anonymous ♧ kim namjoon au

anonymous ; chapter fourteen - call

Isa nanamang araw ng pag aaral, at naglalakad ako papunta sa cafe. Dala dala ko na yung mga libro na kagabi ko pa pinagpupuyatan na pag aralan, so I just went to the cafe para dun nalang magbasa.

Pagbukas na pagbukas ko ng doors ay pinagtitinginan ako, kaya nagtuloy tuloy nalang ako sa usual seat ko. Hindi ko alam kung bakit, kaya naman ay hinayaan ko nalang. Baka naman kasi may ginawa nanaman si Michael, and I am so sick and tired of his games.

Umorder na ako, at umupo sa upuan ko matapos na makuha yung coffee ko. I opened my book at nagumpisa na sa pagbabasa, pero may bumabagabag sa akin. Walang messages galing kay Joon. Malamang, hindi iniignore ko na siya. Pero bakit ko ba iniisip ngayon yan?

Ipinagpatuloy ko na ang pagbabasa at hindi na nag isip ng kung ano ano pa. I need this.

"Treat everyone with respect. Yeah, that's good," I muttered, at inilipat ang page nang matapos na ako sa pagbabasa sa part na yun.

Give and take time to understand what your client wants and needs.

Hmm, I consider that at ginagawa ko naman yan when we are having a training sa ilang classes.

Dress the part. Maintain your sanity. Lose your ego. Never give less than 100%. Develop business. Hone your writing skills. Immerse yourself in your work. Get involved.

I sighed. I know these things already. Pero kailangan kong imaster.

Nilipat ko nanaman yung page at napunta na ako sa ibang chapter. Handling emotions. Yes. I do need this. Tama.

Have breathing exercises learnt and do it whenever feeling a sudden surge of overwhelming emotions.

I flipped the page when I was done reading the explanation. Kailangan ko talaga tong lesson na to.

"Hay, Ayen. Ayan ka nanaman at nagaaral ng masyadong mabuti. Seriously, either ikaw na ang top nyan or almost there. Pabibo kasi yang si Michael Chang at hindi inaapply ang katalinuhan pati sa pang araw araw na buhay," sabi ni Sidney, na siyang tumabi sa akin. Sumunod naman na nagsiupuan na sina Mariel and Jane, kaya ay nginitian ko sila at nagpatuloy na sa pagbabasa.

"Don't worry. Malapit na tayong maggraduate. Malapit lapit na. Hindi mo na kailangan na mas magaral pa," sabi ni Jane, and I sighed at tinignan siya.

"No, kahit na makagraduate tayo ay dapat na mas maging palabasa tayo at mas magkaroon ng pagkagusto sa learning new things. Mas kailangan natin ang knowledge and professionalism pag nakagraduate na tayo because being a lawyer is not easy. It is most certainly one of the most difficult jobs out there." Sabi ko, and they all looked at each other.

"Sometimes, pakiramdam ko, hindi ka na nagaaral. It feels like you already learned what you should at mga estudyante mo kami. Just saying," sabi naman ni Mariel kaya I smiled at her and umiling.

"Ang hirap talagang makipag usap sayo na hindi ka nagdidisagree. Laging may rebuttal e," sabi ni Sidney, and I chuckled. She then ruffled my hair kaya naman ay inayos ko yun and nilipat na yung page ng binabasa ko.

"I was thinking... kasi kanina, may mga juniors na nag iinvite sa amin na magpunta dito sa isang party. Sa may club. So, wanna come?" Sabi ni Jane, and I furrowed my brows.

"I need to study," sabi ko, and they groaned.

"It's Friday, for goodness' sake. Give yourself a damn break," sabi ni Mariel, and I sighed.

"But-" sabi ko, kaso nga lang ay nagraise silang lahat ng eyebrows.

Anong mapapala ko dyan? I need to study. Baka mamaya maging third nalang ako. Hindi ko na magugustuhan yun. Nagsstruggle na nga ako sa pagiging second lang sa isang taong tulad ni Michael Chang, tapos ngayon, magiging third pa? No thanks.