Owned And Treasured ✔︎

Chapter 35

STAY

I opened my eyes and I saw the sun in the window. Itʼs so bright that I closed my eyes automatically. Hindi ko maitayo ang katawan ko. Nilalamig ako. Nilalagnat na ata ako.

Tumayo ako at kumuha ng thermometer sa drawer. After putting into my forehead, I checked my body temperature. Itʼs forty degrees Celsius. So I have a fever. May pasok pa naman ngayon at marami akong dapat asikasuhin.

This day will be considered as the worst of my days. Sa dinami daming araw bakit ngayon pa? Nasapo ko ang noo ko.

At napakamalas talaga ng araw ko dahil may sakit ako, nanghihina ang katawan ko kaya ʼdi ako makaalis sa kwarto ko para man lang kumuha ng gamot.

Great, Iʼll suffer this whole day.

The other side of my mind tells me to call Crystal. Hindi papayag ang pride ko na tawagan ang kahit isa sa mga malapit sa akin. The other side of my mind tells me that if I wonʼt damn call someone to take care of me, then Iʼll really suffer from this damn fever.

Damn you fever! Damn this world!

Okay, Iʼll just going to damn stare at the clock while watching the damn arrow move.

Damn it.

If Iʼm going to call Crystal, I should first assure that sheʼs already in their house. But how shall I know that. Hindi ko kaya. Nah Iʼll stop this nonsense. Hinding hindi naman niya ako pupuntahan dito.

But if Iʼm talking about my health, I want to feel better of course. Kahit man lang may makapagbigay sa akin ng gamot ay sapat na. I just wanna feel better.

I ainʼt have forever. So Iʼll try to stand and work my ass off.

“This is damn boring and hellish.” I sighed.

Hindi na lang siguro ako papasok ngayon. Iʼll just work on how Iʼll drag my old man down.

“Well social media is up for trends...”

Good idea!

Iʼll post a picture of me living in this house. A big revelation would perfectly do. Remember this day, old man, I will take you down until you beg for my last word.

Iʼll prepare a better speech, maybe. The convincing ones.

Nagsimula ako sa isang draft sa aking laptop na kinuha ko sa ilalim ng study table ko. Una kong sinulat ay ang pag-amin na nagpatayo ako ng sarili kong bahay. Kung mababasa ng mga tao ang unang nakahayag malamang ay maiisip nilang matiyaga ako. Sunod kong inihayag kung paano ko ito napag-ipunan o kung saan ko nakuha ang perang ipinanggastos ko. Akala ko mahihirapan ako sa pagsulat ng post na ito, hindi naman pala ganoon kahirap.

Pangatlo sa isinulat ko sa draft ay ang dahilan kung bakit ako nag-part time job para maipon ang pera ko na ipinangpatayo ko sa bahay ko. Inilagay ko roon ang tungkol sa pamilya ko, lalo na kay Dad. Inihayag ko na hindi ko gustong tumira sa ganoong lugar na punong puno ng galit ang loob ng mga tao kapag ako na ang pinag-uusapan. Everybody hates me... Everybody in the mansion hates me.

At ang tingin kong ihuhuli ko na ilalagay, ay ang tungkol sa pagpapalayas sa akin ng ama ko sa mansyon. Walang gamit ko ang natira roon kahit isa. Ayaw ko na kahit hibla ng buhok nila ay dumapo sa kahit anong gamit ko. May bahid iyon ng kasinungalingan at kasamaan. I would never want the important things of mine to be stained.

Nang matapos kong i-type ang draft na ito ay agad kong binasa para suriin kung nasa ayos na ba ang lahat ng nalagay ko rito bago ko ito i-post sa social media account ko. May mga ibang salita na pinalitan ko para mas kakumbi-kumbinsi ang kalalabasan para sa mga nagbabasa. Para sigurado ring aabot ito sa balita at malalaman ng aking ama na totoo ang sinasabi ko na kapag nalaman niya ang pamumuhay na mayroon ako, hinding hindi niya mapapatunayan na nagpakatatay siya sa akin. Ni isang porsyento pa nga lang ay paniguradong ʼdi na niya makukuha isang daang porsyento pa kaya. Wala siyang mapapatunayan sa akin. Kung meron man, papatunayan niya na talagang wala siyang pakialam sa akin.