မြတ်နိုးကိုကို ဆွဲခေါ်ရာနောက် မလိုက်ချင်လိုက်ချင် ပါလာခဲ့ရပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်သောအခါတွင် လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်သည်။
"လွှတ်တော့.."
နီရဲနေသောလက်ဖမိုးကိုကြည့်ကာပွတ်သပ်နေပြီး မြတ်နိုးကိုကိုအား မကျေနပ်သောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
မြတ်နိုးကိုကိုဘာမှမပြောပဲ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
"လိုက်ပို့မယ်..."
ကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်သော်လည်း သွန်းခတ်နွယ် ကားပေါ်မတက်။
"မလိုဘူး...ငါ့ဘာသာပြန်တတ်တယ်.. ငါကလေးမဟုတ်ဘူး...."
ဒေါသကြောင့် ရိုင်းစိုင်းသောအသုံးအနှုန်းများထည့်သုံးမိလာသည်။
"အဲ့ဒါဆိုလည်း နေလေ.."
ကားတံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီး လှည့်ထွက်သွားကာ Driver နေရာတွင် ဝင်ထိုင်၍ ကားကိုမောင်းထွက်သွားသည်။
"ဟာ... တောက်.."
အတင်းချော့မော့ပြီးခေါ်မယ်ထင်ခဲ့သော်လည်း နည်းနည်းတောင်မညှာပဲ အရင်မောင်းထွက်သွားသည့် မြတ်နိုးကိုကို ကို ဒေါသထွက်ပြီးရင်းထွက်ကာကျန်ခဲ့သည်။
ကားပေါ်မှ မြတ်နိုးကိုကိုမှာတော့ ဖြူဝင်းသောသွားများပေါ်မတတ် ပြုံးနေတော့သည်။
"ချာတိတ်လေး...ခေါင်းမာမနေနဲ့..မြန်မြန်တက်.."
မြတ်နိုးကိုကို ကားပြန်လှည့်လာပြီး မှန်ဖွင့်ကာ ပြောလိုက်မှ နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ကားပေါ်တက်လိုက်သည်။
တစ်ပတ်ကျော်ကြာသည်အထိ ဘုန်းစစ်သွေး သွန်းကိုစကားမပြော။
မေးထူးခေါ်ပြောရုံကလွဲလို့ ဖုန်းဆက်ရင်လည်း မကိုင်။
တစ်တန်းထဲမို့ Presentation လုပ်လျင် စာအကြောင်း အနည်းငယ်ပြောဖြစ်ခြင်းသာရှိသည်။
သွန်းဘက်က ပြန်ပြေလည်ချင်သော်လည်း ဘုန်းစစ်သွေးဘက်ကတော့ တင်းမာနေဆဲဖြစ်သည်။
သွန်းကြောင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက် Basketball အသင်းပင် ဝင်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
Past and Future
Romanceသံယောဇဉ်တစ်ခုက ငါ့ရင်ထဲ အမြစ်တွယ်နေခဲ့ပြီ... အခုချိန်ထိ ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အတိတ်ကအရာတွေကို ပြန်လိုချင်နေမိတုန်း.....
