The wind blew through my hair. Touching my skin softly. I felt it .. but I didn't want to feel it. His touch. I knew that if I went further I couldn't stop, ever. So I continued walking. Not knowing why or where to go exactly.
What if I went where the wind led me, followed his leading. I didn't want to think about that. It wasn't possible. Way too dangerous. And there it was. I heard it. And although it was only whispering, I lifted my skirts and started running. Running, in an attempt to be ahead of the wind, to be ahead of him.
But I knew I couldn't win. I knew I could never win. Not from the wind. Not from him.
~Translation credits
ethaecs
//°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°\\
De wind die zich door mijn haren priemde. Mijn huid strijkend. Ik voelde het.. maar wilde het niet voelen. Zijn aanraking. Ik wist dat als ik er eenmaal op in ging ik niet meer terug kon. Dus ik liep door. Niet wetend waarom of waar heen precies.
Wat als ik daar kwam waar de wind me lei- nee. Daar mocht ik niet over nadenken. Het kon niet. Te gevaarlijk. En daar was het dan. Ik hoorde het. En hoewel het nog slechts een ver gefluister is, ik tilde mijn rokken en begon te rennen. Te rennen in een poging de wind voor te zijn, hem voor te zijn.
Maar ik wist dat ik niet kon winnen. Niet van de wind. Niet van hem.
ВИ ЧИТАЄТЕ
Povesti Scurte
Короткі історіїA bunch of magical and non-magical short stories. Stories which are telling you a secret. Stories which are holding a secret. Stories which are a secret. My secret. And know.. it's also yours.
