Kur Engjelli dhe Djalli Dashurohen

...14

Sa me shume kalonin ditet aq me shume forcohej tek dy aji cfsre ndienin per njeri-tjetrin. Kjo gje nuk kishte kalur pa u vene re nga disa, dhe nje prej tyre isht edhe Anastasia, kishte kuptuat qe nuk ishte Xhoalina e paftuar , por ajo vete , asnjehere nuk ishte mesuar te humbiste dhe ky , sipas saj, nuk do te ishte rasti i pare.

Ishte nje dite e ftohte dhjetori, Xhoalina u zgjua nga disa zhurma , me sakte te shtenash me arme. U ngrit e tmerruar, e dinte shume mire qe sot nuk do te ishte askush ne vile pervec saj, pasi ishte e vetmja dite ne jave ku te gjithe punonjesit e kishin pushim. 

Sic ishte me pizhamet e bardha ne arusha , dhurate nga Helga, u ngrit dhe iku drejt te shtenave. Eshte budallallek ,mendoi, por nuk ndiente frike. Te shtenat vinin nga oborri i pasem, shkoi aty dhe pa Aleksin , ai ishte ulur ne gjunje ne bar dhe gjuante me pistolete sa andej kendej, pa asnje arsye. 

Ndoshta nuk duhet ta shqetesoj, mendoi, por nuk duroi kur pa se sa i merzitur ishte. "Aleks... cdo gje ne rregull?" Pyeti duke iu afruar. Ai ngriti menjehere koken dhe u habit kur e pa ate aty " Po cfare do ketu pancake?"

"Une ... epo ja degjova disa zhurma dhe ..."

"Largohu!" Tha ai i qete.

"Por..."

"Xhoaline te thashe largohu!" Bertiti ai. Ajo u step pas "Mendova se mund te te ndihmoja ..."

"Ja qe nuk mundesh !" Ia ktheu ai ashper.

"Nga ta di qe nuk mundem kur ti nuk ma thua se cfare eshte!" I bertiti ajo kesaj radhe.

"Xhoaline thjesht largohu, dua te rri vetem!" I bertiti

"Ne rregull! Vetem ke per te ngelur keshtu sic e ke nisur, i largon te gjithe nga ti! Nejse , e kam une fajin qe u perpoqa te te ndihmoj!" Tha e inatosur dhe u kthye te ike, por u pengua nga nje dore ne kycin e saj. U ulen ne divanin aty prane dhe e vuri re se sa i merzitur dukej ai. "Degjo... po te duash mos me thuaj gje, nuk dua te dukem e bezdisshme!" Tha disi ne medyshje.

"Jo, kam nevoje te flas me dike." Tha ai

"Une nuk kam qene gjithnje keshtu, kam pasur nje jete krejt ndryshe nga kjo qe kam sot..." nisi te fliste ai " Isha nje nga nxenesit me te mire te shkolles dhe kisha deshire te behesha arktitekt, grindesha shpeshe me babane per kete fakt, pasi ai donte qe une te drejtoja perandorine e tij te krimit. Gje qe une nuk e doja, doja nje jete normale dhe isha i vendosur per kete gje!" Ajo kishte mbetur e habitur, ai paska qene ky lloj njeriu?!" 

Mamaja ime eshte shqiptare dhe kjo eshte arsyeja se perse une di kaq shume shqip. Ishim nje familje e e lumtur. Por gjithcka ndryshoi si sot para 5 vitesh, isha duke u kthyer me familjen dhe dado Helgen nga pushimet dimerore. Me kujtohet si tani ai moment. Prinderit e mi te ulur ne sendiljet e para , une me motren ulur pas me dado Helgen."

"Motren ?" Pyeti ajo e habitur

"Po , kisha nje moter binjake , quhej Noa. " tha ai duke buzeqeshur. "Ndaluam makinen ne nje pike karburanti per furnizim dhe une dola per te blere nje shishe uje, pas meje doli edhe dado Helga per te shkuar ne tualet. Kur po kthehesha pak metra larg meje ..." ndaloi dhe u mbush me fryme. "pashe se si te me shkaterrohej jeta. Disa njerez kishin nxjerre nga makina prinderit e mi me Noan dhe u kishin drejtuar pistoleten. Nuk dija c'te beja, ngriva i teri, "Tashme eshte fundi juaj!" 

Degjova zerin e njerit prej tyre t'ua thoshte familjes sime. Pashe rreth e rrotull per ndihme, por te gjithe kishin vrapuar nga frika. Isha i vetem. Ishte budallallek e di , por vrapova drejt tyre duke u perpjekur t'i ndaloja. Sapo me vune re, me qelluan, rashe menjehere ne toke. Degjova mamin dhe motren teksa qanin dhe babin teksa i kercenonte. 

Pastaj ... pastaj pashe teksa e qelluan babin ti ne koke, doja te ulerisja , doja te bertisja, por nuk mund te beja asgje, madje edhe shikimi po me turbullohej.