Kur Engjelli dhe Djalli Dashurohen

...19

Iu drejtua dhomes se saj me hapa te shpeshta, ndoshta ai tashme ishte duke e ndjekur, hapi deren dhe u qetesua vetem kur e mbylli me celes. U afrua tek celesi i dritave per ta ndezur , por ... nje dore e ndaloi. Nje dore qe e kapi fort pas belit duke e ngjitur prane trupit te tij. Nuk iu desh shume te kuptonte se kush ishte. Ate arome aq dehese per te , nuk e kishte askush pervec tij. 

"Aleks..." peshperiti me zemren qe perplasej fort ne kraharor. Ai beri nje nenqeshje te vogel dhe tha " Kesaj shtepie , une i di cdo dere dhe dritare, jo ne kot te kam dhene pikerisht kete dhome ty pancake!"

"Ti..." nisi ajo te flas , por qe u nderpre nga sulmi qe iu be buzeve te saj. Pa u shkeputur prej saj e shtriu ne shrat . Ajo nuk reagoi , zemra po i shperthente, nderkohe qe ai perpinte buzet e saj. 

Kishte vendosur qe sonte ta bente Xhoalinen qe t'i pranonte ndjenjat e saj , ne te kundert do ta kinte te qete pergjithmone. U zhgenjye kur pa qe jo nuk reagoi , kur puthja ishte vetem prej tij dhe jo prej saj, ajo puthje do te vendoste gjithcka. 

Nderkohe Xhoalina po bente lufte me veten qe te mos dorezohej, donte me zemer qe ta puthte , por kishte frike ... frike se mos lendohej , se mos ajo per Aleksin mund te ishte si kushdo. Ndjeu qe buzet e tij po shkeputeshin ngadale prej te sajave , dhe me shkeputjen e tyre , po ikte edhe ajo ngrohtesia qe ndienin te dy. 

Sapo ai u shkeput 1 cm prej buzeve te saj , ndjeu dy duar ta kapnin fort prej jakave te kemishes duke afruar serish buzet e tyre tek njera -tjetra. 

Nuk i besohej , Xhoalina po e puthte me deshiren e saj, me ne fund ajo kishte lene ndjenjat e saj te fitonin mbi arsyen dhe per kete ai do te bente qe ajo te mos pendohej kurre. Nuk u desh shume qe ai te vinte ne vete, te dy e kishin deshiruar kaq shume kete cast , iu sul serish buzeve te saj dhe instiktivisht njera e dore e saj perfundoi tek floket e tij. 

Pas pak iu sul qafes se saj duke lene shenja te kuqerremta ne vende te ndryshme. 

I coi duart pas tek fustani i saj dhe arriti zinxhirin, ndaloi , por kur pa qe ajo nuk e refuzoi filloi ta zberthente ate dalengadale, te dy ishin gati t'i deshmonin botes dashurine e tyre , me naten , erresiren dhe henen deshmitare, por ... nuk ishte shkruar per ate moment. 

Nje krisme u degjua ne dhomen kur behej festa dhe u pasua me shume te tjera nga pas. Te dy u permenden nga botet ku kishin shkuar dhe Xhoalina u largua prej tij e skuqur ne fytyre. Ai , edhe pse i shqtesuar per ate cfare po ndodhte, buzeqeshi dhe u afrua prane saj "Xhoaline, cfare do qe te ndodhe , ti mos dil nga kjo dhome!" Tha duke rrethuar fytyren e saj me duar , ajo pohoi me koke, nxorri pistoleten dhe "Aleks... ki kujdes!" Degjoi ate nga pas te shqetesuar. 

I buzeqeshi dhe iku prej aty, te dy e dinin qe do te ndodhte dicka, dicka qe do te ndryshonte jetet e tyre ndoshta pergjithmone. 

Doli nga dhoma dhe iu drejtua sallonit duke vrapuar, pa qe te gjithe te ftuarit kishin ikur dhe po ndodhte nje lufte e ashper me arme , midis njerezve te tij dhe disa te tjereve. Nuk iu desh shume te kuptonte se kush ishte pas kesaj. 

Qelloi dy qe i dolen para dhe iu drejtua daljes "Aleks, kujdes!" Degjoi nje ze pas tij dhe me pas nje te shtene arme. Disa njolla gjaku mbi dysheme dhe nje perplasje.

 "Dilan! Dilan! Pergjigju!" Bertiti sapo pa Dioanin te shembej ne toke. 

"Ndihmojeni, largojeni prej ketu!" Iu drejtua njerezve te tij. "Duro shoku , duro!"

"Aleks! Ata i kane vene shtepise flaken ne disa vende , duhet te largohemi menjehere!" Tha Rik. Pak metra me tutje pa Anastasian qe po fshihej, shkoi drejt saj dhe e kapi prej krahu 

"Ti moj ndyresire!" Dhe i gjuajti fort " Eshte i gjithi faji yt , ti i lajmerove keta apo jo?!" Uleriti.

Ajo nenqeshi ironikisht "Nese ty nuk do te te kem une , askush nuk do te te kete!"

"Xhoalina!" Tha i shqetesuar.

"Boshatisni shtepine!" U bertiti njerezve te tij. Terhoqi Anastasian dhe u drejtua per tek dhoma e Xhoalines "Nese asaj i ndodh gje, je e vdekur!" Pa qe rruga per tek dhoma e saj ishte mbushur me flake , nuk donte te mendonte qe asaj i kishte ndodhur gje. 

Pa qe nga tymi i tyre po dilnin dy njerez , ishte Xhoalina dhe nje prej njerezve te Irishovit! "Leshoje menjehere!" Uleriti.

"Nuk do ta bej!" Iu kthye ai me pistolen ne koken e saj.

"Nese guxon t'i prekesh qofte se edhe nje fije floku , je i vdekur!" E kercenoi serish. I dhimbte zemra kur shihte friken ne syte e Xhoalines, trembej kur mendonte qe mund te humbiste edhe te. "Ju doni kete!" Iu drejtua Anastasias, "leshoje ata dhe une do t'jua dorezoj Anastasian!"

Ai beri sikur u mendua dhe "Jo! Do t'i them shefit qe arritem teper vone per vajzen e tij, nuk dua ta le kete bukuroshe te me ike!" Dhe kapi nje tufe me floke te Xhoalines. "Largohu prej saj!" Uleriti Aleksi i terbuar. 

Ate moment Xhoalina shkeli kemben kemben e tij dhe u lirua, gjithcka ndodhi aq shpejt pa u kuptuar, Aleksi leshoi Anastasian duke vrapuar drejt Xhoalines, nderkohe qe nje tra i shtepise ra mbi Anastasian duke e lene te vdekur ne vend. Sapo kapi Xhoalinen , e perqafoi fort dhe e terhoqi drejt daljes. "Jo kaq shpejt!" U degjua nje ze pas tyre.

"Tashme Anastasia vdiq me te vertete, epo nuk kam ndermend te kthehem pa gje!" Foli duke drejtuar armen drejt tyre.

"Jam i sigurt qe shefi do te gezohet kur t'i them qe vrava njeriun qe Aleks Romanov do me shume ne kete bote!"

"Ti e di qe une do te te vras pastaj!" Tha Aleksi

"Kete ta shohim!" Shtoi ai dhe ne ate moment dy krisma armesh ushtuan neper shtepi , nje drejtuar Xhoalines dhe nje atij njeriu, qe u shemb menjehere ne toke. Xhoalina hapi syte dhe pa Aleksin te qendronte para saj. 

"Aleks..." thirri e frikesuar. Ai nuk foli , por i buzeqeshi dhe filloi te rrezohej.

 "Aleks! Aleks! Hapi syte Aleks!" Bertiste e tmerruar, ai nuk mund te ikte dhe ta linte vetem, nuk mund t'ia bente kete asaj. 

"Aleks! Aleks te lutem , behu i forte Aleks!" Ai hapi syte me veshtiresi "Aleks! Aleks ngrihu, peshohu tek une, duhet te dalim prej ketu!" I tha ajo.

"Jo... eshte e kote , ... largohu pancake..."

"Jo! Ose do te ikik te dy , ose edhe une do te rri ketu!" Bertiti ajo.

"Xhoaline ..."

"Ngrihu tani Aleks!" Th ajo duke i vene njeren dore ne supe dhe tjetren e mbeshteti tek qafa e saj. Me veshtiresi ai u ngrit dhe dalengadale iu drejtuan daljes.

"Ku eshte Aleksi, po Xhoalina?" Bertiste Helga neper oborr.

"Te shkoje dikush menjehere mbrenda t'i ndihmoje!" Bertiti serish.

"Aleks! Xhoaline!" Bertiti znj. Xhilli teksa i pa te dilnin nga shtepia, sapo ata dolen shtepia shpertheu e gjitha , duke bere qe Xhoalina te rrezohej ne toke dhe Aleksi siper saj. Buzeqeshi , ia dolen , shpetuan! Mendonte e gezuar.

 "Dikush te lajmeroje ambulancen!" Bertiti znj. Xhilli teksa pa Aleksin pa ndjenja.

Dhe dy pjes kan ngelur :D :P