AMNESİA

12. BÖLÜM - Çözüm

Şoku anlattıktan sonra ateşi ayağımla söndürdüm. Günlüğe çubukla baktım. Tüm sayfaları yanmıştı. Sinirden şu an onu öldürebilirdim. Başımı kaldırıp ona baktım. Gülüyordu. Onu saçlarından tutup yere yatırdım. Tokat attım. Tüm sinirim geçene kadar tokat atıyordum . O beni indirmeye çalışıyordu ama taş kesilmiştim. Çığlık atmaya başladı. Tüm herkes buraya toplandı. Birileri geldiğini ancak Maya beni kaldırdığı zaman anladım.

- Seni gebertirim Elenora. Bak yaparım bunu bana sakın ama sakın görünme. Gebertirim. Maya şu an yanıma gelmeni istemiyorum. Sinirliyim çünkü.

Hızlıca oradan uzaklaştım. Konferans salonuna gittim. Orada kimse yoktu. Ağlamaya başladım. Tüm 9 yılım orada kaldı. Artık hiçbirini hatırlamayacağım. Ben oraya sadece 5 yılımı değil öncesini de yazıp kaydetmiştim. Hah çok garip bir durum yarın uyandığımda 2 gün sonra tüm olanları unutacağım. Belki Elenora'nın yaptığı şeyi bile unutacağım. Delireceğim cidden. Ben şimdi birileri eskiden konuşsa ne yapacağım. Mesela Maya ile nasıl tanıştık? Ya da Uzay ile tanışmamız. Mesela ben dün dinlememiş olsaydım Efe ile nasıl tanıştığımızı bile unutmuştum. Eskileri hiç hatırlamıyorum bile ama eğer hatırlamam gerekseydi dinlerdim ya da okurdum en azından. Lanet olsun.

- LANET OLSUN!..

İçeri Efe girdi. Arkasında Maya falan yoktu. Tek başına gelmişti. Beni teselli etmeye gelmiş gibi değildi. Sinirliydi.

- Melodi?

- Efendim?

- Az önce ne oldu? Neden kavga ettiniz? Daha doğrusu neden dövdün o kadar Elenora'yı?

- Günlüğümü yaktı ve kalemimi kırdı.

- Sen ciddi misin?

- Onların benim için önemini bilemezsin Efe. Elenora gibi birini korumaya geldiysen hiç gelmeseydin daha iyiydi.

- Sırf bu yüzden kızı öldürecek derecede dövmüşsün Melodi. Manevi değeri büyük bile olsa bu kadar dövüşecek kadar büyütmeye gerek yoktu. O suçlu ama sen şiddete başvurmuşsun. Sana gerçekten hiç yakıştıramadım Melodi.

- Defol git Efe.

- Ne?

- DEFOL GİT EFE! Bak zaten sinirliyim seni çekemem şimdi.

- Zaten burada durmama gerek kalmadı.

Efe gitti. Bana hak vermemesi normal ama yine de sözleri beni daha da sinirlendiriyordu. Umarım başka kimse gelmez.

Ağlamaya başladım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Hayatımın en kötü günü buydu. Çok korkunç bir şeydi bu. Duvara yaslanıp yere oturdum. Ellerim titriyordu.

.....

Bir süre sonra sinirim de üzüntüm de biraz hafiflemişti. Ayağa kalkıp salondan çıktım. Bir sürü dersi kaçırmıştım. Müdür odasına doğru yürüdüm. Tam odanın olduğu koridora girecektim ki Elenora'yı Efe ile konuşurken gördüm.

- Benim canım çok acıyor gerçekten. Hayır anlamıyorum bir günlük için bu yapılır mı? Günlük dediğin tekrar alınır ama ya benim yerime bir şey olsaydı?

- Haklısın Elenora ama senin yaptığın da çok yanlış bir şey. Eminim o günlük manevi bir eşyadır Melodi için. Ilk önce senim ondan bu yüzden özür dilemen gerek. Tabi sen diledikten sonra o da senden özür diler. Bunu yapman lazım.