KAHAPON (BxB)

Chapter 7

(Rain and Rendezvous)

Malakas ang buhos ng ulan kasabay nito ang malalakas na kidlat at ang pagbugso ng malakas na hangin.

Mula sa malaking sliding window sa condo ay tanaw ko ngayon ang kabuuan ng lugar. Mga nagsisitakbuhang mga studyante, mga nagtitinda at ilan pang mga tao ang naaaninag kong nagmamadali.

Alas 8 na ng gabi, kanina pa'y nais ko nang bumalik sa pad pero dahil nga sa lakas ng ulan at dahil wala pa si Joey ay nanatili muna ako sa condo. Mas maigi pa kung hihintayin kong tumila ito at baka dumating rin si Joey mamaya.

Hindi ko alam kung maiinis o matutuwa ako sa ginagawa niya. He acted as if my life was tagged on him at responsable siya sakin at kanina nga lang hindi ko napigilan ang sarili ko and definitely my perpective changed, sa kadahilanang napagtaasan ko siya ng boses ay  nilalamon nanaman ako ng konsensya ko ngayon. Ako na nga tong tinutulungan ako pa tong may ganang magalit. Kapal mo bess.

Malakas ang aircon sa loob at dahil malamig ang kapaligiran ay minabuti kong isuot ang jacket na hinubad ko kanina while squinting my eyes sa mga taong nasisinagan ng liwanag sa ibaba. I went back to the couch ang grab my phone. I texted Joey to come home early dahil balak ko na ring umalis. Ilang minuto ang hinintay ko ngunit hindi pa siya nagrereply I wonder saan kaya siya nagpunta.

Hanggang sa sumapit na ng alas 9  ng gabi ay wala pa rin siya. Napakalakas pa rin ng ulan sa labas. Ilang beses na'kong nag message sa kanya pero wala pa ring response. I entered my facebook pass at nag surf sa internet, iilang mga memes ang na share ko na at dahil nakakabagot na at dahil na rin sa inip at antok ay ipinikit ko ang aking mga mata to take nap.

----

"Caleb, Caleb"

I can sense someone was calling my name, my eyes flashed open naalimpungatan ako sa pagtawag niya sa aking pangalan. My eyes went blur before finally recognizing Joey. "Ikaw pala" saad ko at dali daling bumangon.

"Na disturbo ko ba tulog mo?" he uttered while examining me.

"Ah hindi sa katunayan mabuti nga, I must go home nandito ka na pala"

He took off his coat at tumalikod sa akin bago siya nagsalita "No you stay, may baha na, some cars are still suspended due to heavy rainfall" he then placed his coat on the table.

Mukhang ngayon pa siya dumating halata sa basa na niyang coat, "Ganun ba!"

"Oo pasensya na kong ginising kita, have you eaten yet? I bet wala pa kaya kita ginising"

"Okay lang ako Mr. Iskolar, I can manage besides I can cook if I would love to eat katulong mo naman ako you don't have to treat me like I belong" mahaba kong litanya as I give him a smile.

Hindi siya nagsalita but he stares at me deeply, I don't know why but I feel like he's a lodestone hirap akong alisin ang tingin ko sa kanya.

Tumingin muna siya sa taas at muli akong tiningnan he examines me as he let out a sigh before finally speaking "Just shut the hell, I already called manang for our dinner it will be here after 10 minutes. Maliligo muna ako and when I say stay, you stay" at diritso na siyang naglakad. He uttered those words slowly but he speaks with intensity, nakakagulat din ang isang to.

---

"Nandito na ang pagkain"

Binaling ko ang tingin sa kitchen area mula sa pagkakaupo ko sa couch. Isang matanda ang nakatayo doon, she gives me a smile as she squinted her sight on my direction. She continued to prepare, naglalagay siya ng mga pinggan sa round table. Tumayo ako at lumapit sa kanya. "May maitutulong po ba ko?" and I smiled in return.