AMNESİA

11. BÖLÜM- Tüm Anılar

- Söyle bana Evan. Neden?

- Ben senin günlüğünü okuduğumda bir şey farkettim. Bazı şeyleri tekrar yazıyordun. Ayrıc günlüğün içindeki kalem de bir ses kayıt cihazıydı. Bu da senin hastalığını anlamamı sağladı. Amnesia hastalığının olduğunu biliyorum. Aslında sana söyleyecektim ama arkadaşlarının bilmediğini farkettim. Benim de öğrendiğimi bilmek istemezsin diye söylemedim.

- Sen-.. hah tamam peki ama neden ağladın? Bu senin ağlamadı gerektirecek bir şey değildi. Ayrıca pislik olduğun gerçeğini de anladım.

Bana bir defter uzattı. İlk başta ne
olduğunu anlamamıştım. Sonra bir günlük olduğunu anladım. İçinde de benim kalemimin aynısı vardı.

- Sen? Sen de mi?

Gözlerim dolmuştu. Duygulanmıştım.

- Bu yüzden ağladım. Çünkü aynı şeyi ben de defalarca yaşadım ama beni kimse kaldırmadı. Seni aramamın sebebi de buydu.

- Ben özür dilerim Evan. Sen ismimi de bu yüzden mi...?

- Evet. Unutacağım için gerek duymadım. Üzülmek istemiyorum.

- Malesef üzüleceksin Evan.

Gözümden yaşlar akmaya başladı.

- Çünkü ismim Melodi Sarah.

- Hah iyi atmışım o zaman.

- Evet.

O da duygulanmıştı.

- Sen nasıl baş ediyorsun? Çok zor benim için.

- Ben artık alıştım. Senin ne zamandır var?

- 5 yıldır.

- Benim de. Neyse duygusal bir insan değilimdir aslında.

- Evan lütfen-..

- Söylemek bana düşmez zaten.

- Teşekkür ederim ama insanların günlüklerini okumayı bırakmalısın.

- Haklısın. Görüşürüz.

- Görüşürüz.

- Bu arada bandana yakışmıştı.

Bunu söyleyip gitti. Benim gibi birini bulmak çok istiyordum açıkçası. 5 yıldır ailem dışında kimseye anlatamamak benim için çok zordu açıkçası.

......

Okul çıkışı Efe de bizimle geldi. Dördümüz beraber ödev yapacaktık. Bizim evde olacaktı bu. Hep beraber eve gittik.

Annem bizim karşıladı. Efe'yi tanımıyordu daha tam olarak.

- Merhaba canım. Sen galiba kızımın hoşlan-...

Anneme işaret verdim. O da söylemedi. Ödevleri yapmaya başladık. Uzay yine espri yapmaya başladı. Efe ise hiçbir şey demiyordu.

- Efe sen iyi misin?

- Size söylersen sorun çıkmaz herhalde.

- Tabii ki.

- Annem yani üvey annem Elenora'yı yurt dışına gönderecek.

- Ne güzel işte. Yurt dışı güzel değil mi?

- O istemiyor. En azından burada ben varım ama orada tek başına olacak. Ona üzülüyorum.

Maya:

- Elenora sence düşünülecek biri mi? Çünkü bence değil.

- Maya o her ne olursa olsun benim kardeşim. Siz anlayamazsınız. O evet kötü biri gibi duruyor ama aslında çok iyi biri. İnanın bana sizin gibi bir insan. Sadece diğerlerini kendinden uzaklaştırmak için yapıyor.