And for one moment, she lost her way. Her way to where she belongs. Where she wanted to go.
But she forget it in a glans. I looked into her eye's. A tear dropped down her cheek when she looked up at me.
Only that blik. That one blik. And I heard her silence scream for help. For someone to hold her for this night. And catch her if she will actually fall.
And she knew. She knew tomorrow will be better. Although... it actually just is something she hopes for.
//°~°~°~°~°~°~°~°~°~°\\
En voor een moment, raakte ze haar weg kwijt. Haar weg naar waar ze hoort. Waar ze heen wou.
Maar ze vergat het in een ogenblik. Ik keek in haar ogen. Een traan gleed kwetsbaar langs haar wang terwijl ze naar me op keek.
Alleen die blik al. Die ene blik. Die me haar stille schreeuw om hulp deed horen. Voor iemand om haar vast te houden. Om haar op te vangen als ze daadwerkelijk valt.
En ze wist het. Ze wist dat het morgen beter zou gaan. Alhoewel... dat is slechts iets waar ze voor hoopte.
YOU ARE READING
Povesti Scurte
Short StoryA bunch of magical and non-magical short stories. Stories which are telling you a secret. Stories which are holding a secret. Stories which are a secret. My secret. And know.. it's also yours.
