CHAPTER 10
[Ella]
Pagmulat ko ng mata ko. Nasa kwarto ko na ako. Wala akong kasama sa loob. Pero may naririnig ako sa labas ng kwarto ko na may nag-uusap.
"Pero, Doc. Parang ang bilis naman ata?"
I heard Jonas's voice. Siya yun. Kilala ko ang boses nya. Wala na akong nararamdaman ngayon. I feel so well. Pero nagugutom ako.
"Yes. Very fast ang recovery nya. I didn't expect this, pero mas mabuti na gumaling siya agad at para bumalik na ulit sa dati" I guess, it's the doctor.
But what are they talking about? Anong gumaling na agad? Di ba magaling na ako? At anong fast? Huhhhhhh. Naguguluhan ako! Anong meron?! :(
"Sige, Jonas. I have to go. Just continue to take care of her. Wag ka masyado mag-worry. If may nangyari ulit, just call me"
"Sige po, Doc. Thank you ulit"
Narinig kong parang pabalik siya sa kwarto. Papasok ng kwarto namin. Medyo nagpanic naman ako. Kaya nagtulog-tulugan ako.
As I close my eyes again, I think of the words I heard. What's happening? Anong meron? Anong mabilis ata yung recovery ko? Sobrang gulo ng isip ko.
..... Meron ba akong hindi nalalaman?
[Jonas]
It's 10pm already. Sobrang nag-aalala ako kay Ella kanina. But I don't blame Tita Sandra for leaving her. May mga responsibilities din naman si Tita Sandra sa labas ng bahay na to.
Andito ako sa harap niya ngayon. Nasa kama na siya. Chini-check na ng doctor. Ella made me so worried. Alam ko na kasi dati pa na takot siya sa kulog at kidlat.
* Flash back *
"Kuyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa Enzoooooo!!!"
Narinig kong sigaw ni Ella habang naglalakad ako sa hallway ng bahay nila. Malakas ang ulan. Kumukulog at kumikidlat. Pinaki-usapan ako ni Tito Carlos na bisitahin ko daw muna ang bahay nila.
Hindi ko naman alam na nandito pala yung malditahing bruha na anak ni Tito Carlos.
* BRSGKOSNGSONSEAG *
At lalo pang lumakas ang kidlat at kulog.
"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!"
Napatakbo agad ako kung saan yung iyak na yun. Sa kwarto ni Enzo. Natagpuan kong umiiyak si Ella sa tabi ng kama ni Enzo. Nakaupo sa floor. Nilapitan ko agad siya.
"Ella. Tama na, andito naman ako" Yayakapin ko na sana siya ng biglang...
"Ayoko sa'yo! Gusto ko sa Kuya ko. Huhuhuhuhuhuhu" iniiwas naman niya yung tingin niya sa akin.
Maldita talaga 'to. Tinutulungan mo na nga eh! Ayaw pa. Sige, bahala ka jan.
Kasabay ng isa pang kulog na medyo mahina naman ay patayo na sana ako ng bigla niyang hinawakan ang kamay ko.
"Jo-jonas" sabi nya ng mangiyak-ngiyak pa.
Nakakatuwang isipin na bukod sa mataray, maldita at supladang side ng isang Ella Rodriguez ay may side pala siyang ganito. Hahaha.
Sinamahan ko muna siya dun. Kahit na walang conversation. Walang kahit ano. Alam ko namang ayaw sa akin ni Ella noon pa.
* End of Flashback *
13 years old pa lang siya nun. At 17 ako. Malaki ang age gap namin. But we act na parang magka-age lang kami.
"Jonas, can we talk outside?"
I just nodded at lumabas na kaming dalawa. Nasa may pintuan lang kami. Since alam naman namin tulog pa si Ella.
"I guess, unti-unti ng bumabalik yung ilan nyang alaala. I'm not sure of this, pero mostly pag ganyan meron ng bumabalik kaya nagcocollapse ang patient. So, Jonas, just let me know kung meron nga daw siyang naalala o may nagflashback sa kanya. Okay?"
"Pero, Doc. Parang ang bilis naman ata?"
"Yes. Very fast ang recovery nya. I didn't expect this, pero mas mabuti na gumaling siya agad at para bumalik na ulit sa dati"
Bumalik na ulit sa dati.
Bumalik na ulit sa dati.
Bumalik na ulit sa dati.
Paulit-ulit sa utak ko. Bakit... parang ayoko pa. Gusto ko pa siyang makilala. Parang ayoko pang bumalik ang alaala niya. 'Cause if that happened....
..... I will no longer be with her.
"Sige, Jonas. I have to go. Just continue to take care of her. Wag ka masyado mag-worry. If may nangyari ulit, just call me" I just nodded. Iniisip ko pa din ang recovery niya.
Agad akong bumalik sa kwarto. I opened the door slowly. And sat beside her.
And as I look at her, hindi ako pwedeng mahulog sa'yo, Ella.
Hindi pwedeng mahalin kita.
