Sometimes.. I just have to close my eyes and this sentence is already forming in my head. My hand, soft like a feather, touching the paper. Vingers carefully running over the ink. Row after row appears on the paper.
And the wind, whispering me the words to write.
//°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°\\
Soms hoef ik maar mijn ogen te sluiten of er vormt zich al een zin in mijn hoofd. Mijn hand die teder, als een veer, over het papier gaat. Vingers die de bladzijdes aanraken alsof het breekbaar, kwetsbaar is. Regel na regel dat zich op papier verzamelt.
En de wind die me zwijgend de woorden toe fluisterd.
//~°~°~°~\\
A/N
The translation is not that perfect this time. Oops
YOU ARE READING
Povesti Scurte
Short StoryA bunch of magical and non-magical short stories. Stories which are telling you a secret. Stories which are holding a secret. Stories which are a secret. My secret. And know.. it's also yours.
