Chapter 8

3.4K 176 8
                                    

(KISS AND TELL)

"Joey stop!"

Kumawala ako mula sa mga halik na yon. Hindi ko na matandaan kung bakit ganun ang nangyari.

He darted his sight to my eyes as if I am the only delux of this disastrous night. I pushed him pero his body was just too rigid na hindi man lang siya natitinag sa kanyang pagtitig sa'kin. Finally he lowered his gaze at yumuko siya. The environment was just too solemn but my mind is the complete opposite.

"Sorry!" He uttered sapat lang ang boses niya para marinig ko. He relaxed himself sa couch and I did the same. Malakas pa rin ang ulan sa labas and the lights coming from the city continue to flicker. Hindi ko alam kung anong iisipin ko sa mga panahong ito, litong lito  na ko. Ayaw kong bigyan ng kahulugan ang lahat ng pagtulong na ginagawa niya pero ang mga halik na yon, those were soft and calm, very relaxing and very calming. Tila nasa ere ako as he breath into my mouth, his scent was just too good, his lips was just too soft, and his eyes were as if telling me to trust him that makes me believe that kiss was real.

Tama na ang isang pagkakamali, I don't want to ruin another life, I mean I don't want to ruin my life again, aasa nanaman ako tas sa huli ako pa rin ang talo. If you fall talo ka so I better stop this delusion

"Malalim na ang gabi matulog na tayo" sa'ad ko sa kanya.

I revive myself, tumayo ako from the couch after saying those words habang nakayuko pa rin siya. He rakes his right hand to his hair as he exhaled deeply. Lalagpasan ko na sana siya pero nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang kamay ko. My hands were cold and now his hand was making it warm for me. "Sorry" sabi ulit niya habang nakayuko pa rin.

"Joey I think we should rest" I said softly. Tumayo siya mula sa couch and to my surprise he placed both his hands on my waist upang iharap ako sa kanya. Nanginig ako sa kinatatayuan ko ngayon not knowing what will happen next. This place is all his so kahit anong balak niya pwedeng pwede niyang gawin sa'kin yon dito. He darted his eyes again to me, hindi ko na alam kung paano ako gagalaw mula sa kinatatayuan ko I can't even look straight on his eyes though those were captivating. His eyes were as if shining. Mataas siya ng konti sa'kin that I need to higher my gaze a little bit for me to see his face.

"Wag kang matakot" his voice was almost whisper again blending with the wind.

Hindi ako makapagsalita, his hands were still placed on my waist. Hndi ko alam pero parang nakikiliti ako pero hindi ako matawa dahil pinangungunahan ako ng kaba.

"Sorry Caleb!" he uttered again.

"I just fucking miss you" he stated. Unti-unting humihigpit ang mga yakap niya as he pulled me to his body. I can feel his warmth against mine. His body was as if armoring me against the weather and in that certain minute na yakap yakap niya nanaman ako I feel protected and safe again. Sa mga yakap na yon hindi ko man sabihin pero alam ko sa sarili kong I feel haven with those hugs at gusto ko ang mga yakap na yon.

----

3 pm na ng magising ako. He let me sleep sa kaniyang guest room. Malaki ang kwarto, magara ang mga kagamitan pero parang nasusuffocate ako. Malakas pa rin ang buhos ng ulan sa labas kahit hindi masyadong rinig ang ingay sa labas ay kita pa rin sa bintana ang bagsik ng hangin na may dalang kidlat.

I decided to go to the kitchen upang uminom ng tubig, masyado lang siguro akong natatakot sa kidlat, well, the weather is really scary for me. Su'ot ang isang short pants at ang plain shirt na pinahiram sa akin ni Joey kanina ay diritso akong tumungo sa kusina upang uminon ng tubig. Masyado ng malamig kaya I decided to press the red button indicating warm water from the water jar. After drinking the first glass ay kumuha pa ko ng isa pa at dumiritso sa round table.

KAHAPON (BxB)Where stories live. Discover now