Kur Engjelli dhe Djalli Dashurohen

...10

"Dreqi ta haje! Desh ndodhi serish! " bertiste Xhoalina ne dhomen e saj.

"Duhet te tregohem me e kujdesshme! Por sinqerisht nuk ma merrte mendja qe djalli di te qeshe!" Dhe ne ate moment iu kujtua fragmenti kur ai ishte duke qeshur. "Nuk duket edhe aq i frikshem, perkundrazi duket i bu... uu dalla!" 

E ndryshoi menjehere ate cfare ishte gati duke thene. Cfare dreqin kam???? I bertiste vetes. Doli nga dhoma dhe u drejtua per ne guzhine, kete here kishte nje tjeter plan per ta cmendur akoma me keq djallin, normale nese ajo nuk do te arrinte te zbulohej ... serish. Per te zbatur kete ide do t'i duhej Dilan. E kerkoi dhe e gjeti ne oborr "Dilan!" Thirri , ai ktheu koken "Po Xhoaline."

"Kam nevoje per ndihmen tende!"

"Po sigurisht, per cfare?" Tha ai menjehere, asnjehere nuk e refuzonte ndihmen nese behej fjale per Xhoalinen , pasi ndihej fajtor qe ajo ndodhej ketu. "Dua te me japesh pak telefonin tend!"

""Xhoaline, mund te me kerkosh cdo gje, por kete nuk mundem, me kupto te lutem!" Tha ai.

"Uffff ne rregull, shiko kur ju me rrembyet kisha nje cante dhe a mund ta di ku eshte?"

"Perse te duhet?"

"Kam disa libra dhe telefonin aty, mos u shqeteso nuk kam si te komunikoj me familjen me te, pasi nuk kam ofert nga Rusia ne Shqiperi plus numri im eshte i padobishem ketu, e dua thjesht per te degjuar muzik!" Dhe po shpresonte qe ta merrte.

"Nuk e di, nese e merr vesh Aleksi, do te jete keq puna!" Tha ai ne medyshje.

"Dilan! Dilan! Dilan! "I tha duke i rrahur shpatullat" Je gjithe ky djale dhe dridhesh para tij!" I tha me ironi.

"Sigurisht qe dridhet, ai nuk ta perton plumbin." Foli dikush qe ishte prane tyre.

"Perse ti nuk e ke frike ..." ndaloi qe te nenkuptonte t'i tregonte emrin.

"Rei!" Tha ai.

"Rei! Pra Rei ti nuk e ke frike ate, apo edhe ti tjetri..." i tha atij tjetrit prane tyre.

"Rik!" Tha ai.

"Xhoaline, te gjithe e kemi frike Aleksin, ka raste kur ai e humb llogjiken dhe mund te vrase kedo qe i del para, pra eshte normale frika qe kemi ndaj tij!" Shtoi serish ai.

"Kur ti i kthen fjalen, nga momenti ne moment mendojme qe erdhi fundi per ty!" Tha Rei.

"Epo ja qe s'me ka gjetur gje! Prandaj edhe nese ai e merr vesh, do te dal une pergjegjese!"

"Por..." tha Dilan

"Dilan, po me acaron, shko edhe merre menjehere!" I bertiti.

"Uff, kur ti nuk degjon as Aleksin, si te na degjosh ne?! Tha para se te ikte. Ajo beri nje te qeshur prej fitimtareje dhe iu kthye atyre dyve. "Pra!" Tha duke perplasur duart. "Doni nje teater tjeter si ai i mengjesit,?" Ata filluan te qeshin

"Po!" Thane ata te dy njekohesisht.

"Ne rregull! Si fillim dua t'ju bej disa pyetje!"

Ne rregull!"

"Cfare mbledhje ka Aleksi tani?"

"Do te vije bosi me i madh i mafies shqiptare , per ta ndihmuar qe kesaj radhe Aleksi te rrembeje Anastasian Irishovin!" Tha Rei. Ajo qeshi e lumtur, duke qene qe ai do te jete shqiptar , plani do te zbatohet me lehte.

"Ju te dy jeni shqiptar si origjine apo jo?"

"Po!" Tha Rik.

"Atehere degjoni muzike shqiptare?" Ata tunden kokat si shenje pohimi.

"Bukur! A mundet ndonjeri nga ju te shkarkoje ate kengen 'Moj bubrrec'?"

Ata pane njeri-tjetrin te habitur.

"Po sigurisht!" Tha Rei.

"A mund ta shkarkosh tani?"

"Po, perse?" Pyeti duke e shkarkuar.

"Kot, thjesht me pelqen." Pas pak erdhi Dilan me canten e saj. "Sa me kishte marre malli!" Tha duke perqafuar canten. Nxorri telefonin e saj dhe i kerkoi Reit t'ia niste muziken asaj. Pasi mori muziken i pyeti "Ju do te merrni pjese ne ate mbledhje?"

"Po qe te tre ne." Tha Dilan.

"Aha! Mire pra nuk po ju them gje , meqe do ta shikoni vete." The ja krisi vrapit per te gjetur znj. Helgen. E pa teksa i hipi nje makine. 

"Mos! Me duhej telefoni i saj! Po tani si t'ia bej?" Tha duke shkuar ne guzhine, por "Kesaj i thone te kesh lindur me kemishe!" Tha e gezuar teksa pa telefonin e Helges mbi taviline. 

"S'besoj se do te merzitet nese ia marr pak borxh." E mori dhe shkoi ne zyren e Aleksit. Djalli nuk qenka ketu, por telefoni i tij po,ky po qe eshte fat! Mendoi e lumtur. 

Nga telefoni i saj i nisi kengen, mori telefoni e Helges, qe ta provonte nese gjithcka eshte ne rregull, por u ndal me shpejtesi formoi numrin e mamase se saj "Te lutem! Te lutem! " shpresonte me gishtat e kryqezuar. Por ne vend te 'bip' qe donte te degjonte, degjoi sekretarin telefonike. 

"Ta marrte dreqi! Nuk ka ofert jashte vendit!" Shfryu e zhgenjyer. Kerkoi emrin e Aleksit dhe gjeti nje kontakt me emrin "Pufi ❤️" i ra dhe shpresoi qe te ishte Aleksi, vec kur u degjua telefoni i tij te binte. E mbylli dhe filloi te qeshe me te madhe "Pufi!" Tha , tashme do t acaronte akoma me keq. Vuri si zile telefoni te tij kengen qe i nisi dhe u nis te dilte, por "Nuk te prisja kaq heret, por gjithsesi sa me shpejt ta mbarojme kete pune aq me mire!" 

Degjoi zerin e Aleksit, qe mund te ishte gati duke hyre ne zyre. "Mos! Cfare te bej? Cfare te bej?" Tha duke kapur floket. "Duhet te fshihem!" Vrapoi , por s'po dinte ku te fshihej, dera tashme u hap dhe ajo u fut menjehere pas perdes. 

Fale zotii djalli i mban me ngjyren qe ka shpirtin , te zeza! Mendoi dhe mori fryme e cliruar. "Uluni!" Degjoi serish Aleksin te fliste dhe deren qe u mbyll. Po tani, gjerat nuk duhej te kishin shkur keshtu! Une duhej te isha jashte jo mbrenda! Te lumte Xhoaline! Mendonte.

"Pra sic ju thashe ne telefon, do t'jua nis ngarkesen vetem nese ju kapni Anastasia Irishovin dhe ma dergoni ketu!" Tha Aleksi.

"Epo ngarkesa duhet te jete e madhe, pasi te kapesh te bijen e nje mafizoi rus nuk eshte gje me mend per t'u bere!" Degjoi zerin e nje djali , qe dukej moshatar me Aleksin.

"Per mua nuk ka problem!" Tha Aleksi.

"E ke te lehte ti, duke qene qe je nje nga mafiozet me te medhenj ne Rusi dhe jo si une qe thjesht drejtoj disa organizata droge ne Shqiperi!" U degjua serish zeri i atij.

"Cfare!? E dija qe eshte kriminel, por kaq i rrezikshem nuk ma merrte mendja!" Mendoi Xhoalina e habitur per Aleksin. Per nje moment mendoi te hiqte dore prej asaj qe kishte menduar, por ndryshoi mendje kur kujtoi ato momente. "Jo! Une nuk heq dore kurre! Edhe pse personi qe do te merrem tani eshte nje nga mafiozet me te medhenj ne Rusi edhe ndoshta edhe ne bote!" Ketu sikur u step pak.

"Nejse! Nuk ia kam friken!" Mendoi dhe mori telefonin e Helges duke e cuar tek "Pufi ❤️" dhe i ra.

"Me babane e saj merrem une , nese te shqeteson kjo gje..." ishte duke i thene Aleksi atij , por u nderpre nga telefoni qe filloi te binte dhe c'eshte me e bukura nga muzika ne te "Moj bubrrec, moj bubrrec! Ti gjithe diten rritu ec! Mbledh e mbledh dhe grumbullo, pa me thuaj pse s'puno?" 

U degjua kenga. Aleksi kishte mbetur i habitur, po ashtu edhe disa ne dhome, ndersa sa per Dilanin , Rein dhe Rikun , me zor po e mbanin te qeshuren, e kuptuan kush fshihej pas kesaj. Aleksi e mbylli menjehere. Pa numrin dhe u habit qe ishte Helga, ajo e kishte pushim sot. "S'e dija qe te pelqente kjo kenge!" I tha duke qeshur ai shqiptari.

"Pusho!" Bertiti Aleksi.

"Nuk e kam vene une kete, madje as qe e di qe ekziston nje kenge e tille!" Tha tere inat. Nderkohe Xhoalina, po perpiqej ta mbante te qeshuren duke mbyllur gojen me te dyja duart, do te bente cmos qe te shikonte fytyren e Aleksit tani, por nuk donte rrezikonte.