Kimsin Sen? | Texting

sekiz

Multideki şarkı çok güzel siz de dinleyin. Öptümm 😘

Muzlu Kek: Akşam olmuyooor!

Şans Bilekliği: Yuh daha yeni uyandık Ozan

Muzlu Kek: Bana ne hayır yani
ba-na-ne!

Şans Bilekliği: Iyy sabah sabah çekilmiyorsun be

Şans Bilekliği: Şaka şaka hahaha

Muzlu Kek: ...

Muzlu Kek: İçinde neler yaşadığını merak ediyorum

Şans Bilekliği: İnsan olmadığım kesin

Muzlu Kek: Bu bir itiraf mı alqönela

Şans Bilekliği: Otobüs geldi

Yazık şapşik Ozan benimle konuşarak otobüsü kaçırmasın şimdi. Hayır üzüleceğimden değilde, vicdan azabı çekmemek için. Tamam tamam üzmemek için. Hem otobüsü kaçırırsa gelmez ki okula! Ben de bad görl değilim ki arabamla götüreyim onu değil mi ama? Ben biraz boşum değil mi? Olsun alışırsınız.

Ozan'ın arkasından bindim ben de. Ozan'ın yanına geçtim. Elindeki şiir kitabını okumaya başladı. Süreya. Ah bu çocuğun duygularına hastayım. Çok zor çok. Ondan gizlenmeye çalışmak çok zor. Tabi ben bunları ona bakarak düşünmedim şiir kitabına bakıyordum. Ta ki bir çift gözün beni izlediğini fark edene dek.

Kafamı kaldırdım utangaçça. "Seni tanıyor gibiyim?" Umursamaz ol kızım "Aaa bilmiyorum ki hangi okuldasın?" İşte böyle kızım. "Atlas Koleji. Sanırım sen de oradansın?" Kafamı olumlu anlamda salladım.

"Son gün okula gidiyorsun, devamsızlığı bitenlerden misin yoksa?"

"Arkadaşlarıma veda etmek istedim de."

"Neden okuldan mı ayrılıyorsun?"

"Yo öylesine işte. Senin bitti mi devamsızlığın."

Gülümsedi "Hayır benim için giden birisi var. Onun için gidiyorum ben de."

Kalbim kulaklarımda atmaya başladı. "Cemal Süreya okuyorsun ha?"
Dalgınca elindeki kitaba baktı "Evet." diye kısa bir cevap verdi. "Okusana bir tane." Ona bakmayı kesip önümdeki koltuğun derisini izlemeye koyuldum, yarım ağız güldüğünü görebiliyordum ama. "Okuyayım..." diye mırıldandı.

"Durakta üç kişi
Adam kadın ve çocuk

Adamın elleri ceplerinde
Kadın çocuğun elini tutmuş

Adam hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü

Kadın güzel
Güzel anılar gibi güzel

Çocuk
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel."

"Off n'aptın ya! Efsane..." Selam verir gibi yaptı. Güldüm. Sanırım şu iki yılın en efsane gününü yaşıyorum. "Adın neydi?" Durağa yaklaştığımız için hafiften ayaklanarak. "Lalin." Daha normal bir şey bekliyordu sanırım gözleri açıldı ama bozuntuya vermedi. "Ozan ben de." dedi elimi sıkarak. Yazın bunu tarihe! Ozan elime kendi isteğiyle dokundu! Allahım gözlerimden kalpler fışkırdığına eminim.

Otobüs durunca beraber indik. "Eh görüşmek üzere o zaman Lalin." El sallamakla yetindim. O da önüne dönerek yürümeye devam etti.

AKŞAM:

Bütün gün sabahki yaşadıklarımı Neva'ya anlattım. Beraber delirdik. Ve böylece akşam oldu. Şimdi Neva'nın evindeyiz ve beni V gibi giydiriyoruz. "Off çok güzel olacak!" Neva durmadan bunu söyleyip duruyordu. Ben de onu onaylıyordum.