Efe, Maya'yı seviyordu. Bu nasıl olur? Bunu gördüğümde çok üzüldüm. Çünkü ona olan sevgimi hissedebiliyordum. Yine de o partiye gitmek istiyordum. Çünkü beni o davet etti.
- Anne?
- Efendim tatlım?
- Ben okuldaki partiye gitmek istiyorum. Efe beni oraya davet etmiş.
- Eh peki madem.
- Anne aslında senden bir şey isteyebilir miyim?
.....
Parto bu akşamdı. Maya yine her zamanki gibi bizim evde hazırlanıyordu. Ona söylemek istiyordum. Efe seni seviyor diye.
- Maya, Efe hakkında ne düşünüyorsun?
- Melodi sen iyi misin?
- Niye ne oldu?
- Bu soruyu yüzüncü soruşun. Ama yine söyleyeyim. Sadece şeker aptalın teki.
- Yani onu şeker buluyorsun?
- Sen neyin peşindesin dökük bakalım?
- Ben şey öğrendim-...
Uzay geldi.
- N'aber kızlar? Oo Melodi bu ne güzellik. Resmen cinayete teşebbüs bu. Maya sen de güzel olmuşsun.
- Teşekkür ederim Uzay. Sen de yakışıklı olmuşsun.
- Gidelim mi?
- Tabii.
Uzay'ın bir koluna ben bir koluna da Maya girdi. Beraber evden çıktık.
...
Parti alanına geldik. Direk Efe gözüme çarptı. Yanına gittik. Maya'dan gözünü alamıyordu. Gerçekten belli ediyordu. Ben ondan vazgeçmeye kararlıydım.
Ben onlara bakarken kolumdan biri beni tutup başka masaya geçirdi. Akşamdı ve ışıklar kapalıydı. Parti ışıkları vardı. Kim olduğunu ilk kestiremedim.
- Ne yapıyorsun acaba?
- Alışman lazım Sarah.
- Evan?
- Beni nasıl bu kadar hatırlıyorsun?
- Bilmiyorum. Aynı hastalıklı olanlar birbirini çekiyor demek ki. Senin lakabın hatırladığım çocuk olsun.
- Çok düşündün mü bu lakabı bulmak için?
- Of Evan. Neyse yakışıklı olmuşsun.
- Sen de çok güzel olmuşsun.
- Teşekkür ederim.
Gerçekten Evan ile olan anılarımın hepsi aklımdaydı. Hiçbirini unutmuyordum. Bunun sebebini bilmiyorum ama çok güzel. En azından unutmayacağım birisi var. Yani şimdilik.
Masama geri döndüm. Maya benim gibi mutlu değildi. O benden daha çok nefret ederdi böyle etkinliklerden. Pek sosyal biri de değildir aslında. Ben sevmiştim burayı. Efe bana yabancı gibi geliyordu. Çünkü onunla ilgili sadece sevdiğimi hatırlıyorum. Maya ile Uzay olmasa onunla konuşmaya bile utanırım. O kadar yabancı geliyordu.
- Melodi?
- Efendim Maya?
- Ben bugün çok güzel oldum değil mi?
- Evet. Gerçekten çok güzel oldun.
- Ama bunu görmesini istediğim kişi şu anda burada değil. Yani hayatımda bir daha böyle bir elbise giyeceğimi sanmıyorum.
YOU ARE READING
AMNESİA
Teen Fiction" Ailemi ve arkadaşlarımı seviyorum ama okulumu ASLA! " Bu sene yine eskisi gibi olacak. Sıkıcı ve-... sadece sıkıcı... Bu hikâye benim, arkadaşlarımın ve ailemin hikayesi. Bu sıkıcı hayatıma lisenin etkisi nasıl olacak? Ben de merak ediyorum açıkça...
