Okul bugün tekrardan başlıyordu. En sevmediğim yere gitmek zorunda olmak çok kötü. Artık 11. Sınıfım. Lise hayatımın sonlarına doğru yaklaşıyorum. Sadece 1 sene ve sonra mutluluk. Dersler artık çok ağırdı. Çok fazla başka şeylerle ilgilenmemem lazım ve derslere odaklanmam lazım.
Aslında ben bazen ders çalışmak istiyorum ama anında unuttuğumu fark ediyorum. Gerçekten sınava çalışarak girip yüksek bir puan ve emeğimle üniversiteye girmek istiyordum ama malesef öyle olmayacak. Sınava girsem bile hiçbir devlet üniversitesine gidemeyeceğim.
Maya gibiler ise bu şansı tepiyorlar. Ben özel üniversiteleri çok sevmiyorum. Gördüğüm ve gezdiğim kadarıyla hepsinde kokoş insanlar var. Ayrıca çok fazla sosyal aktiviteler var. Ben bunları da sevmem.
Okula gittik. Yine aynıydı. Hiçbir şey farklı değildi. Uzay yine Maya'nın saçıyla uğraşıyordu.
- Uzay bırak artık saçımı. Saçlarım senden çok çekti ya. Ben sana senden nefret ettiğimi söylemiş miydin?
- Peki ben benden nefret etmediğini bildiğimi söylemiş miydin?
- Bir türlü inandıramıyorum . Hadi sınıfa gidelim. Ders başlamak üzere.
Sınıfa gidecekken Evan'ı gördüm.
- Çocuklar siz gidin ben de geleceğim.
Onun yanına gittim. Konuşmak istediğim şeyler vardı.
- Evan? Nasılsın?
- İyi sen. Güzel gözüküyorsun.
- Sağol ben de iyiyim. Ben şey sana bir şey söylemek istiyorum. Kısa bir şey zaten.
- Tamam.
- Ben artık gerçekten seni unuttum ve küs kalmak istemiyorum. Böyle iki tane yabancı gibi geziyoruz. Tabi eskisi gibi olmasa da yine arkadaş olalım istiyorum. En azından birbirimizi gördüğümüz zaman kaçmayalım.
- Demek unuttun.
- Ne?
- Beni diyorum unutmuşsun ya. Bak Melodi ben hala seni unutamadım ve arkadaş olmak istemiyorum. Çünkü ne zaman seni görsem üzülüyorum. Bir yanlış anlaşılma yüzünden beni terk etmen beni çok üzdü.
- Evan...
- Kusura bakma yani ben seni hala arkadaş olarak görecek durumda değilim. Seni hala sevmem buna engel oluyor.
- Emin misin?
Evan'ın hala beni sevdiğini öğrenmek beni mutlu etti. Ona söylediğim yalan beni rezil etmedi sonuçta. Onu unutamadığımı söylemedim ama söylersem de sorun çıkmayacak gibi. Uzay bana istediğimi yapmam gerektiğini söylemişti.
- Evan bunu duyduğum için çok mutluyum çünkü ben-...
Maya:
- Melodi hoca geliyor hadi artık gel. İlk günden yok yazılma.
Ben sözümü tamamlayamadan gitmek zorunda kaldım. Derse girdim.
....
Evan derse girecekken Melih ve Elenora'yı görür.
Melih:
- Elenora gerçekten üzgünüm. Annem öyle söyleyince gitmek zorunda kaldım.
- Melih tamam yeter. Zaten ayrılalım ben gerçekten sorun olmak istemiyorum. Ben belki birbirimizi severiz diye düşünmüştüm ama olmaz. Benimle ancak benim gibi biri sevgili olabilir. Sen öyle değilsin. Sen çok iyi birisin. Benden daha iyisini hak ediyorsun görüşürüz.
YOU ARE READING
AMNESİA
Teen Fiction" Ailemi ve arkadaşlarımı seviyorum ama okulumu ASLA! " Bu sene yine eskisi gibi olacak. Sıkıcı ve-... sadece sıkıcı... Bu hikâye benim, arkadaşlarımın ve ailemin hikayesi. Bu sıkıcı hayatıma lisenin etkisi nasıl olacak? Ben de merak ediyorum açıkça...
