In The Arms Of Possessive Lucas Pimenova

Chapter 30

Chapter 30: Sore

I woke up in a light mood until I stood up to drink water. Agad din akong napaupo at napasapo sa bibig ko ng makaramdam ng sobrang kirot at hapdi sa ibaba ko doon ko din naramdaman ang pagod at kulang sa pahinga. Agad na tumingin naman ako sa bintana at nakitang magliliwanag na.

I immediately get my things up kahit na ang sakit sakit pa rin. I wrapped myself with a blanket. Napatingin naman ako sa kama at wala akong ibang katabi kundi ang unan. Agad na kinuha ko ang damit ko at akmang mag bibihis ng may isang kamay ang pumigil sa akin.

His hands snaked and grabbed my hands. Napatingin naman ako kay Sir Lucas ng makitang topless ito at seryoso ang mukha. Doon ko napagtanto na ginawa nga namin iyon.

We did it. We did it for real!

Hindi ko naman alam kung magpapalamon ba ako sa lupa o magiging bula para mabilis mawala dahil sa hiya. He see my whole body and everything!

"Where are you going, Grey?" He said, husky. Mukhang kakagising lang nito.

"I-I'm going home?"

"Okay." He smiled at binitawan ako.

Hindi ko naman alam kung bakit gano'n ang reaksyon nito pero agad ding kinuha ko ang pagkakataon. I grabbed my things at sa sala nakapag desisyong mag bihis na lang. Pero nakakatatlong hakbang palang ako ay napahawak na ako sa may hita ko.

It freaking hurts for real! For. Freaking. Real!

Muntik na akong napaupo sa sahig buti na lang ay kamay na sumalo sa akin at niyakap ako sa bewang.

"Akala ko ba uuwi ka?" Pang-aasar pa nito. "What's wrong, Grey?" He said, teasfully.

"W-Wala, uuwi ako." Ani ko at pumiglas sa yakap niya at sinubukang mag lakad ulit pero muli akong nakaramdam ng sakit.

Is this normal? Pero ang sabi naman ni Wendy hindi naman daw aabot sa point na hindi ka makakalakad, so why?!

"L-Lucas?" Ani ko at napaupo sa higaan.

"Hmm yes?"

"It h-hurts..." Napanguso naman ako at naiiyak na napatakip ng mukha.

I felf his arms snaked to hug me. "Of course you're still sore, you need rest." He said, softly. Naramdaman ko namang hinalikan nito ang sentido ko kaya hindi ako makareak ka agad. "Maaga pa, rest yourself, I'm sorry for tiring you." He lay me to bed bago tumabi at humalik sa labi ko. "Don't dare to leave."

Natahimik naman ako dahil do'n. I can't imagine what is happening right now. He's sweet yet serious and cold? How the heck can he do that? Is that even a talent? 'coz if it is, he's freaking talented!

Ilang sandali lang ng makatulog ako ng mahimbing. Nagising naman ako ng nakayakap at nakaharap dito. Agad na pinagmasdan ko ang mukha niya. Pointed nose, long and thick lashes and brow, reddish and perfect-shaped lips, well-defined jaw, and clear skin na mas makinis pa halos sa akin.

Did I just do THAT THING with this god-like creature? I am so lucky.

I traced my finger to his brows down to his nose. Gumalaw naman ito dahilan para magpanggap akong tulog. Naramdaman ko ding nagising ito kaya lalo akong nagtulog-tulugan.

His hands snaked through my waist bago ako niyakap ng mahimbing. Isiniksik ko lang ang ulo ko sa leeg nito para kunwari ay nadistorbo ako and I think it worked.

Bahagya naman akong napagalaw ng maramdaman ko ang labi nitong gumagalaw sa labi ko. I am tempted to kiss him back pero naalala kong nagtutulugtugan pala ako.

He stops. "Hey, lady, drop the freaking act and kiss me back." Aniya at pinitik ang ilong ko.

Napadilat naman ako dahil do'n at masamang tumingin dito, he just give me a smirk. He then claimed my lips at sa pagkakataong iyon ay tumugon na ako.

"You, silly." He ended the kiss.

Nahihiyang napaiwas naman ako ng tingin dito.

"You're a good moaner." He whispered and palmed my waist.

"Lucas?!" Napalingon ako dahil do'n.

"And also a good girl." Sabi pa nito bago ginulo ang buhok ko at humalik sa labi ko. "Let just rest for now. We wont go to work specially you, you're still sore."

"Pero kailangan kong umuwi. Pwede naman siguro?"

"No."

"Paano ako maliligo? I don't have undergarments and clothes and bath essencials."

"Use mine."

"P-Pero wala akong—"

"Use my clothes."

Napatango naman ako dahil do'n. Maya-maya pa ay bumaba na ito para mag luto ng kakainin kaya nagtungo ako sa cr. It still hurts but much tolerable than earlier.

Nang nasa loob na ako ay inilibot ko ang paningin ko. Even his comfort room looks expensive and elegant. Naligo naman ako ng mabilisan at ginamit ang extra toothbrush nito. I wrapped myself with a towel bago nagtungo sa walk-in-closeth niya.

Madami itong coat, slacks, longsleeves and shirts in different colors. May mga pang casual din ito, maganda din ang taste niya sa pag porma.

Sinuot ko naman ang longsleeve polo nito dahil makapal iyon at pakiramdam ko hindi halatang wala akong suot na pangloob. The polo is big for my body dahilan para matakpan nito ang halos kalahati ng hita ko. Lampas din ang haba ng sleeve nito sa braso ko.

Matapos mag bihis ay agad na bumaba ako at nakita itong nasa kusina at nag luluto. Topless at naka-apron lang ito. Napaiwas naman at itinuon ang tingin sa pagkain.

"You're here, let's eat." Aniya at inilipag na ang niluto sa pinggan.

Napa-upo naman ako sa upuan at nag sandok ng kanin para sa aming dalawa. Napatingin naman ako dito ng mag simula kaming kumain.

I just give my whole to him.

Hindi ko man alam kung tama o mali ang desisyon kong iyon at pinagdadasal ko na sana hindi ako masaktan sa kanya. I was falling deeper and deeper sa kada araw na nakikita at nakakasama ko siya. Hindi ko man naipapakita pero masaya—scratch that—sobrang saya ko kapag nand'yan siya at kasama ko.

"What?" Nag taas naman ito ng tingin at bahagyang tumigil sa pag kain. "May masakit ba sayo? Tell me." He said as he check my neck for the temperature.

Napahawak naman ako sa kamay niya at ibinaba iyon. Nakangiting inilingan ko naman ito bago uminom ng tubig at kumain.

"Am I bad, Grey?" Wala sa hulog na tanong nito.

I immediately dropped my spoon on my plate. Bahagya naman akong napamagulat doon at napatingin dito. Why is he asking that question?

"B-Bakit—I-I mean, bakit mo natanong?"

"Every decision I make mapabuti man o masama, may mga tao paring may nasasabi." He said as he eat. "And I am used to it..." He nod as he look at me. "...but, Am I a bad person?" Tanong muli nito.

I tried looking deep in his eyes to see emotions pero wala. All I see is a dark and empty space, I mean, empty eyes.

My heart suddenly hurts.

"N-Noong una, I-I think you are pero as I became closer to you, hindi naman." I said, stuttering.

He nod at me bago bahagyang tumawa at muling nag seryoso. He's done eating kaya napasandal ito sa upuan habang umiinom ng tubig. Ibinaba niya ang baso at tumingin sa mata ko.

Napaiwas naman ako dahil do'n.

"Grey, don't leave me." Napatingin ako dito. "Don't leave my side." Napahinga naman ako ng malalim. "Please?"