Fragments Of Forever [On Going]

T W E N T Y - E I G H T

Chapter 28

(I don't know)

"Vivian... wake up"

I turned my body hoping that the noise will stop.

"Hey..."

malambing na saad nito sabay hawak sa mukha ko, kunot noo kong minulat ang mga mata only to see Jarrix' face an inches away from my face.

Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na inilag ang mukha.

"What are you doing here Jarrix?"

I asked. Confused.

Kumunot ang noo niya sa reaction ko.

"Didn't I told you last night I'll visit you early in the morning so we could take a walk by the beach?" he asked me. Kunot pa rin ang noo.

Kumunot din ang noo ko, pilit inaalala ang mga napag-usapan namin kagabi hanggang sa...

"Oh my god!"

I exclaimed at mabilis na bumangon at hinanap si Zeus sa paligid.

"Vivian, what are you doing?"

I heared the annoyance in Jarrix' voice but I didn't mind it. Wala si Zeus sa loob ng tent. Lumabas ako ng tent hoping that I'll see him, pero pagkalabas ko. Walang tao at madilim pa ang paligid.

"Sh*t where are you"

I whispered, I can feel Jarrix following behind me.

"Vivian, what are you doing? ano bang hinahanap mo?"

He asked again, but I didn't answered. I went back to my tent at hinanap ang flashlight.

"Flashlight, asan ka na?"

Nanlalabo na ang mga mata ko, Zeus can't leave me. He won't leave me!

"asan ka na ba!"

I keeped on mumbling those while still looking for the damn flashlight.

"Vivian! what the hell are you doing!!"

Galit na tanong ni Jarrix, I faced him and stared at him with my teary eyes.

"Just leave Jarrix."

I said and turned my back at him para hanapin ulit ang flashlight ng hilahin niya ko paharap, hinawakan niya ang magkabilang balikat ko as he look at me with pain in his eyes.

"Vivian, ano ba! itigil mo na yan! Look! I'm here, diba we talked about being together last night, bakit pinapaalis mo ko?"

hindi ako sumagot, sumisikip ang dibdib ko.

"Bakit ka umiiyak? ano bang hinahanap mo?"

umiling iling ako, umiiyak? nang dahil sa pag-aalalang di ko mahanap si Zeus di ko na namalayang umiiyak na pala ako

"J-just leave Jarrix, I'll just talk to you later"

basag ang boses ko habang nakikiusap sa kanya.

I'm running out of time, I need to find Zeus.

"No."

He firmly said, pilit na hinahanap ang mata kong nakatingin lang sa baba.

"Jarrix, just please.."

I begged.

He just looked at me, his eyes locked into mine it became dark and dull.

"Zeus"

He whispered.

Hindi ako sumagot at nanatiling tahimik habang umiiyak.

"It's Zeus huh?"

Dumausdos ang kanyang mga kamay mula sa aking balikat. Para siyang nanlanta ng mapagtanto niya kung bakit ako nagkakaganito, narinig ko ang mapait niyang tawa.

"Vivian... I thought. I thought okay na tayo? I thought bumalik ka na sa'kin.. pero f*ck naman! Akala lang pala lahat!"

Napakagat ako sa labi ng marinig 'yon.

Akala ko rin naman Jarrix, akala ko okay na tayo, akala ko kaya ko pero hindi, sa tuwing naiisip kong nasasaktan si Zeus ng dahil sa ating dalawa hindi ko kayang manatili lang sa tabi mo habang may ibang taong nasasaktan.

"f*ck! damn! sh*t naman Vivian o! pinapaasa mo lang ba ako? ginagantihan mo ba ako sa ginawa ko sayo? ha?"

Hinawakan niya ang mga braso ko at inalog alog ako, umiling lang ako at patuloy sa pag-iyak.

Gusto kong sabihin sa kanyang hindi ko siya ginagantihan.

"Ah... gumaganti ka no? pinaglaruan mo ang feelings ko sayo, gumanti ka kasi alam mong makakaganti ka kasi alam mong mahal pa kita! g*go naman Vivian! nakakaga*go! Ano masaya ka na? kasi nakaganti ka? ano yang luha mo? tears of joy ba? ha? ganon? sh*t naman Vivian! handa na 'ko eh! gagawin ko na e. Bibitawan ko na si Sav e, kasi heto na tayo. Nagkabalikan na tayo pero p*ta! pinaglalaruan mo lang pala ako! gumaganti ka lang pala!"

Nakita ko ang isa isang pagpatak ng mga luha niya mula sa kanyang mga mata.

I bit my lip even harder, I can taste my own blood from biting my lips harder.

Gusto kong depensahan ang sarili ko at sabihing hindi totoo ang mga sinasabi niya pero hindi ko alam kung bakit walang lumalabas sa bibig ko.

"Tang*na naman Vivian! mahal kita e, pero ginago mo 'tong puso ko. Pinaglaruan mo 'ko, sana hindi mo na lang ako binalikan, sana hindi mo na lang sinabi na mahal mo 'ko, kasi ang sakit. Sinasabi ng bibig mong mahal mo 'ko pero iba na pala ang laman ng puso mo"

Mapait na saad niya.

Mapait na tingin ang iginawad ko sa kanya.

"Hindi totoo yan"

depensa ko, umiling iling siya at galit na tumingin sa 'kin!

"Ano ako? tanga? Vivian! hindi ako bobo! wag mo kong gawing bobo! Hindi ako bobo para hindi ko makita at maintindihan ngayon na si Zeus ang dahilan kung bakit ka
nagkakaganyan."

galit na sigaw niya, mas lalo akong naiyak.

"Hindi totoo yan!"

"M-mahal mo pa ba talaga ako Vivian?"

Basag ang boses niya.

Napatingin ako sa kanya.

Titinitigan ko ang mukha niyang umiiyak habang pinapakiramdaman ang puso ko.

Sakit, guilt, pag-aalala at awa ang nararamdaman ko ngayon, masyadong marami, masyadong magulo.

Hindi ko na alam, masyadong naghahalo ang emosyon ko mula kay Zeus at kay Jarrix.

I turned my head down and said.

"I don't know... I don't know anymore, Jarrix."