone with Crystal, I became blank when I heard her voice.

“Are you still there?” she asked.

Kinurap-kurap ko ang mga mata para magising sa daydream ko. “Ah yes, I was just wondering about something.” I answered.

“Hmm okay.” she replied, speechless as always. “Iʼm going to my next class.”

“Anong oras ka uuwi?” napatanong naman ako bigla. I lost awareness, shit.

“4:30pm... like the usual.”

“Iʼll fetch you later.”

“But Adrian volunteered a while ago.”

Napahawak ako sa dibdib ko. Parang nakakaramdam ako ng pangingirot doon sa hindi ko alam na dahilan.

I know na sasabihin niya ʼyon. Lagi naman siyang hinahatid ni Adrian kaya bakit pa ba ako magtataka. Sinabi ko lang na ihahatid ko siya mamaya kahit hindi naman talaga. Iʼm in Pangasinan so paano ko gagawin iyon.

Marunong na palang magpakatanga ang isang Calvin James Tyler Scottsdale.

“Sige bye at may gagawin pa ako sa resort namin.” sabi ko na tila ako nagmamadali.

“Resort niyo? You mean the Hudsonʼs resort?” nagulat ako at medyo namangha sa sinabi niya. May alam pala siya tungkol sa akin about sa mga businesses.

“Yeah. Bye.” malamig ko siyang tinugon. Kumikirot na naman ang puso ko.

Nagsinungaling ako sa parteng sinabi ko sa kaniya na may gagawin pa ako. Wala naman talaga akong gagawin gaano dito sa resort, tamang monitoring lang saglit then after that, pagmamasdan ko na naman ang karagatan. Tatambay ako sa ibat ibang parte ng resort hanggang sa magsawa ako, pagkatapos ay uuwi na rin. Handa naman na akong makipag-usap at makipagpekean sa mga kapatid ko.

Hindi ko palilipasin ang magandang paglubog ng araw. Sa buong araw ko, only the sunset can make me smile and realize that even though this day isnʼt that good, sunset will end it wonderfully like a finishing touch to my routine.