In The Arms Of Possessive Lucas Pimenova

Chapter 45

"Sean..." I bit my lip to control my tears. "Please? Tell me." Naiinis na binitawan ko ang hawak kong bag at umiwas ng tingin. "Kung niloloko mo akong alam mo kung na saan si Papa, just tell me. I'll give you the money for the theory you made. Nakatulong naman ang mga iyon. J-Just... don't lie to me." I said in a soft voice. "Alam mo ba talaga kung na saan si Papa?" And I wiped my tears.

Tumango ito bago bumuntong hininga.

"For many years I saw you suffered from your Father's disappearance." Napatingin ako dito. Nakatuon lang sa harap ang atensyon nito. "You lived a life that is only a concept for others until the incident. At the age of nine I saw how hard you try to be brave. I saw your sadness and pain but you stand still. You're personally fierce pero naging pala ngiti ka bigla. Ikaw ang tumayong pundasyon na pwedeng kapitan ng Mama mo. Your Mother became weak after how many words is said about your Father." Napayuko ako nang maalala iyon. "I knew your strong the moment you smiled while you're crying and struggelling." His face soften.

Naalala ko naman ang hapon na umamin ako tungkol sa nararamdaman ko nung mga bata pa kami. That afternoon I was so tired and exhausted. Galing ako sa pag hahakot ng mga paninda sa palengke noon at naasar pa ako na broken family which isn't true. Kompleto kami. Sadyang may nawawala lang and I think... That's painful.

Nag uunahan namang tumulo ang luha ko nang maalala ang mga nakalipas na pag subok. I sniff and hug myself.

"Hindi ko alam kung paano biglaang nawala ang lahat ng kayamanang naipundar ng Papa mo sa isang iglap lang. You own a house, a car, a company and such." Naguguluhang napahawak ito sa sariling kamay. "Kapag uwian nakikita kita sa palengke. Nag lalako ka ng kung ano-ano at minsan ay nagbubuhat ng mabibigat na bagay kapalit ng maliit na halaga." He wiped my tears. Nagulat naman ako sa ginawa nito dahilan para tignan ko ito. "Galit na galit ako sa Mama mo no'n hanggang sa malaman ko kung ano ang pinagdadaanan niya. She suffered from a severe depression. For eight years up until now, ikaw ang bumuhay sa pamilya niyo and your Mother take care of Mae and you. I envy your braveness and courage."

Napakunot ang noo ko at napailing. I can't. Hindi ko kayang alalahanin ang lahat ng pinagdaanan namin. Hindi lang naman ako ang dahilan. It's Him. Him. God help me. God help us.

"One time nag kwento ka sa akin. Tungkol doon sa seaman na amo mo nung naging taga linis ka nila. Gusto kong pumatay kapag naaalala ko kung paano ka umiyak nung sabihin mo na pinagtangkaan ka niyang gahasain."

"Sean.."

"Mauree, tang ina. Doon ko napagtanto kung gaano ka kahalaga sa akin. Kung gaano kita kamahal hindi bilang kaibigan kundi bilang isang babae. I want to protect you pero hindi ko magawa. Hanggang sa humingi ka sa akin ng pabor." Sa gitna ng inis ay ngumiti ito. "You asked me to investigate your Father's disappearance. Tang ina alam mo na pala yung pinagkaka-abalahan ko tapos todo tago pa ako sayo." Bahagya itong tumawa.

"Of course. I should know. Kaibigan mo ako." Sagot ko dito sa gitna ng mga luha. Napatingala naman ako at sinubukang tumigil sa pag luha.

"Hindi ako nag sinungaling sayo at hinding-hindi ako mag sisinungaling. Kung ano man ang nabasa mo ay totoo iyon." Tumayo ito at tumalikod

Sa gulat ay tumayo din ako at hinawakan ang braso nito. Hindi ko na hahayaang mawala na naman siya sa paningin ko ng hindi nalalaman ang tungkol kay Papa. Never.

"Sabihin mo na sa akin kung na saan si Papa."

"I don't want to spoil your happiness. You've been too broken for the past years and I won't let myself to be the reason of your breaking again." I caressed his arms. Sean is rude but soft. Masyado ba akong maswerte para magustuhan ng isang katulad niya? Napatingin ito sa akin at bahagyang lumapit. "I want to be one of the reason kung bakit ka sumasaya ngayon. Kahit hindi na ang ang pinakadahilan as long as I am there, I'm fine with it." He let out a deep sigh. "Sana maintindihan mo."

"Anong ibig mong sabihin?"

"I love you."

Napakurap naman ako at tumingala dito. Nanglambot ang tuhod ko dahilan para mapakapit ako ng mahigpit sa braso nito. I moved when his hands were found on my waist. All my life I never imagine Sean to confess. He's too close to confess about what he feels.

"Let me." Aniya at naguguluhan man sa kung saan ay unti-unti itong lumapit hanggang sa maramdaman ko ang labi nito sa labi ko. Nanlalaki ang matang napakurap ako hanggang sa mag simula itong gumalaw. Bahagya ko itong itinulak pero nanatili lang kami sa ganoong posisyon.

Hindi ko alam kung bakit ako tumugon at pumikit pero may kakaiba akong naramdaman sa mga oras na iyon. Pakiramdam ko ay parang huli na ito. Na para bang huling pag kikita at pag uusap na namin ito.

Our kiss lasted for a minutes hanggang sa yakapin ako nito ng mahigpit.

"Bye-Bye, Ree."

"S-Saan ka pupunta?" I blinked. Masama ang kutob ko dito. Lumapit naman ako at yumakap sa bewang niya. I rested my head on his chest while waiting for his answer but I recieve none other that a good bye.

"Good bye, Mauree Grey."